เมื่อถึงวัน นี้ที่ ฉันหมดฝัน ด้วยปรัตยุบัน รันทดท้อ ระย่อเหงา ไม่เหลือรัก เมตตา มาเป็นเงา คำว่าเรา เขาแยก ให้แตกกัน ชีวิตที่ ไม่มี แม้ความหวัง อนาคตฝัง พังอดีตให้หมดขวัญ สามัคคีเภท ทุเรศล้น จนจาบัลย์ น้ำตากลั้น กลั่นหยาดหยด รดดวงใจ เมื่อถึงวัน นี้ที่ ไม่มีไท อิสระไกล ไปจากวัน ฝันสดใส แล้วจะอยู่ สู้ชีวิต คิดเพื่อใคร เมื่อคนไทย แบ่งแยก แตกแผ่นดิน ดอกหญ้า ผู้แอบแฝง
minin 11 พ.ค. 2549 20:00 น. - ID 89161 
1349
1
0
11 พฤษภาคม 2549 21:10 น. - comment id 576520
ไม่มีใครแบ่งแผ่นดินได้หรอกฮะ ความผูกพันของผู้ร่วมท้องถิ่น ร่วมวัฒนธรรม ร่วมสายเลือด ร่วมอะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง มันเกินกำลังใครจะมาแบ่งออกได้ฮะ เกาหลีเหนือ - ใต้ ยังหาช่วงจังหวะเล็ดลอดเข้าไปพบเจอ เยอรมันออก - ตก ยังทลายกำแพงเบอร์ลิน อยู่ที่เราจะอยู่ร่วมกันยังไงเท่านั้นฮะ
12 พฤษภาคม 2549 06:54 น. - comment id 576570
ฝีมือเยี่ยม ให้แง่คิดดีครับ เห็นด้วย จะรออ่านกลอนต่อไปครับ
12 พฤษภาคม 2549 11:02 น. - comment id 576640
น่านะ!!!คิดไรให้มาก ทำหน้าที่เป็นพลเมืองที่ดีที่สุดก้อแย้วกัน มีลูกมีหลานจาได้สอนได้สั่งกันได้ว่าความดีเป็นแบบไหน อย่างไม่ต้องเคอะเขินของับ คนไทย สู้ สู้ อยู่แย้วของับ
12 พฤษภาคม 2549 14:53 น. - comment id 576692
...ฝันนั้น..คงจะมีต่อไป...หากเราร่วมใจ..ทำให้ฝันเป็นจริง...แต่ก็ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยนะคะ...บางครั้ง..พูดง่าย..แต่เข้าใจยากค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
