http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html (เสน่หา) ใกล้รุ่ง.... ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงสายฝนปลุก กระซิกๆกระซี้ๆพิรี้พิไรรำพันรัก ในท่ามเตียงโบราณ มองม่านฝนพราว ดายเดียว หนาวนักในนวลใจนึก รู้สึก ... ราวฤดีกาลหวานวสันต์ลีลา..ที่พรากลาเลย ได้กรายเชย มาชิดใกล้ คล้ายย้อนอดีตวนหวนคืน ฝากรอยชื่น ใช่รอยช้ำ ใช่มาย้ำฤดีตรม..ระทม..นัก... แสนแปลกดี ที่กลับ คิดถึง..ในคะนึงคือ เจ้าลูกควายตัวน้อยน้อย นอนอ้อยสร้อยคลอไคล้เคลียนมแม่ริมบึง ในเส้นทางสายสวยโศกซึ้งแสนเป็นธรรมชาติ เส้นทางสายงามพิลาสพงด้วยรกเรื้อ ที่ยังคงหลงเหลือเสน่ห์วนาแบบไพรๆ ให้หยุดยืนนิ่งนิ่งพิงต้นมะพร้าว ดูความงามบริสุทธิ์ใสของทั้งราวไพร และ..ของดวงตาใสใสซื่อๆ ที่..ที่สุดแล้วคือ..อยากระรินหลั่งน้ำตา ด้วยความรู้สึกหนาวในเมตตา ที่ช่างแสนซึ้งค่าควาย หา ใช่คนใช่ใคร....ฤาก็หาไม่... และ.. กับ..ในบางคืนค่ำ กับเสียงสายลม ระร่ำริน กับเสียงรอยถวิลของคลื่นภักดิ์ทายทักคลอทราย เสียงใบมะพร้าวซัดส่าย เสียดสี ยามที่ต้องลมพัดตึง และ... พรายพัดรัดรึงร่างหนึ่งนวลอรชร ให้ได้เดินย้อนทวนสายลม ไปในหอมห่มแห่งมวลดวงดอกไม้ไทย ที่แสนชิดใกล้หาดทรายขาวดาวสวย ด้วยแสงจันทราสาดส่องในคืนเดือนเสี้ยว.. แล้ว.. ไหนยังเหลียวเห็นเพียงผืนน้ำระยิบ แล...ในเวิ้งฟ้า จักมีพลุไฟพร่างพรายแตกกระจาย.. ประดับประดาเคียงนภาพิไล.. จากเกาะสมุยที่ไม่ไกลห่างตรงหน้า ขับฟ้ามืดฟ้าไกลให้สวยไสวราวฉากสวรรค์ลอย.. เสียงสายลมเสียดสีกับ*กอลังค่าย ที่คล้ายต้นจันทน์ผา* มีลูกห้อยย้อยระย้าราวสัปรดสดสวย ด้วยสีเหลืองๆเหลือบแดง เป็นมนต์ไม้ไพรแฝงผสานผสม กับทุกสรรพสิ่ง จนต้องหยุดนิ่งฟัง สายลมแรงราวแกล้งให้ร่างช้ำ ในรอยร่ำแห่งน้ำตาดวงน้ำตาดาว ในทุกคราคราว คืนหลัง กลับบ้าน... และ.. ในท่ามเงาวูบไหวแห่งสายลมรำเพยไพร ได้พัดแรงให้ผ้าคลุมไหล่ ไหลลื่นหลุด จนรู้สึกแสนหนาวเนื้อ ..หนาวในนวลใจ พาให้.. ฝันใฝ่สมมุติมายา..ฝัน..ฝัน..ฝัน ว่า.. มีมือหนึ่งนั้น...อันแสนอบอุ่นแข็งแรง... พลัน..คว้า.. มาคลี่ห่มให้อย่างแสนทะนุถนอมห่วงใย.. ปันพลี.. ความรัก..น้ำใจ..จากอ้อมอกอุ่นไอ..เอื้อโอบ ด้วย.. ดวงใจรักภักดี ที่หาไม่มี...แล้วในโลกจริง... ช่างกระไรเลย...!! ...................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html เสน่หา ความ รัก เอย เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา หรือแกล้งเพียง แต่แลตา ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย...
