. วิหกเหินแหวกห้อง................เวหา ลิ่วลิ่วลัดลิบมา..........................มุ่งใกล้ บ่นเพ้อเหม่อหม่นตา................หน้ามุ่ย เมินเอย เรื่อยเรื่อยล่องลอยไร้................รับรู้เรื่องราว เอื่อยเอื่อยเฉื่อยเชื่องช้า..........เฉยเมย เซื่องเซื่องซึมขรึมเงย.................โงกหน้า แว่วแว่วว่ามาเลย.....................รออยู่ ดูเอย พูดพร่ำร่ำเรื่องล้า.....................เรียกซ้ำย้ำคำ หวิวหวิววาบว่างเวิ้ง............วังเวง เปลี่ยวเปล่าเหงาเศร้าเอง..........คั่งค้าง อมทุกข์ถูกข่มเหง....................ห่อเหี่ยว ใจเอย ฟุ้งเฟื่องเรื่องรักร้าง..................เลิกแล้วอำลา น้ำตาพร่าพรากค้าง...............ครวญคราง ฝักใฝ่ไม่ปล่อยวาง...................ว่างเว้น ตะเลิดเปิดเปิงปาง....................ปั่นป่วน ปากบ่นก่นเครียดเค้น...............คลั่งคล้อยน้อยใจ หมองหมางนางคิดขึ้น..........คราใด ขมขื่นสะเทือนใจ....................จิตร้าว ผัวรักหักอกไป .......................ได้ใหม่ แม่เอย ตั้งจิตคิดแดด้าว.......................ดับดิ้นสิ้นวาย โจนโถมถลาร่างล้ม .............ร่วงลง ชีวิตคิดปลดปลง.....................ปลิดสิ้น สงบจบเรื่องหลง.....................รักล่ม กระโดดตึกตกดิ้น...................ดับม้วยมรณา
13 พฤษภาคม 2549 10:05 น. - comment id 576798
เพราะและ ใช้คำสละสลวย นับถือครับ
13 พฤษภาคม 2549 10:42 น. - comment id 576804
;แวะมาอ่านค่ะ
13 พฤษภาคม 2549 11:21 น. - comment id 576809
โห สัมผัสนอก สัมผัสใน สุดยอด ข้าพเจ้านับถือ
13 พฤษภาคม 2549 11:35 น. - comment id 576814
ผู้ ไม่ประมาทตั้ง พยายาม มี จิตสำรวมตาม รอบรู้ ที่ ประพฤติดีงาม สงบเรียบ ร้อยแฮ พึ่ง ยอดธรรมเป็นผู้ หลีก พ้นบ่วงมาร สวัสดีค่ะ คุณโฉบเฉี่ยว
13 พฤษภาคม 2549 14:42 น. - comment id 576859
วิหกไพรล่องฟ้า หาหงส์ ฝันไฝ่หนีจากดง ต่ำต้อย บินลาเผ่าพันธุ์พงศ์ ผินสู่ หงส์งาม ร้องร่ำวาสนน้อย ไขว่คว้าไม่ถึง กานต์เพิ่งหัดเขียนโคลงค่ะ เขียนไม่เก่ง คุณแนะนำได้นะคะ
13 พฤษภาคม 2549 14:55 น. - comment id 576866
อ่อนแรงเกินแหวกห้วง ...... เวหา ล้าก่อนจะนำพา .................. ปีกป้อง รักเอยช่างโรยรา ............... กระทบ ปีกเอย ลมปากไยเจ็บต้อง .............. หน่วงหน้าหนักเหลือ ใครจุนเจือปีกเจ้า ............. ประคองบิน โลกวุ่นหมุนเฉวียนผิน ...... เฉียดล้ม เจ็บเกินกว่ายลยิน ............. สรรพสิ่ง เหินปีกไม่ไหวก้ม .............. ซบหน้ากับดิน อ่อนล้าสิ้นร่ำร้อง ................ เพรียกหา ถึงรักไม่นำพา ................... เรียกร้อง ชีวิตอุทิศลา ....................... จรจาก หักปีกสิ้นมิคล้อง ................ รักร้างมิเหลียว
14 พฤษภาคม 2549 12:42 น. - comment id 576978
คุณอัสสุ แต่งโคลงโยงศัพท์ร้อย ถ้อยคำ ค่อนยากหากเมินทำ ทอดทิ้ง พานเบี่ยงเลี่ยงประจำ จะเพิก เลิกเอย ค่อยขยับจับลูกกลิ้ง ก่อข้อต่อความ ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
14 พฤษภาคม 2549 12:43 น. - comment id 576979
คุณ silky เวียนแวะและอ่านด้วย ดีใจ เห็นทักกวักมือไกว ก็รู้ กระโดดโลดเต้นไป ปรุดปรุด ช่างคิดจิตใจสู้ เสกสร้างรังสรรค์ ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
14 พฤษภาคม 2549 12:44 น. - comment id 576980
คุณห้วงคำนึง เห็นคำนำพูดปลื้ม ไปเลย สุดยอดพลอดคำเชย ชื่นแท้ พอได้ใช่ยอดเอย อายออก บอกนา ว่างว่างแต่งบ้างแม้ ไม่พร้องลองดู ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
14 พฤษภาคม 2549 12:46 น. - comment id 576982
คุณดอกบัว ประมาทพลาดผิดแล้ว พังพาบ สำนึกสำรวมทราบ สติตั้ง ประพฤติยึดธรรมอาบ เอาใส่ ใจเอย เพียรเพิกเลิกรักรั้ง ล่วงได้สบายใจ ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
14 พฤษภาคม 2549 12:47 น. - comment id 576985
คุณเพียงพลิ้ว คน นั้นฝันใฝ่ไว้ ใช่เลย คอย นั่งหวังคืนเชย ชวดมั้ง คน เหงาเปล่าตามเคย คอยท่า แงแง รัก หนักมักเหนี่ยวรั้ง เลิกได้ไฉนกัน ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
14 พฤษภาคม 2549 12:51 น. - comment id 576991
คุณปราณรดี รักเอยเผยแต่ซึ้ง ทราบหวาน พอพลาดอนาถรักราน เร่าร้อน เจอพิษจิตสุดทาน ท้อทด สลดเอย วิตกอกสะท้อน สะทกสะท้านสะเทือนใจ ความเครียดเบียดบดซ้ำ ช้ำชอก ยิ่งคิดจิตหลอนหลอก หลุดขั้ว เก็บกดหมดทางออก อั้นอัด ตัดเอย ร้าวจิตพิษเกลือกกลั้ว กร่อนให้ใจจน อ่อนแอแย่ยับห้อง หัวใจ ขึ้นตึกนึกหนีไกล โลกนี้ ชีวิตคิดปลิดไป ปล่อยปลด ระทดเอย ลอยลิ่วปลิวหลีกลี้ ร่วงคว้าง กลางหาว ขอบคุณครับ โฉบเฉี่ยว
16 พฤษภาคม 2549 08:04 น. - comment id 577422
เพราะมากเลยค่ะ อ่านเพลินจริงๆ .... แต่ไม่ชอบตอนโดดตึกหน่ะค่ะ อ่านแล้วใจหายยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ...