กว้างสองศอก ยาวหนึ่งวา

กว้างสองศอก ยาวหนึ่งวา
บุรุษหนึ่ง
คนคนหนึ่งจะพึงได้แค่ไหนเล่า
จับจองเอาแผ่นดินเป็นสินทรัพย์
ที่แย่งยื้อถือครองหมายปองนับ
ช่วยตอบกลับสดับฟังยังข้อความ
บุรุษสอง
จะมากน้อยยากตอบแท้แก่ปัญหา
หนึ่งเกิดมาวาสนาอย่ามองข้าม
สองความเพียรหากคิดครองมิข้องยาม
ตอบคำถามตามเหตุผลด้วยจนใจ
ความข้อนี้ที่ตอบชอบไหมท่าน
โปรดช่วยขานผ่านปัญหาค่าที่ให้
ผิดถูกไซร้ให้จำย้ำความนัย
เพื่อจำไว้ในความรู้อยู่ในตน
บุรุษหนึ่ง
คนคนหนึ่งพึ่งได้มาข้าจะบอก
กว้างสองศอกยาวหนึ่งวาอย่าสับสน
เพียงเท่านี้ที่พึงได้ในทุกคน
มีเหตุผลกลแฝงนัยให้พิจารณา
เมื่อเกิดมาค่าที่ถือคือตัวเปล่า
แย่งยื้อเอาเฝ้าสร้างวางปรารถนา
จนสุดท้ายพ่ายแพ้แก่ชรา
มรณากายาสิ้นดิ้นดับลง
สู่พื้นดินสิ้นใจไร้วิญญา
ยาวหนึ่งวากว้างสองศอกบอกประสงค์
ที่ครอบครองเป็นเจ้าของยามปลดปลง
ฝังร่างลงตรงแผ่นดินเมื่อสิ้นใจ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

เพชรพรรณราย 9 พ.ค. 2549 16:58 น. - ID 89082

1230

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/89082 ที่มา: เพชรพรรณราย

comments powered by Disqus

เพชรพรรณราย

9 พฤษภาคม 2549 17:03 น. - comment id 575939

ที่ยื้อแย่ง...

หมายปอง....

ก็ไม่ได้อะไรมาเลย

ได้แค่เพียง...พื้นที่เล็ก ๆ 

ฝังร่างเท่านั้น


แล้วเราจะแก่งแย่งแข่งกัน 

ทำร้ายกันไปทำไม

ทานทองคำ

9 พฤษภาคม 2549 18:09 น. - comment id 575974

ตั้งสองศอกกะหนึ่งวาว่ากว้างไป
หยุดหายใจฝังไว้ใยให้เปลืองที่
เขาใส่ไฟเผาเจ้าเป็นเถ้าธุลี
เหลือเพียงที่ข้างกำแพงตั้งวางโกฏิ

วนกวี

9 พฤษภาคม 2549 18:18 น. - comment id 575982

ที่แค่นั้นยังแย่งกันได้อีกนะครับ

ammydear

9 พฤษภาคม 2549 19:00 น. - comment id 575991

minin

9 พฤษภาคม 2549 21:37 น. - comment id 576028

 สุดท้าย ทุกคนก็มีจุดจบเดียวกัน คือ ความตาย เหอ เหอ   หมั่นทำความดีไว้เถิด มนุษย์ทั้งหลาย

ดอกบัว

10 พฤษภาคม 2549 10:56 น. - comment id 576117

สวัสดีค่ะ คุณเพชรพรรณราย
กว้างสองศอก ยาวหนึ่งวา
ใช่ค่ะหนีไม่พ้นสักคนกับที่อยู่ตรงนี้นะค่ะ
บ้างทีไม่ได้เข้าไปอยู่เสียด้วยสิคะ เพราะว่า
ถ้าไม่มีใครยกเข้าไปใส่ไว้
เมื่อก่อนดอกบัวไปเฝ้าอาม่าที่โรงพยาบาล
ตึกคนไข้หนัก ฝั่งตรงข้ามกับเตียงอาม่าดอกบัวเห็นมีคุณป้าคนหนึ่งนอนจะสิ้นใจลูกๆยังมาไม่ถึงเพราะบ้านอยู่นอกเมืองออกไป
คุณป้ากระซับกระซ่ายมากจนดอกบัวต้องเดินเข้าไปดูที่เตียงคุณป้าแล้วถามว่าคุณป้าจะเอาอะไรคุณป้าพูดไม่มีเสียงออกมาเลยค่ะ แต่คุณป้ามองแก้วน้ำ ดอกบัวเลยรู้ว่าคุณป้าหิวน้ำนั้นเองดอกบัวเอาน้ำให้คุณป้ากินคุณป้ามองหน้าบัวแล้วน้ำตาไหลออกมา บัวเลยบอกไปว่าเดี๋ยวลูกคุณป้าก็มาแล้ว พอ อีก 20 นาที
คุณป้าก็สิ้นใจไปโดยที่ลูกๆยังมาไม่ถึงเลยค่ะ
ทำให้ดอกบัวคิดว่าคนเราพอถึงที่สุดของการสิ้นชีวิตยังไม่มีแรงที่จะยิบจับอะไรได้เลย
จิตออกจากร่างก็นอนแข็งอยู่แบบนั้น ถ้าไม้มีใครมายกออกไปร่างก็อยู่ตรงนั้นเอง เอาอะไรไปด้วยไม่ได้สักอย่างเดียวที่สร้างสมเอาไว้ นอกจาก บุญหรือบาปที่ติดตัวไปเท่านั้นเองค่ะ

ที-สกาย

10 พฤษภาคม 2549 12:03 น. - comment id 576135

คนเราทุกวันนี้ ลืมตายกันไปหมดแล้วคับ
น่าเศร้านะคับ

ดอน ลำจวน

9 มิถุนายน 2549 20:27 น. - comment id 582901

กว้างสองศอกยาวหนึ่งวาหนาหนึ่งคืบ
เหลือแค่เพียงซอกหลืบจัดสรรใหม่
ข้างกำแพงโปะอัดยัดเข้าไป
จารึกไว้เพียงนามคุณความดี
  ที่เคยได้กว้างสองวาปัญหามาก
เพียงแค่ซากสร้างปัญหากว่าหมา หมี
ยึดเอาคืนสร้างคอนโด คนอยู่ดี
ส่วนศพผี เผาไฟ ไล่ ที่คืน

+ comment แสดงความคิดเห็น