2 มิถุนายน 2549 12:45 น. - comment id 581433
สวัสดีคะ พี่พุด * อยากให้มืออุ่นนั้นสวมกอดไว้ให้ไออุ่นอยู่อย่างนั้น คงจะคลายความหนาวบ้าง* อิอิ ก็มะกรูดอยากแอบอีโรติค บ้างนี้ค่ะ... รักษาสุขภาพนะค่ะ พี่พุดสุดรัก...
2 มิถุนายน 2549 18:42 น. - comment id 581480
น้องมะกรูดคะ ฝนกำลังตั้งเค้ามาค่ะ พาให้คิดถึงบทเพลงฝนบทเพลงฝัน ในงามวันงามคืนที่ผ่านเลยมาค่ะ แต่.. ทว่าทุกสิ่งนั้น ไม่ว่าฤดูกาลฤาฤดีใคร มักจะผ่านมาผ่านไป ยึดมั่นถือมั่นอะไรไม่ได้ค่ะ เป็นกฏอนิจจังอนัตตาค่ะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วดับไป แม้นกระทั่งจิตเราเอง ที่ควรมีสติเฝ้าดูรู้กำกับค่ะ ว่าที่แม่ชีพี่พุด ก็รจนาไปตามกระแสโลกย์ โศกสุข ให้เข้ากับบรรยากาศค่ะ ใช่..!จะทุกข์รานร้าวเศร้าใจใดนาน น้องก็ทราบพี่พุดมีนวลใจแบบนี้ ก็อดที่จะรจนาแบบละมุนละไมเสียไม่ได้ พี่พุด ไม่ค่อยสบายค่ะ แทบทุกวันเหมือนจะเป็นไข้ และ.. วันนี้ไปออกกำลังกายไม่ได้ คงเป็นเพราะพี่พุดเหนื่อยกายค่ะ ตัวดำเลยค่ะอิอิ เพราะไปตากแดดมาราวปลาปิ้ง พี่พุด ซึ้งใจนะคะ ขอฝากบทเพลงงามๆแด่น้องนะคะ สักพักพี่พุด จะหามาฝากไว้นะน้องรัก
2 มิถุนายน 2549 19:02 น. - comment id 581485
พี่พุดกำลังอยากรจนาเรื่องโบราณๆค่ะ *เรือนพุดซ้อน* และ.. ตั้งใจรจนาบทกวีงามๆสักบท เทิดพระเกียรติองค์พระพ่อหลวงแห่งปวงชนในพสุธาไทพสุธาทองค่ะ แต่.. ไฟฝันมอดๆไงไม่ทราบค่ะคนดี ฟังเพลงกันดีกว่านะคะ ดับโลกเร่าร้อนแล้งไร้ค่ะ มานอนเรือนพี่พุด แล้วเอนอิงพิงหมอน หอมดอกไม้ไทยงามๆ ดื่มน้ำอมฤต ทำจิตใสให้ใจสบายๆกันดีกว่านะ และ.. นาทีนี้ พี่พุดกำลังคิดถึงร้านเรือนไทย ที่ดีไซน์แสนงาม ในยามราตรีหนึ่งที่พี่พุด ไปนั่งทานข้าว ค่ะและ สุขใจมากจนต้องแย้มยิ้มกับโมกกอและ ลั่นทมดอกพราว ด้วยรัดรึงใจในถ้อยรักค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html ณ..วันนี้ เรือนมยุรา ญ... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น นานแสนนาน ฮืม จึงมาเจอกัน คล้ายบางสิ่งผูกพัน ร้อยใจเราร่วมกัน ช... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น นับวัน ฮืมจนแรกเจอกัน ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา ช... ฝากคำสัญญา ฝากวาจา รักเธอไม่เสื่อมคลาย ญ... หมื่นพันสัญญา ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ ช... รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน ญ ...คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย พร้อม... นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป ช ...ฝากคำสัญญา ฝากวาจา รักเธอไม่เสื่อมคลาย ญ ...หมื่นพันสัญญา ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ ช ...รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน ญ ...คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย พร้อม... นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป...
