หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
จดหมายรักจากนวล ........................................ "เขียนจดหมายสักใบใส่ดาษขาว เขียนเองอ่านเองเป็นเพลงยาว เขียนถึงบ่าวผมสร้านอยู่บ้านไกล" ว่านกเขาขันคูอยู่ข้างทาง ไปขันกู่คูครางอยู่ข้างไหน มาเงียบงำคำยินเหมือนสิ้นใจ มาเงียบในเสียงบินเหมือนสิ้นลม ว่าเจ้าบ่าวผมซื่อมือนวล มาเรรวนคำหวานให้พานขม จูบนั้นจีบปากจูบหรือลูบคม ที่บ่าวข่มปากจีบจูบกลีบใจ นวลเพียงสาวชาวนาใช่กล้ากรด จารีตธรรมเนียมบังล้าหลังสมัย เพียงแรกจูบลูบแรกก็แปลกไป หวาดไหวคำกระทบกระเทียบเกินเปรียบปาน ดั่งวัวสันหลังหวะอยู่กลางทุ่ง หวาดสะดุ้งตื่นกาบินมาผ่าน นวลห่มไห้ไข้เข็ญอยู่เป็นนาน รอยแปลกนั้นประจานอยู่ลานใจ ชั่วเพราะพลีเพื่อรักลืมหลักคอก ดั่งวัวเขาสวยหนอกงามตาใส โลดแล่นลั่นกระดึงตะบึงไป ค้อมคอให้บ่าวเทียมเข้าเกวียนรัก เปลื้องจารีตธรรมเนียมที่เจียมตน รักล้นจึงทอดหยิ่งและทิ้งศักดิ์ แต่ดื่มรักก็ยิ่งด่ำยิ่งสำลัก ดื่มน้ำวักใสสะอาดกลับฝาดคอ บ่าวมาหวะแผลเหวอะเลือดเกรอเนื้อ ใจซื่อบ่าวก็เถือมิเหลือหลอ คำรวนเรเห่ร่ำที่พร่ำคลอ ก็ลืมคำที่พร่ำพ้อทุกข้อความ นวลเพียงสาวชาวนาใช่กล้ากรด จารีตธรรมเนียมแบกดังแอกหาม แต่รักแล้วปานแก้ววะแวววาม จะชั่วทรามปานใดก็ให้เป็น โนราห์หลงสรงสระอโนดาด แล้วบ่วงบาศก์คล้องตนเกินโผนเผ่น อันปีกหางงามงอนซึ่งซ่อนเร้น ดั่งตั้งวางห่างเว้นเห็นลิบลิบ เกินเอื้อมมือหยิบคว้าถลาฉวย ระรวยรวยขวยเขินเกินเอื้อมหยิบ หากรักแล้วร้าวรานวิญญาณทิพย์ จะมิรักแม้สิบพระสุธน อานวลเพียงวัวนากินหญ้าเขียว จะท่องเที่ยวเทียวหาสุดหล้าหน ควรหรือแม้นวลจะจวนตน ควรแล้วแม้ทนทุกข์จนตาย ต่อวันนวลฟุบซบเป็นศพซาก จะออกปากฝากเผาก็เปล่าหมาย เกรงขี้เถ้าผงคลีธุลีคาย จะเปื้อนกายป้ายกลิ่นให้หมินคาว นวลม้วนผมมวยเกล้าดำข้าวเขียว นวลฟ้อนแกะเก็บเรียวเกี่ยวรวงข้าว บ่าหยาบนี้หาบคานมานานยาว แดดกริ้วแผดผิวสาวผู้กร้าวงาน มินิ่มนวลชวนต้องแม้ย่องแตะ ก็อย่าแขวะคำถากจากปากหวาน นี่กระไรตะละคำช่างชำนาญ ตะละลิ้นช่างลึกคว้านจนสุดลึก เพียงชมเชยเกยกอดตลอดกาย ดินกระด้างฟางคายใช่รู้สึก ทุกคำหวานสรรพิษมาคิดนึก กล่อมนวลจนนวลสึกผลึกนวล ขนำน้อยก็แอบอิงพิงผนัง แม้ขนำก็เวียงวังยังไห้หวล บ่าวเป็นเทพลงดินมากินง้วน พอดินร่วนซ่วนซุยก็ถุยคาย ถุยขมถ่มขื่นมาคืนนวล ถุยทวนคำหวานซึ่งซ่านสาย ตะละคำตะละลิ้นรินระบาย ล้วนคำชายหมายหยามประณามนวล นวลเป็นสาวมีศักดิ์แหละรักศรี เกียรติที่มีแม้น้อยยังคอยสงวน หากต่ำต้อยถ้อยคำที่คร่ำครวญ ก็มิควรทวนถ้อยเพื่อคล้อยตาม ลงท้ายว่ายังรักยังคิดถึง แต่โศกซึ้งเพียงใดอย่าได้ถาม ทุกคำนวลล้วนชีวิตประดิษฐ์ความ จากเศษสากซากทรามนามว่านวล ปล.เจ้านกเขาชีกอสร้อยคอสวย อยู่ไหนให้ข่าวด้วยแหละช่วยด่วน ทุกถ้อยความหยามหยาบดังดาบทวน และทุกถ้วนคำประณามความไม่เอา! ในวงเล็บ เป็นสำนวนพื้นถิ่นภาคใต้ที่ได้ยินมา // สวัสดีครับทุกท่าน เป็นไงกันมั่งครับ สุขสบายกันดีไหมเอ่ย?
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก 12 พ.ค. 2549 20:49 น. - ID 89185 
1500
3
0
13 พฤษภาคม 2549 03:32 น. - comment id 576760
...สบายดีเช่นกันนะครับผม
13 พฤษภาคม 2549 08:41 น. - comment id 576769
เฮียหมี่ ... มาบ่นไรเนี่ย ................................... เสียงพ้อช้ำคำหยามจากทรามนวล ฟังพี่ครวญเจ็บลึกรู้สึกหวั่น นวลเจ้าเอยเคยรักปักสัมพันธ์ ไยเปลี่ยนผันถ้อยคำมาหยามชาย แต่พี่ก็พ้อเหน็บเจ็บยิ่งนัก ฤๅไม่ถนอมนวลรักปักความหมาย ถึงขย้ำคำประณามหยามให้อาย ฟังดูคล้ายคลายรักจากนางนวล หากนวลไม่เอ่ยคำปฏิเสธ ด้วยมูลเหตุเหน็บไล่จนไห้หวน ฤๅพี่จะทำใจได้ใคร่ครวญ คงเพ้อจวนมีความหวังดังเคยเป็น คำเจ็บเจ็บเหน็บจิตจากมิตรเก่า มิใช่ยาพิษเข้าทำร้ายเหม็น อยากตัดใจให้คลายเศร้าเท่าจำเป็น ไม่อยากเห็นคนปักใจไม่ลืมตา อ่านคำพ้อของชายคนหมายรัก คงอกหักช้ำใจไร้คุณค่า นวลที่รักผลักไสไม่มองมา ไม่มองหาหญิงใหม่หรือไรกัน
13 พฤษภาคม 2549 09:48 น. - comment id 576793
มาแต่ละครั้งยาว อ่านเป็นนิราศได้เลย เป็นเรืองทุกครั้ง เพราะดีครับแนบแง่คิด้วย
13 พฤษภาคม 2549 14:52 น. - comment id 576864
เคยเขียนจดหมายยาวๆแบบนี้ เขาไม่ตอบนวลด้วยสิคะ อิอิ สบายดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
