ถึงนางอันเป็นที่รัก

ษัฏรติ.

ยามเธอจากพรากใจไปไกลตา	
นึกถึงคราพากันพายเรือเล่น
นั่งในเรือคุยกันเมื่อยามเย็น	
ทุกข์ลำเค็ญเข็ญใจเมื่อนึกเจอ
เธอจากไปห้าวันแต่ฉันนี้	
นานนับปีรอคอยอยากพบเธอ
นอนทุกคืนหลับฝันฉันละเมอ	
ปากก็เพ้อใจก็คิดจิตสับสน
      นั่งรอเธอจนตะวันผันลับฟ้า	
มีน้ำตาตกในดังน้ำวน
ดังนกยูงขาดหางและร้างขน	
ดังกมลมอดไหม้ให้โศกา
ไม่คิดถึงเพราะเราเป็นชายใจแข็ง	
กายก็แกร่งแรงยิ่งเกินสรรหา
เราไม่เคยรอใครทุกทิวา	
นี่น้ำตาข้าไหลทำไมกัน...				
comments powered by Disqus
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    8 พฤษภาคม 2549 09:57 น. - comment id 575635

    เราก็ชายใจเข้มแข็ง
    กายกล้าแกร่งดังหินผา
    ได้พบเธอดังอุปมา
    เทียนพรรษาถูกเปลวไฟ
    
    อิอิ ก็ยังงี้ทุกรายแหละ เดี๋ยวเดียวก็อ่อนเป็นขี้ผึ้ง อิอิ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน