ห้วงแห่งวันเดียวดาย

ดอกดาว

ในห้วงแห่งวัน, เหงา
หม่นเศร้าเดียวดายแค่ไหน
วาดเวียนเขียนขีดรอยใจ
ใช่, ทดท้อ วันต่อวัน
สัมภาระแห่งความทรงจำ
รอยช้ำยังลึก ตกผลึกร้าวฝัน
น้ำตาปริ่มริมขอบตา, กดดัน
ตีบตัน, หนทาง คว้างเกิน
ฉัน - เดินผ่านกาลเวลา
ให้ค่า หวัง-หวาด งกเงิ่น
มองซ้าย ซ้ายหม่น คนหมางเมิน
มองขวา คนเดิน ผ่านเลย
กับสายตาที่ว่างเปล่า
รอยเงาแม้เพียงนิด มิเปิดเผย
ฝนกระหน่ำซ้ำเติม, ไม่คุ้นเคย
บ่นเปรยอะไรหรือ - ฝนพรำ
ในห้วงแห่งวันเวลา, โศก
แห้งโลกร้างร้าว หนาวใจถลาถลำ
เคว้งไร้จุดหมาย คล้ายป่นปี้, ระทมระกำ
ใช่, ใจช้ำเพียงเดียวดาย - ใครจักรู้.				
comments powered by Disqus
  • ดอกบัว

    20 พฤษภาคม 2549 12:59 น. - comment id 578515

    36.gif36.gif36.gif
    นำดอกไม้มาฝากค่ะ
    มาเดินเป็นเพื่อนนะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน