. เขม่นมองจ้องฟ้านภากาศ เห็นผงาดผินผกวิหกเหิน เด่นสง่าน่าชมภิรมย์เพลิน ชวนสรรเสริญสีสันอันงามตา ฉวัดเฉวียงเยี่ยงพญามหาหงส์ ทั้งทรวดทรงบ่งศักดิ์ประจักษ์ฟ้า ส่งเสียงเสนาะเพราะพริ้งยิ่งลีลา จับอุราลึกซึ้งตราตรึงใจ เหมือนต้องมนต์ดลจิตไม่คิดอื่น มนัสชื่นชมชิดพิสมัย ชะเง้อดูโดดเด่นเห็นแต่ไกล พอนกใหญ่ใกล้เข้าเฝ้าแต่มอง บินลงเลียดเฉียดลัดถนัดเห็น ก็ให้เป็นปลาบปลื้มลืมตัวจ้อง ฉวีวรรณสุวรรณผ่องละอองทอง อร่ามรองเรืองจำรัสมนัสเอม ช่างงดงามวามแววแพรวพรรณราย จรัสฉายฉวีสุกปลุกเกษม จำเริญจิตติดฤดีให้ปรีดิ์เปรม อำไพเหมหงส์ฟ้าประภาภรณ์
17 พฤษภาคม 2549 17:10 น. - comment id 577838
เพราะมากค่ะแวะมาอ่าน
17 พฤษภาคม 2549 17:22 น. - comment id 577847
มองแต่นกนะ อย่ามองอย่างอื่น เดี่ยวหาว่าไม่เตือน อิอิอิอิอิอิอิอิ
19 พฤษภาคม 2549 10:37 น. - comment id 578244
คุณดอกบัว ลำดับพจน์เพียรคัดคอยจัดสรร นำประพันธ์ผูกถ้อยร้อยทั้งเสียง อีกจังหวะประสมระดมเรียง ลำบากเพียงเพื่อให้ได้ลำนำ ขอบคุณครับ
19 พฤษภาคม 2549 10:42 น. - comment id 578246
คุณอัสสุ ที่มองอื่นตื่นใจใช่ไหมละ ก็รู้นะอย่าปิดเพราะจิตรู้ ถูกศรรักปักใจในโฉมตรู เห็นปิดอยู่ยังเขินสะเทิ้นอาย ขอบคุณครับ
20 พฤษภาคม 2549 12:14 น. - comment id 578512
เพียงพลิ้วเป็นนกแต่หลงไหลหงส์งามจัง