อัสสุชลไหลนองสองแก้มอาบ หลั่งลงราบปะเปื้อนสะเทือนไหว จากขอบเนตรเปียกปอนอาภรณ์ใส่ ด้วยเหตุใดเศร้าใจอาลัยจริง โอ๋.....ใจดีเถิดนะพี่อยู่นี่ โฉมฉวีอย่างร้องให้หมองหญิง หยุดร้องแล้วพี่ไปหาให้ทุสิ่ง เพียงน้องหญิงอยากได้อะไรชม อย่าร่ำร้องแว่วเสียงเพียงเล็กน้อย น้ำตาปล่อยออกไปค่าไม่สม ดูไม่งามทรามวัยไม่น่าชม อย่าระทมห่มร้องให้หมองมัว มามะมะพี่จะเช็ดน้ำตาให้ หยุดเสียใจได้แล้วอย่าผันผัว มีพี่อยู่ขอใจอย่าได้กลัว จะปราบขั้วต้นร้ายให้กลายดี พี่จะร้องเพลงช้างกล่อมพลางเศร้า พี่จะเล่าเรื่องเงาะหัวเราะจี้ พี่จะอยู่เคียงใกล้จนหายดี พี่ไม่หนีถ้าน้องยังร้องครวญ อย่าคิดมากสิ่งยากลำบากเหนื่อย ปล่อยเลื่อยๆ เรื่องผิดอย่าคิดหวน ทำใจเถิดบอกตัวเองไม่ค่าควร ทุกสิ่งล้วนไม่แน่มันแค่ผ่าน...มา
8 พฤษภาคม 2549 08:23 น. - comment id 575571
น้ำตา........... ไม่ว่าของใคร มันแสดงความหมาย ในใจทีสุด....... แม้จะหลั่งด้วยความปราบปลื้มดีใจ แต่ใครเห็น...ต่างคนอยากร้องตาม สู้ๆ ๆ อย่าร้องนะครับ..........
8 พฤษภาคม 2549 08:50 น. - comment id 575597
วันนั้น มีคนปลอบแบบนี้แหละ ยิ่งร้องไห้ใหญ่เลย อีกสามวันซ้อนต่อมา ปลอบเพื่อนด้วยคำนี้ เพื่อนยิ่งร้องไห้ วันหลังจะบอกว่า ร้องไปเลย อิอิ
8 พฤษภาคม 2549 09:53 น. - comment id 575629
ขนาดเพื่อนยังปลอบซะขนาดนี้... สวัสดีครับ
8 พฤษภาคม 2549 10:05 น. - comment id 575640
โอโฮเฮะ.....สะเด็ดสะมะตีเลย แก้วประเสริฐ.
8 พฤษภาคม 2549 10:49 น. - comment id 575659
ใช้ภาษาหรูหรามากเลย อ่านแล้วหยุดร้องไห้ได้นะเนี่ย
8 พฤษภาคม 2549 14:19 น. - comment id 575713
... อืม..เห็นชื่อเหมือนกลอน.. เลยมาดูหน่อยค่ะ แถมโคลงให้1บท..อิอิ .... อัสสุชลไหลหลั่งล้น..............โลมใจ หยาดหยดย้อมผไท............ทั่วหล้า น้ำใจสานก่อให้..................สุขสันต์ หวังยิ่งหวังแกร่งกล้า..........ปกฟ้าป้องใจ ... ปลอบเก่งจังนะคะ
8 พฤษภาคม 2549 19:14 น. - comment id 575762
ชอบมากเลยค่ะ... เป็นอะไรที่ดีมากกับคน..คนหนึ่ง...ขอบคุณค่ะ .....ขอบคุณค่ะที่ปลอบขอตอบหน่อย....... ....ไม่ค่อยบ่อยคนคอยปลอบตอบสนอง. ....แต่ทุกข์ทนจนใจน้ำตานอง.............. ....อยู่ในห้องลำพังนั่งหงอยเหงา.......... ....เมื่ออ่านกลอนปลุกใจช่วยคลายเหงา.. ....ตอนนี้เราก็ดีกระปรี้กระเปร่า........... ....อัสสุ(ชน)คนดีในใจเรา...................... ...ช่วยแบ่งเบาถามทุกข์สุขใจจริง.......... 36% แค่มือใหม่หัดแต่ง
8 พฤษภาคม 2549 20:39 น. - comment id 575773
อืมมม เพราะจัง ใช้ได้นะ พี่ว่า เราแต่งได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เลยละ เริ่มมีสัมผัสในแล้ว พออ่านแล้วรื่นหูดีจังเลย อ่านแล้วหายเลย เหอ เหอ หายร้องไห้เลยจ้า เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ พี่นุ้ย
8 พฤษภาคม 2549 21:24 น. - comment id 575777
มีเพลงหนึ่งอาจจะมอบให้นะ เช็ดน้ำตา แล้วมองกันได้ไหม ฉันเป็นใคร เธอลืมไปแล้วหรอ ร้องต่อเองละกัน เหอ ๆๆ มาอยู่เป็นเพื่อน
9 พฤษภาคม 2549 09:29 น. - comment id 575837
....น้ำตาก็ดีเหมือนกัน...ให้มันมาคอยล้างใจ ***แวะมาอ่านครับ
10 พฤษภาคม 2549 14:19 น. - comment id 576198
แต่งกลอนนี้ก็ ไม่อยากให้ใครร้องไห้ รู้สึกว่ายิ่งเยอะกว่าเดิมนะคับบ อิอิอิ
11 พฤษภาคม 2549 11:01 น. - comment id 576422
คำแนะนำสุดซึ้ง(บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก) อย่าร้องไห้ -------------------- อัสสุชลไหลนองสองแก้มอาบ ลึกซึมซาบถึงทรวงที่กลวงไหว น้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนแพรสไบ ด้วยเหตุใดไยเหงาโศกเศร้าจริง โอ๋.....ทำใจดีนะแก้วตาพี่ โฉมฉวีอย่างร้องให้หมองหญิง หยุดร้องคนงามอย่าพร่ำประวิง สรรพสิ่งพี่จะหามาให้ชม อย่าร่ำร้องก้องไปเหมือนใจน้อย น้ำตาปล่อยออกมาค่าไม่สม ดูมิงามทามวัยใจระทม อย่าร้องห่มร้องไห้ใจหมองมัว มาเถิดนะยอดขวัญอย่าครวญไห้ เช็ดน้ำตาที่ไหลใจอย่ากลั้ว พี่จะช่วยปลอบใจอย่าได้กลัว ปรับเปลี่ยนขั้วต้นร้ายให้กลายดี จะขับร้องเพลงช้างครานางเศร้า จะบอกเล่าเรื่องเงาะหัวเราะจี้ จะอยู่เคียงข้างใจมอบไมตรี จะมิหนีไปน้องนางโปรดวางใจ อย่าคิดหวนคร่ำย้ำเรื่องเก่า จะยิ่งเหงาเศร้าโศกวิโยคไหว รักตนเองก่อนนะยอดวิไล ทุกสิ่งจะผ่านไปอย่าได้ตรม -------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๘ พฤษภาคม ๒๕๔๙ จะนำไปลงใหม่ในท้ายกระทู้เดียวกันนั้น ก็มิว่ากระไรนะ แต่อย่าลืมบอกแหล่งที่มาบ้างล่ะ และช่วยแนะนำสมาชิกแวะบ้านวรรณกรรมฯ ให้ด้วย