อยู่อย่างเหงาเหงา กับวันเก่าเก่าอย่างอ่อนล้า จมอยู่หยุดวันเวลา ที่ผ่านมาเพียรถามคืออะไร ก่อนเคยเคลียคลอใกล้ชิด ยิ่งคิดในใจยิ่งหวั่นไหว เธอเพียงแกล้งแสร้งทำหรืออย่างไร ทำไมมันช่างดูสมจริง เก่งจังค่ะพ่อดาราหน้าหวาน ทุกคำพูดดุจน้ำตาลล้วนหวานลิ้น ใยคำสุดท้ายกลบหวานสิ้น มีแค่เพียงคำหมิ่นหมดศรัทธา มีไหมสักครั้งคิดสงสาร ว่าคนรับทรมานสักแค่ไหน ที่ให้มาฉันรับรู้ด้วยหัวใจ แล้วเหตุใดสุดท้ายคือน้ำตา
19 พฤษภาคม 2549 22:10 น. - comment id 578397
อย่าหมดสิ้นศรัทธาเวลารัก อย่าจมปลักความช้ำเก็บงำไว้ อย่าหมดหวังครั้งคิดพิชิตใจ เพราะเส้นชัยเรื่องรักรอทักทาย ความรักเหมือนดั่ง \"ผีเสื้อ\" เวลาที่เราพยายามจะจับ มันมักจะบินหนีเราไปเสมอ แต่แปลกนะ เวลาที่เราอยู่กับที่ มันกลับบินมาเกาะเราเอง
19 พฤษภาคม 2549 22:47 น. - comment id 578420
ใครทำให้มีน้ำตาหรอ อย่าร้องไห้บ่อยนะครับ เก็บไว้ร้องยามเศร้าจริง ๆๆๆ บ้างนะครับ
25 พฤษภาคม 2549 19:54 น. - comment id 579627
เป็นบทกลอนที่น่าประทับใจมากเลยคะ