...อาบฟ้า เพื่อกาย ได้หายร้อน คลายเหนื่อย พักผ่อน นอนหลับใหล แผ่ร่าง ท่ามกลาง นภาลัย สูดกลิ่น สูดไอ แห่งความงาม วิหค ผกบิน กลับถิ่นพัก ทายทัก ด้วยเสียงแจ้ว แว่วแว่วขาม แสงฉาย ให้เห็น เป็นสีคราม เมื่อยาม สายัณห์ ตะวันลา พอดวง ตะวัน เริ่มผันลับ ดวงดาว เริ่มประดับ เวหา อยู่ล้อม รายเรียง เคียงจันทรา ท้องนภา เอิบอิ่ม แสงพิมพ์จันทร์ บรรเลงเพลง จากเสียง สำเนียงฟ้า... ...ท่ามกลาง เวลา ที่เริ่มผัน เวลา - ฤๅจะคอย เจ้าชมจันทร์ ไม่นาน ตะวัน ก็กลับมา เหลืออีก กี่ชั่วโมง คงไม่รู้ จะได้ดู ดาวเดือน ในเวหา พอยาม ราตรี หนีลับลา แสงเช้า ก็เข้ามา แทนกลางคืน เวลา...ที่ล่วงไป เวลาที่ เปลี่ยนจิตใจ ให้ขมขื่น ผ่านไปแล้ว ผ่านไป ใช่กลับคืน ใช่ยั่งยืน คงอยู่ ตลอดไป เวลา ใกล้ชิด ธรรมชาติ โอกาส รับรู้รส พิสมัย หนึ่งชีวิต....คงยาก ที่เข้าใจ หากได้ มีวันนั้น...แค่วันเดียว ...คงไม่มี เวลา กลับมาย้อน มองภาพ สะท้อน ที่เคยเหลียว คงไม่มี ดอกไม้ สักช่อเดียว ที่ยังคง ความสดเขียว ทุกนาที... ...คงไม่มี แสงคราม ตามท้องฟ้า (เหมือนวันก่อน) สุริยา คงหมดแรง ซึ่งแสงสี (คงหมดร้อน คอยผ่อนหนี) สักวันหนึ่ง โลกคงล้า เพราะราคี (คงจะหมด ช่วงราตรี) และสักวัน อาจไม่มี ดาวบนฟ้า... เวลาหน้า เราอาจ ไม่พานพบ กับแผ่นนภ...ที่มีดาว กระจ่างจ้า เพราะเรา ไม่รู้ ว่าเวลา ที่ได้ชม ท้องฟ้า...เหลือเท่าไร
11 พฤษภาคม 2549 01:54 น. - comment id 576334
เป็นกลอนรวมสองประเภทครับ คือกลอนแนวธรรมชาติผนวกกับกลอนปรัชญาครับ
11 พฤษภาคม 2549 09:14 น. - comment id 576367
เพราะดีนะครับ จะรออ่านอีกนะครับ
11 พฤษภาคม 2549 09:36 น. - comment id 576373
... รู้สึกเวลาช่างเหลือน้อยจังเลย ต้องรีบเร่งทำสิ่งที่อยากทำ และทำความดีเยอะๆ ... มาทักทายค่ะ กลอนเพราะแถมให้แง่คิดอีก ขอบคุณค่ะ
11 พฤษภาคม 2549 09:44 น. - comment id 576379
ท้องฟ้ากว้างไกลยิ่งใหญ่นัก ชีวิตพิงพักหลักฐาน ใต้ฟ้าคลุมครอบเนิ่นนาน ทุกกาลฟ้ายังคุ้มเรา หดหู่หงอยเหงาเรามองฟ้า คลายล้าคลายใจคลายเขลา กว้างใหญ่แผ่ใจให้เบา หายเศร้าสว่างสบายเหมือนสีฟ้า. มาหาน้องกูซ่าส์ที่รัก ... เดี๋ยวจะโทร.ไปปลุกอีกนะ น้องรัก เมื่อเช้างัวเงียได้น่ารักมากเลย กูซ่าส์ สู้ๆ ... สวัสดีค่ะ ... กูซ่าส์ : )
11 พฤษภาคม 2549 15:40 น. - comment id 576461
โห!!!น้องชายคนนี้คมในฝักน้าเนี้ย กลอนไพเราะแถมความหมายดีอีกซ้า ... ยอดเยี่ยมกาเทียมเจียว เห็นกั๊กไว้ตั้งแต่เมื่อเช้ามืด แหม!!จาให้เราอ่านก่อนหน่อยก้อไม่ได้ ... ..... เหลือเวลากี่เพลาฟ้าจะสาง ..... ความสว่างกระจ่างแจ้งแสงอุษา ..... แสงนวลผ่องจวนพร่องฟ้านะจันทรา ..... สุริยาจักเบิกหล้านภาภพ ..... วัฏจักรผลักเวียนวนที่บนฟ้า ..... เปรียบชะตาพาหมุนวนคนประสบ ..... ดั่งกำเกวียนที่หมุนเวียนเพียรรอบครบ ..... ถึงจุดจบก็ซบดินสิ้นสุดเอย มาม่ะ มาแจมกลอนด้วยง่ะ ยินดีมั่กๆของับน้องชาย
11 พฤษภาคม 2549 18:32 น. - comment id 576495
เข้ามาอ่านครับ
12 พฤษภาคม 2549 00:38 น. - comment id 576542
......พี่อัสสุ ขอบคุณครับที่แวะเข้ามาเยี่ยม .....พี่รุ้งมณี ช่ายแล้วครับ เราไม่รู้ว่าจะมีโอกาส ที่จะได้ทำอะไรๆเท่าไหร่ ขอบคุณนะครับที่เข้ามาเยี่ยม
12 พฤษภาคม 2549 00:42 น. - comment id 576543
.....พี่รุ่งสุดโหด ชอบเผา ชอบแกล้งเด็ก ชอบทำหน้าดุ ชอบ.......อินฟินิตี้ ......ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ปลุก อุตส่าห์นะ คนกะลังนอนอยู่เชียว
12 พฤษภาคม 2549 00:47 น. - comment id 576544
...พี่มอม อะจ้า เง้อ ในที่สุดก้อเข้ามาอ่านจนด้ายยยย ขอบคุณนะงับ ....คุณเกรียงไกร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
12 พฤษภาคม 2549 08:20 น. - comment id 576586
อรุณสวัสดิ์ค่ะ อ่านแล้วรู้สึก \"แก่\" ขึ้นอีกเยอะเลย กูซ่าส์เอ้ย
27 พฤษภาคม 2549 02:00 น. - comment id 579877
ท้องฟ้าที่บ้านพี่ยังสดใสอยู่เลย (พี่หมายถึงที่เชียงรายอ่านะ) ว่าง ๆ ก็มาเที่ยวมั่งสิ อิอิ
16 มิถุนายน 2549 23:50 น. - comment id 584229
เมื่อชมฟ้า คราใด หัวใจหวิว เห็นเมฆปลิว ลอยระเรื่อ เหนือภูผา มิอาจหยุด ยับยั้ง วันเวลา เมฆผ่านมา เวลาผ่านไป หัวใจคงเดิม แต่งเก่งขึ้นมากเลย ^^ สุดยอด/
19 มิถุนายน 2549 23:22 น. - comment id 584829
นึกถึงธรรมชาติกับวันพักผ่อนขึ้นมาทันที
27 มิถุนายน 2549 23:18 น. - comment id 586788
แจ่มว่ะคิดได้ไงอะสดๆ~~~