2 มิถุนายน 2549 19:28 น. - comment id 581488
ขอพลีฝากบทรจนาที่แสนรัก *สไบนวลสไบนาง*อีกครา แด่ทุกดวงใจ *ที่แวะผ่านมาเยือน ถึงเรือนรังแห่งรักของแม่ดวงดอกพุดไพรค่ะ* http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem62004.html
2 มิถุนายน 2549 20:36 น. - comment id 581513
สวัสดีค่ะพี่พุด เรื่อนพุดซ้อน...น่านอนนั่งเล่นนะคะ พักผ่อนมากๆนะคะเดียวไข้ที่เพิ่งซร่างจะกลับซ้ำอออีกเป็นห่วงมากๆคะ
3 มิถุนายน 2549 05:02 น. - comment id 581560
ไม่หลอก ไม่หลอน มาเพื่อขอวอนให้เชื่อถือ รักฤาเป็นภาพจริงหาใช่ฝัน รักแท้นั้นขอให้มั่นในอุรา จึงมาเพื่อบอกไว้...
3 มิถุนายน 2549 07:36 น. - comment id 581562
เช้านี้.. ขอบฟ้าเป็นสีชมพูขลิบทอง นกเขาเจ้าประจำ ยังมาร้องขันคู จู๊ฮุกกรู ๆ...เหมือนเดิม และ.. ยังเหมือนเดิม.. เพิ่มมา เพียงรอยยิ้มหวาน ของเจ้าของเตียงโบราณ หลังผ่านคืนฝัน..ฝนพราย .. ที่มาพร่างสายให้ดวงใจแสนอิ่มสุข เป็นบทเพลงธรรมชาติ ที่สาดสายพรายพรมพัดพลิ้ว มากล่อมกมลให้นอนนิทราฝันดี เป็นดนตรีที่ใครๆก็มีสิทธิ์ฟังได้ แค่... เปิดใจ*ดวงภายใน..บ้านภายใน* ให้ไหวหวาม.. รับงาม ในท่ามความเรียบง่าย แห่งวงชีวีชีวิต เข็มขาวสองช่อ ที่เด็ดมาเสียบวางไว้ ตรงโต๊ะเครื่องแป้งโบราณ ยังบานตระการกลีบงามพราวสดฉ่ำ ยังแย้มริน ให้หอมกลิ่น ได้รสโบราณ หวานซะไม่มี และ.. อยากฝากบทเพลงนี้ ปลอบประโลมใจ ถึงหลายคนหลายใคร ที่ยังพอมีนวลใจรับซึ้งสุข มาปลุกพลังใจไฟฝัน ให้สู้โลกอีกวันและอีกวัน เพื่อ สรรสร้าง สิ่งที่ดีกว่า คืนกลับ.. ให้แด่พสุธาไทพสุธาทอง ที่เรา ได้หยัดยืน...ทรนง ให้มีใจดวงซื่อ ใส ตรง.. ที่ยังธำรง*ให้งามชื่น งามให้* ได้น้อมฝันพลี ได้..ทำดี..ฝากไว้ในผืนหล้า ก่อนที่.... ตะวันแห่งดวงชีวา จะค่อยๆมอดหรี่ ดับ และ... กับรอยยิ้มอิ่มเอม เกษมปิติภาคภูมิใจ กับ.. ลมหายใจแสนสั้นวันแสนสุข ที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ได้อาศัย..*ร่มเพชรฉัตรฟ้า* ได้... รับน้ำพระทัยมากล้นพระเมตตา ที่ทรงหยาดริน ดับทุกข์ทุกธุลีหล้า และ.. ให้เราทุกผู้กล้า ได้ครองร่างสร้างดี.. ตามรอยเบื้องพระยุคลบาท... มิคลาดคลา.. ตราบจนกว่า ลมหายใจจะสิ้น... นะทุกคนดี นะดวงใจ ด้วยรักล้นใจ จาก พุดไพรค่ะ
3 มิถุนายน 2549 07:51 น. - comment id 581569
