อยากจะเอ่ยถึงฝนยามหล่นฟ้า ใครบอกว่านั่นน้ำตาฟ้าใช่ไหม ริ้วฝนร่วงจากฟ้าหรือจากใจ หยดน้ำใสรินรดจรดดิน ฝนพรั่งพรูสู่พื้นดินชื่นฉ่ำ ใจเจ้ากรรมกลับทำท้อถวิล เสียงบ่นหนาวจากใจใครได้ยิน ยามฝนรินใจร่ำเฝ้าคร่ำครวญ ฝนเอ๋ยฝนหล่นร่วงจากรวงฟ้า หวังพลิกฟื้นชีวาพาคืนหวน ใจเอ๋ยใจดังติดอยู่คู่โซ่ตรวน คอยไหลทวนกลับสู่ความเศร้าตรม ฝนหล่นฟ้าไม้นานาช่างสดชื่น หากหนึ่งใครกลับกล้ำกลืนความขื่นขม อยากจะปลดโซ่ตรวนครวญระทม เอาฝนพรมห่มฟ้ามาปลอบใจ
12 พฤษภาคม 2549 12:26 น. - comment id 576660
สายฝนมายิ้มแฉ่ง.. เร่งมาแรงแซงคนอื่น.. ตอนนี้..ฝนยิ้มระรื้น แอบมายืน..ตาปรอย..คอยพี่กีกี้.... เรนแวะมา..ทักทายพี่สาวนะคะ.. แว้ปป..
12 พฤษภาคม 2549 12:59 น. - comment id 576669
น้ำตาใสไหลตามฝนที่หล่นร่วง หนอสุดห่วงดวงฤทัยใครจักเห็น น้ำฝนหล่นกระทบสาดกระเซ็น คงจะเป็นน้ำตาฉันไหลพรั่งพรู
12 พฤษภาคม 2549 15:16 น. - comment id 576696
กลอนเพราะมากครับ ช่างเปรียบเปรยได้ดีจริง ๆ ชื่นชมครับ
13 พฤษภาคม 2549 03:35 น. - comment id 576762
โซ่เส้นใหญ่มะป้ากี้...เด๋วหาเลื่อยตัดเหล็กก่อนนะ...