เมืองใกล้แยกแตกตรึกข้าศึกรู้ เฝ้ารอดูวันเข่นเป็นฉนำ สมานรักหักเปราะเพราะคาวคำ จวบฟ้าดำนำไพรีเข้าตีเวียง คืนเดือนมืดยืดยาวราวชั่วกัป ด้วยสลับสีชาดหวิวหวาดเสียง ดาบวาววับสับเนื้อเถือรายเรียง หลายสำเนียงโหยร้องก้องตำบล พัทธสีมาหาเว้นเป็นไฟปรก ต่างตระหนกตื่นรี้หนีสถล ต่อให้หลบเร้นหายในสายชล หาได้พ้นเงื้อมอริผิจะตาม สุดท้ายคนโดนยุดฉุดด้วยหวาย ร้อยร่างกายที่ข้อเอ็นเป็นคำถาม สามัคคีดีไว้ใช่เดินตาม ฤๅอยากล่ามร้อยเอ็นเช่นเชลย
21 พฤษภาคม 2549 07:46 น. - comment id 578607
สามัคคีเภทเหตุเกิดจากการยั่วยุ อีกฝ่ายจึงประทุความโกรธคลั่ง ระแวงไม่เข้าใจใฝ่ระวัง มองหน้าหลังเกรงกลัวมืดมัวมน จึงทำให้แตกแยกแปลกแตกต่าง แบ่งฝ่ายข้างขอบเขตอ้างเหตุผล แล้วเสียเมืองเรื่องร้อนย้อนวกวน กระทั่งจนข้าศึกฮึกแทรกแซง ไส้ศึกเป็นผู้หลักผู้ใหญ่อยู่ในบ้าน หูตาบานรับฟังคำพร่ำแอบแฝง จากข้าศึกเร้นกายหมายยุแยง ให้ขัดแย้งแล้วแทรกซึม ... ซึ้งจริงจริง
21 พฤษภาคม 2549 07:59 น. - comment id 578609
เข้ามาอ่านทั้งของคุณสุญญะกาศ กับของพี่ปราณ มีความรู้สึกว่า เพราะความแตกสามัคคี จึงมีอันเป็นไปนะค่ะ
21 พฤษภาคม 2549 08:32 น. - comment id 578614
ดูหนังแนวนี้แล้วร้องไหมคะ บางทีก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจ เสียดาย
21 พฤษภาคม 2549 08:48 น. - comment id 578619
งามจิตสำนึกเหลือเกินค่ะ คุณสุญญากาศ พุดชอบอ่านงานแนวนี้ และ รักคำคอมเมนท์ของคุณปราณ..ด้วยค่ะ งามคำงามความทั้งคู่ค่ะ คิดถึงด้วยซาบซึ้งในน้ำใจมานานวันค่ะ
21 พฤษภาคม 2549 14:54 น. - comment id 578697
โอ้...ขอบพระคุณ คุณปราณรดีช่วยเติมคอมเมนท์ ยินดีขอรับ ^__^ โอ้...คุณดอกบัว เป็นสิ่งจำเป็นเลยแหละขอรับ ความเมตตาก็ด้วยเนอะขอรับ โอ้...คุณเพียงพลิ้ว แค่ซึมๆในอรรถรสขอรับ แต่ก็อดจินตนาการถึงความเจ็บปวดของท่านๆไม่ได้ โอ้...คุณพุด ผมยังอดชื่นใจกับความงามใจ ของสาวนางหนึ่งไม่ได้.... ยินดีขอรับ ขอบคุณสำหรับเพลงซึ้งๆเพราะๆด้วยนะครับ แหะๆของานนี้ให้เป็นกลางๆ เพราะชอบในความรักความเมตตากันต่อกัน แล้วมองอะไรก็จะได้น่ารักชื่นมื่น ไม่หดหู่ขอรับ แต่ตอนนี้ของีบสักหน่อยได้ป่ะ แว๊บบบบบ z z z Z Z
21 พฤษภาคม 2549 19:44 น. - comment id 578744
..
