หากเขียนขัดบาดใจว่าไงล่ะ ไม่รู้จะตามดูอยู่เสมอ หรือจะคิดว่ากรรมตามมาเจอ อยากเสนอสิ่งใหม่ฝากใคร่ครวญ การเขียนกลอนอ้อนออดตลอดศก เหมือนตลกหมดทางหวังสอบสวน มีคนว่าบทกลอนอ้อนจนรวน ตามกระบวนไปหมดไร้บททัก พอจะทักหลากประเด็นเป็นผิดที่ แปลกแต่มีให้เป็นเน้นตระหนัก การมีมุมมองต่างเยื้องย่างนัก เพื่อถอถักอักษรสะท้อนอารมณ์ ผิดด้วยหรือที่ไม่ได้หวานด้วย เป็นตัวช่วยชูโรงตัวโข่งบ่ม ยอมถูกมองจ้องว่าวาทะจม เพราะว่าใส่รสขมผสมคำ เพราะมิใช่คนหวานปานน้ำอ้อย จึงมีค่อยอ้อนออดหรือพรอดพร่ำ จึงถูกมองใจไม้ไส้ระกำ หรือหนึ่งนำกรรมเวรมาเน้นจอง ---------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๙
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 30 พ.ค. 2549 05:31 น. - ID 89746 
1179
4
0
30 พฤษภาคม 2549 08:09 น. - comment id 580492
หากอยากเขียนเขียนไปใครว่าล่ะ แม้นหวานซะน้ำตาลยังพาลขม สนทำไมคนคับแค้นแค่นให้ตรม มาชื่นชมกลอนล้อกันต่อนะ (จ๊ะ)
30 พฤษภาคม 2549 09:45 น. - comment id 580533
โอ้พี่ชายเอย..อันโตน้องนี้ปากบ่หวานคือกัน น้องบ่งามแล้วบ่เป็นคนประเภทว่าปากหวานแล้วก้นเปรี้ยว ถึงปากบ่หวานดังเหมือนน้ำตาลน้ำอ้อย แต่เว้าหยั่งแล้วบ่ขี้ตั่วโกหกผู้ใด๋ เว้ากันตรง ๆ นี่ละมันดีแล้ว จริงใจดี ดีกว่าซิมาตอแหลใส่กัน แล้วมันสิได้ประโยชน์อีหยั่งละพี่ชายเอย คำเว้าหวาน ๆ นั่นมักเฮ็ดให้มีน้ำาตา แต่คำเว้าห้าว ๆ เปรี้ยว ๆ นั่นบ่ทำร้ายไผ๋ โตเฮาเป็นจังสิ นี้คือโตเฮาเอง อันไหนผิดพลาดไป เฮาแก้ไข จงให้อภัยกัน สุภาษิตเขาว่า..คนล้มกลางทางอย่าหย่างข้าม อีกอย่างในโลกนี้ มีไผ๋ที่ดีพร้อมทุกอย่าง รักษาสุขภาพเด้ออ้าย รู้สึกดีดี
30 พฤษภาคม 2549 10:13 น. - comment id 580541
จะแนวไหนเขียนเถิดจงเปิดกรุ แนวมาคุแนวธรรมนำสมัย จะขบขันการเมืองหรือเรื่องใจ บรรยายไปยังพร้อมยอมรับฟัง .. ** คงเกิดทันนักรบอวกาศเกียรบันน่ะ...บรรยากาศมาคุ น่ะ..พระเอกต้องออกมาช่วยเสมอเลย..
30 พฤษภาคม 2549 12:42 น. - comment id 580580
คงไม่ได้ถามทะเลใจแน่แน่เนอะ อ่ะแน่นอนก็ ... เขียนอะไรแล้วมีความสุข ... ก็เขียนเถอะค่ะ ... ตามใจที่อยากจะเขียน เพราะทะเลใจก็ แห่ะ แห่ะ มันเศร้าตลอดศกล่ะนะ ก็มันเขียนเป็นอยู่แค่นี้เองอ่ะ ...