มากระซิบกล่าวคำซึ้งๆใจ ถึง น้องไรไก่ ที่ยังรักพี่พุดไพรเหมือนเดิม เพิ่มเพียงวันเวลานะคะ และ.. น้องเรน แม่ดวงดอกน้ำค้างฟ้า ผู้แสนบริสุทธิ์ใสในดวงใจพี่พุด เสมอเฉกเช่นกัน และ.. สำหรับ คุณไพร ป่าดง ที่มาหลงพะวงขวัญรำพันรำพึง ให้นึกอยากซึ้งอยากรัก หากทว่า.. คง..ต้องกล่าวคำว่า น่ากลัวนักกับรักนี้ ที่คือบ่วงพันธนา..ค่ะ ....... ขอพลีฝากบทเพลง *แผ่นดินของเรา* ให้ดวงใจเหิมกล้า และใช้วันเวลา เททุ่มอุทิศให้ผืนพสุธาไทพสุธาทอง แห่งผองเราจะดีกว่า.. เพราะ.. นั่นคือ*ความฝันอันสูงสุด* ที่มวลมนุษย์คนไทควรรักเสียยิ่งกว่าค่ะ ด้วยรักนัก พุดไพร http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song510.html แผ่นดิน ของเรา ย่อมเป็น ของเรา ชาติไทย ใกล้ไกล ย่อมเป็น ของเรา ชาติไทย เลือดไทยไหลโลม ลงดิน ใครหมิ่น ศักดิ์ศรี คนไทย ย่อมมีวัน สักวัน ให้ไทย ล้างใจ อัปรีย์ แผ่นดิน ของเรา ย่อมเป็น ของเรา อยู่ดี ที่ใด ย่อมเป็นของไทย อยู่ดี หากเชือดเฉือนไป คราใด ย่อมแสน หวั่นไหว ชีวี ปฐพี แหลมทอง ช่วยกัน คุ้มครองป้องกัน แผ่นดิน ของเรา ย่อมเป็น ของเรา อยู่ดี ที่ใด ย่อมเป็นของไทย อยู่ดี หากเชือดเฉือนไป คราใด ย่อมแสน หวั่นไหว ชีวี ปฐพี แหลมทอง ช่วยกัน คุ้มครองป้องกัน สัก วันต้องคืนกลับมา มั่นใจ เถิดหนา ขอพลี ชีวารักษาชาติไทย ชาติไทยคู่ฟ้า เลือดทา แผ่นดิน...
3 มิถุนายน 2549 08:07 น. - comment id 581577
กอลังค่าย กานต์ไม่เคยเห็นด้วยสิคะพี่พุด เดี่ยวต้องไปลองหาดูแล้วค่ะ คงจะสวยดีนะคะ ที่บ้านกานต์ก็มีควายเยอะค่ะ แต่แม่บอกว่าที่บ้านไม่ควายแล้ว ควายไปทำงานที่อื่นแล้ว อิอิ แม่กานต์รักชีวิตที่บ้านมากนะคะพี่พุด ชอบเลี้ยงควายด้วย ชอบตั้งชื่อควายด้วย ตอนนี้มี มะลิ ดอกรัก บานเย็น สายหยุด กานต์จำได้แค่นี้ค่ะ คิดถึงบ้านจังค่ะ
3 มิถุนายน 2549 10:34 น. - comment id 581616
เสียงพึมพรำงำงึมกระหึ่มก้อง วนเวียนร้องปองหวงดวงยี่หวา สิ่งราญรุกบุกเข้าเนาว์เข้ามา เข้าฟันฝ่าปกป้องต้องวายปราณ. แก้วประเสริฐ.
3 มิถุนายน 2549 11:57 น. - comment id 581642
เข้าบ้านนี้คราวไรอ่านจนปวดลูกกะตา ชอบ ๆ
4 มิถุนายน 2549 11:07 น. - comment id 581790
แวะมาหาพี่พุดฟังพี่พุดร้องเพลงค่ะกระต่ายเลยร้องเพลงนี้ทั้งวันวันนี้ค่ะชอบจัง
4 มิถุนายน 2549 11:20 น. - comment id 581791
พี่พุดไม่สบาย..กระต่ายอ่านแล้วเป้นห่วงค่ะดุแลตัวเองดีๆๆค่ะ ถ้าเขียนกลอนเกี่ยวกับเลิมพระเกียติเมื่อไรกระต่ายมองหาพอดีค่ะ วันที่9เดือนนี้ต้องใช้เลยมองหางานเขียนเกียวกับเรื่องนี้อยุ่รอพี่พุดก้ไม่เขียนสักที...แหะๆๆ...ว่าจะเอาไปอ่านในงานเพราะต้องเป้นพิธีกรอย่างได้แบบงดงามสักบทน่ะค่ะพี่พุด