~*...รอยสลักคำรักหวานแต่กาลก่อน มาลาญรอนหลังคำลาพาใจหาย คนคุ้นเคยเพียงเคยคุ้นเมื่อคำคลาย รักละลายเลือนร้างให้คว้างใจ มองฟากฟ้าก็พาใจให้ถดถอย ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเคยลอยใส ก็มลายมืดมนไหม้หม่นไป เหมือนดวงใจดวงจิตติดรอยจำ แม้ยาวนานชั่วกาลกัลป์ยังมั่นยืน ยังจะฝืนจะใฝ่คว้าถลาถลำ ถึงเธอไม่แม้แต่แลด้วยใจดำ ยังเก็บคำคอยรักร้างบนทางไกล ฤๅนรกโลกันต์สวรรค์สาป ให้ขุ่นข้นด้วยบาปแต่กัปไหน ให้เป็นทาสรักเธอตลอดไป ให้ดวงใจเจ็บช้ำระกำทน รอยสลักคำรักหวานจึงจารพิษ ลาญดวงจิตรอนดวงใจไปทุกหน จนคุ้นเคยกับคำคลายจากใจคน แม้ตายตนตัวฝังยังใจจำ...*~
คนเดินดินกินข้าวแกง 14 พ.ค. 2549 02:24 น. - ID 89223 
693
0
0
14 พฤษภาคม 2549 07:02 น. - comment id 576937
บรรยายได้ดีครับ ชื่นชม ไม่เห็นนานเลยนะครับ เพราะดีจับ
14 พฤษภาคม 2549 12:34 น. - comment id 576977
แน่นอน เคยรัก ต้องจำเจ็บ ซ้ำซ่อน เก็บใส่ ให้หวนหา รักหนอ รักใคร่ ได้คืนมา อนิจ-จาเจ้าต้องร้าวราน
14 พฤษภาคม 2549 16:12 น. - comment id 577056
ใครอ่ะ มาทิ้งรอยรักแถวนี้แวะมาทักทายและเยี่ยมเยียนค่ะ สบายดีหรือเปล่าเอ่ย?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