30 พฤษภาคม 2549 13:57 น. - comment id 580614
เขียนอะไรก็ได้ถ้าใจสุข อย่าท้อทุกข์เหนื่อยแท้อย่าแปรผัน อักษรกวีวาดกระหวัดสัมผัสกัน นิยามฝันเป็นอย่างไรไม่เปลี่ยนแปลง สวัสดีค่ะ..ตัวเล็ก...เขียนแบบที่เราชอบเป็นแบบที่เราเป็นแบ่งปันความสุขกันแนวทางไหนใครชอบแล้วแต่ถนัดแต่ละคนคุณเขียนแบบของคุณน่ะดีแล้วค่ะกระต่ายยังเขียนไม่ได้เลยเป็นความสามารถและแนวถนัดของแต่ละคน...ขอให้เรามีความสุขกับงานเขียนก็พอค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 18:29 น. - comment id 580707
ลองแบบนี้ดูซิครับ หวานสุด ๆ ขมสุดๆ ขื่นเขียวสุดๆ ดำดิ่งสุดๆ นอกคอกสุดๆ ตัวตนของตนเองสุดๆ การเมืองสุดๆ การมุ้งสุดๆ(อีโรติก) แบบไม่ต้องให้รู้ว่าสอนธรรมะนะครับ
30 พฤษภาคม 2549 22:23 น. - comment id 580754
จะขีดเขียนเรื่องอะไรว่าไปเถิด ไม่ดีเลิศหวานแหววแบบแต๋วจ๋า จะรันทดขื่นขมตรมอุรา ใครจะว่าอย่าไปสนใจฟัง เขียนเท่าที่ใจอยากเขียนครับ ไม่เข็ญ ไม่มีแนวทาง ไม่มีกรอบ เพราะว่าคงอยู่ในกรอบไม่ได้หรอกครับ มันปิดกั้นจินตนาการ ผมคิดว่าอย่างนั้นน่ะครับ
31 พฤษภาคม 2549 01:00 น. - comment id 580774
ขอบคุณ/ขอบใจ ใจมิตรภาพ คุณอัลมิตรา... .....มาต่อถ้อยร้อยเรียงเสียงผสาน ตามสันดานแห่งตนสนไหมล่ะ มิหวานดอกตอกย้ำตำใจซะ สุดที่จะทนได้ชายระยำ (ก็ลองถามใจตนเองดูเท่านั้นล่ะะ เราเป็นถึงขนาดนี้เลยรึ?) น้องมะเหมี่ยว... .....เผิ่นหาว่าอ้ายนี้ วจีหยาบเหม็นสาปดินโคลน...คำเอย แหม่นบ่เคยเห็นชายปากจองเวรแ แท้ .....แค่อ้ายบ่ยอมให้หัวใจนกขี้ถี่ดอกนา มีปัญญาแท้ ๆ หลิงแลแล้วจั่งฮ่ำเพิง...น้องหล่าเอย .....อ้ายนี้แนวนามเชื้อชาวนาขี้ดินแก่น .....เห็นว่าแหม่นจั่งเว้า บ่น่าเอากะสิทิ้ม อ้ายบ่ซิมดอก...บ่ทันตายเป็นผี สิหลอกคน...จั่งได๋ได้ .....เผิ่นคงชินสาแล้วล่ะ วาจาปานน้ำเผิ้ง แค่หยั่งเชิงเบิ่งท้อนั่น ในฮั่นบ่มัหยัง...มีแต่ความโอหังใหญ่โตโกรธาแท้ .....\"คนล้มกลางทาง อย่าหย่างข้าม\" ทรามวัย...อ้ายฮู้อยู่ บ่ลบหลู่พ่อแม่เว้า เฮากะเฒ่าคู่สู่วัน...ซั่นดอกวา .....แนมเหลียวหลังเมือบ้าน คิดฮอดเฮือนฮอดซาน เคยคุยต้านกับแม่พ่อ อยากกลับไปพบพ้อ พอสิได้...กราบกราน...เมือบ้านพร้อมกันบ่หล่า? .....อ้ายพยายามปรามพร้อมถี่ถ้วน ทุกกระบวนคิดอ่าน เด้อคำเด้อ...โลกนี้แหม่นกว้างต่อกว้าง กะรวมแล้วสู่ฮ่อมใจ...เฮานา ขอบใจในความฮู้สึกดี ๆ คุณทะเลใจ... .....ถามทุกคนที่สนใจอ่านนั่นล่ะ คุณทะเลใจใส่ใจจะอ่าน มีวิจารณญาณก็ช่วยพิจารณ์ให้ด้วยล่ะกัน ด้วยความขอบคุณที่มีไออุ่นอบรมใจให้ เรื่องราวที่เลวร้าย มิได้เกิดขึ้นกับเราคนเดียวดอกนะ รักษาใจให้พ้นจากความหมองไหม้ล่ะกัน...ทำใจให้ชื่นบานหน่อยนะ (ต่างปลอบใจตัวเองด้วยล่ะ...แฮ่ะ!) คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์... .....การเขียนที่ดีเป็นสิ่งที่ทุกคนใฝ่ฝัน ทั้งคนอ่านและคนเขียน แต่คงต้องใช้ความพากเพียรระงับใจ ใฝ่ฝึก ควบคุมความรู้สึก ให้ลุ่มลึกและอ่อนโยนมากกว่านี้อีกมาก หวังใจให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ล่ะกัน คุณก่อพงษ์... ......เราคงเปลี่ยนแปลงใครไม่ได้ดอกนะ การเขียนข้อความใด ๆ โดยส่วนตัวคิดว่า ต่างสอนตัวเราไปในตัวด้วยล่ะ อะไรที่สุดโต่งเกินไป อาจทำให้เกิดปัญหาตามมา อย่างที่เจ้าของกระทู้กำลังประสบอยู่ หากเรารู้ว่าจะเกิดอะไร ถ้ารู้จักประคองใจให้รู้จักความประนีประนอมและยอมบ้าง ก็คงดีนะ อย่างน้อย ๆ ก็ชื่อว่าเดินทางสายกลาง ไม่ซ้ายจัด หรือขวาจัด (เดี๋ยวจะตกคลอง) โบราณไทยอีสานมีภาษิตว่า \"ทางหลวงกว้าง สังมาเทียวทางขอก หมกปลากแดกตั้งโจ้โก้ สังมาจ้ำตั่งแต่ตอง...\" อันนี้น่าคิดนะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ จะนำไปใช้ในเวลาที่คิดว่าจำเป็นล่ะกัน คุณเรไร... .....คิดน่ะคิดได้นะน่าเชื่อถือ แต่ลงมือทำจริงทุกสิ่งขัด มีหลากหลายอารมณ์ผสมชัด ยากจะจัดให้ลงตรงพอดี การเขียนใด ๆ จินตนาการเป็นสิ่งสำคัญนะ ขอบคุณ/ขอบใจ ทุกแรงกำลังใจ และความรู้สึกดี ๆ ที่หยิบยื่นให้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