22 พฤษภาคม 2549 11:22 น. - comment id 578851
หนังเรื่องอะไรหรอ เดานิดนะ เรื่องดาวินซี่โค๊ด คงม่ายใช่ เรื่อง ก้านกล้วย เกือบถูกนะ
22 พฤษภาคม 2549 13:13 น. - comment id 578879
ไปจ้องจอทั้งสองเรื่องแล้วครับคุณidaho อะโหยยย แบบ... ดาวินชี่โค๊ดน่ะ....ต้องอ่านคู่มือก่อนชม น่าจะได้อรรถรสขึ้นนะขอรับ เพราะ3ชั่วโมงถ้าเผลอหลับคงไม่รู้เรื่องแน่
อันนี้เครียดครับเครียด เอิ๊ก
ส่วนก้านกล้วย...ก็หาไรไปเคี้ยวกรุ๊บกรั๊บๆๆ ด้วยนะขอรับ ไม่เลว เป็นหนังไม่ซับซ้อนถึงกับหนักสมอง ได้ความรักชาติอีกบานเร๊ยยยย
ส่วน \"วิญญาณปู่จะร้อง...\" น่ะเหรอครับ ชนวนความคิดมาจากบางระจันแต่อันนี้ตั้งใจมานานแล้ววว เนื้อเรื่องครอบคลุมกว้างกว่านั้นอีกนิดโหน่ย ^_^ จุ๊ๆ...แล้วระหว่างเล่าบังเอิ๊ญญญญ หางตาดันไปเจอะเจ้า\"เอ็นร้อยหวาย\" ที่อยู่ตรงข้อตาตุ่มร่างกายเรานี่เอง เอ้อ...คุงคูสอนตอนเด็กว่าร่างกายเราถ้าไม่มีเอ็นร้อยหวายนี้รับรองว่ายืนทรงตัวไม่ได้นะขอรับ เชลยสมัยก่อนโดนผูกแล้วก็ลากติดกันรวมหลายๆคนเป็นพรืดก็เพราะงี้แหละจะได้ไม่ดิ้นหนีไปไหนได้(น่ากลัวชะมัด)
เสมือนหนึ่งคนเราขาดความ \"สามัคคี\"แยกกันไปทางใครทางมัน สุดท้ายก็กลายเป็นว่าให้คนอื่นจับรวมกันได้ด้วยหวายมามัดเนี่ยะแหละคุณไอ่ด๊าโฮ่........
22 พฤษภาคม 2549 16:01 น. - comment id 578937
แต่ ปราณ ไปคิดถึง สามัคคีเภทคำฉันท์ ที่ฝ่ายข้าศึกส่งคนมาเป็นไส้ศึกในเมือง แล้วเข้ามาทำให้ไว้วางใจ กระทั่งพูดให้ฝ่ายโน้นระแวงฝ่ายนี้ ให้ฝ่ายนี้ ระวังฝ่ายโน้น เมื่อสองฝ่ายไม่ไว้วางใจกัน ระแวงกัน ... ก็ต้องจับผิดกัน แล้วก็แตกความสามัคคี เมื่อแตกความสามัคคีแล้ว ฝ่ายข้าศึกก็ได้ที เข้ายึดเมืองเรียบร้อย เหมือนกับสมัยนี้แหละ ... ผู้นำประเทศเที่ยวไปพบผู้นำประเทศอื่นๆ มากๆ พูดคุยเกี่ยวกับประเทศเรามากๆ แล้วประเทศเราเองก็เกิดความแตกแยก ไม่รู้ว่า ต่างชาติจะยึดประเทศเราเมื่อไหร่ อาจจะยึดทางด้านเศรษฐกิจก็ได้ ถ้าไม่สามัคคีกันไว้ มาแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมค่ะ ...มิได้ตั้งใจจุดประกายเรื่องการเมือง แต่มาอธิบายกลอนที่ตอบคุณสุญญะกาศไปข้างบนน่ะค่ะ ว่าในใจคิดถึงอะไรอยู่
22 พฤษภาคม 2549 16:30 น. - comment id 578952
ดีขอรับ ^_^ คุณปราณ นับว่าเป็นแง่มุมที่มีเหตุผลหนักแน่นด้วย ท่านผู้ใดจินตนาการไปทางใด นับว่าเป็นเกียรติที่ให้กระทู้กลอนผมได้รับใช้ครับ ขอบพระคุณมาก
9 มิถุนายน 2549 01:25 น. - comment id 582806
18 สิงหาคม 2549 03:28 น. - comment id 598633
แวะมาอ่านด้วยสงสัย ว่าไยคุณ สุญญะกาศ ไม่ลงทะเบียนเขียนกลอนอีกหรือคะ