ครวญถึงครู ตัวกอไก่, ขอไข่ สอนให้เขียน เหล่านักเรียนผันผวนคร่ำครวญผวา ครูไปไหน ครูไปไหนจึงไม่มา ใครฉุดคร่า ใครหมายทำร้ายครู ว่าฆอเอยฆอระฆังขานหง่างเหง่ง ให้เยียบย้ำยำเยงวังเวงอยู่ ไร้เพลงแห่งดอกไม้มาปรายปรู เหลือหดหู่ระเหี่ยระโหยร้าวโรยแรง ทอทหารไยท้อต่อหน้าที่ ปล่อยพวกผีอันธพาลมันพล่านแผลง กี่หลุมหลากขวากขวางยังคลางแคลง กี่ซากศพซบแสยงยังยับเยิน ธอธงสันติภาพมีอยู่ที่ไหน เหมือนอยู่ไกลเกินร้องให้ล่องเหิน มาโบกพลิ้วทิวธรรมพาดำเนิน มาโบกเชิญชื่นชวนสู่มวลประชา บอเอยบอใบไม้เรี่ยรายร่วง เหมือนชีพปวงปลดปลงอยู่ตรงหน้า กี่ใบควงร่วงลับไปกับตา กี่ใบหนอรอเวลาลาล่วงตาม เจ้ายอยักษ์ยักย้ายอุบายแยก หวังจำแนกศาสนาชั่งน่าขาม แยกเขี้ยวเข็ญเข่นขุกคอยคุกคาม ยักไม่คร้าม ฆ่าคนเสียจนเคย ศอศาลาแหล่งพักพำนักสงบ ไม่ประสบสักศาลานิจจาเอ๋ย เห็นแต่มายาลวงแล้วล่วงเลย จักเอื้อนโอษฐ์ออกเอ่ยก็อ่อนใจ โอ้อออ่างรางรองนั้นนองเลือด ไม่แห้งเหือดโหยหาน้ำตาไห้ เสียงเด็กร้องร่ำว่าห่วงอาลัย ครูอยู่ไหน ครูอยู่ไหนจึงไม่มา (๒๒ พ.ค. ๒๕๔๙) แด่คุณครูทั้งสองท่านที่ถูกทำร้าย ณ จังหวัดนราธิวาส และแด่คุณครูทุกท่าน ผู้ปฏิบัติหน้าที่ ณ สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ___________________________
ตราชู 22 พ.ค. 2549 13:57 น. - ID 89508 
1035
4
0
22 พฤษภาคม 2549 14:47 น. - comment id 578895
แต่งเก่งจังอ่ะครับ ยังไงก็จะติดตามผลงานเรื่อยๆนะครับ
22 พฤษภาคม 2549 14:56 น. - comment id 578900
22 พฤษภาคม 2549 15:18 น. - comment id 578908
เขียนดีจริงๆ
22 พฤษภาคม 2549 15:25 น. - comment id 578914
รำพึง ลึกลงไปในอดีตอันหวีดหวิว ท้องร้องกิ่วคิ้วขมวดปวดขมับ ทุกข์ยังโถมโหมกระหน่ำงำรำงับ มือเขย่าเท้าขยับกลัวจับใจ อุดมการณ์ผลาญระห่ำอำมหิต กอรปกรรมกิจคิดใคร่ครวญชวนสงสัย การต่อสู้ผู้ต่อต้านรุกรานไทย อ้างอำนาจประกาศใดให้ฆ่าคน เคลื่อนขบวนชวนประชามาท้าสู้ แผ่นผืนนี้มีใครอยู่กูไม่สน เมื่อเหลืออดอดแล้วอดจนหมดทน ยอมฆ่าชนทนหน่อยหวังอันรังรอง ยังจำมั่นวันที่หมองใครร้องไห้ ศพที่รายตายที่เกลื่อนล้วนเพื่อนผอง ไหวที่หวั่นปั่นที่ป่วนลองทวนมอง เลือดที่นองต้องลงตกอกผู้ใด เลือกวิธีวิถีปืนมายืนจ้อง สิ้นเสียงร้องของการพบทุกศพใหม่ ความเงียบงำย้ำมาเยือนดั่งเพื่อนไท ได้ซ่อนแค้นแน่นดวงในทั้งใจนั่น ปวดจนเหน็บเจ็บจนหน่ายตายจนเบื่อ กลัวจนเบื้อเชื่อจนบ้าช่างน่าขัน น้ำตาหยดรดจนทั่วหัวใจกัน เงียบก็งันฝันก็ฝืนสะอื้นกิน โน่นก็ขี่นี่ก็ฆ่าน่าหัวร่อ มีแต่ทุกข์รุกมารอจนท้อสิ้น เลือดยังรดหยดทั่วแผ่นทั้งแคว้นดิน หรือน้ำตาต้องห่ารินจนสิ้นไทย
22 พฤษภาคม 2549 16:08 น. - comment id 578941
เศร้าค่ะ ขอฝากดอกไม้ไปให้คุณครูด้วยนะคะ
22 พฤษภาคม 2549 16:08 น. - comment id 578942
แทนความในใจได้ละเอียดมากค่ะ ขอส่งแรงใจไปให้คุณครูทั้ง3จังหวัดภาคใต้ด้วยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
