อยากให้ฉันเดินพรากจากชีวิต ไม่ต้องคิดหาอุบายหลายชั้นหนอ แค่เห็นหน้ามาเอาใจใฝ่พะนอ เฝ้างอนง้อทั้งวันและทั้งคืน โทรมาหาสามเวลาหลังอาหาร คิดฟุ้งซ่านบ้าบอขอชมชื่น ร้องไห้ร่ำทำวอนย้อนวานซืน พูดย้ำย้ำขัดขืนฝืนดื้อรั้น ส่งอีเมลสิบหน้ามาให้อ่าน ยามเดินผ่านมองตามชี้นำฝัน บังคับสิ ... อย่างนี้ ทำอย่างนั้น แล้วหุนหันเรรวนปรวนอารมณ์ ซักฉันสิ ... ไปไหน อยู่ที่ไหน เศร้าหรือไม่หรือวันนี้ที่สุขสม ร่ำลำนำน่ารำคาญมาให้ชม แล้วกดข่มลำเลิกทวงบุญคุณ เพียงเท่านี้ ... ฉันก็เมินเดินหนีได้ มิต้องไล่ร่ำลาทำท่าวุ่น ฉันจะหนีหายไปไม่คืนทุน ไม่ต้องทำทุ่มบุญเพื่อไล่ลา อยากให้ฉันเดินพรากจากชีวิต วอนสักนิดแสร้งสอพลอขอคุณค่า รับรองได้ไร้ร่องรอยไม่สบตา จะหนีหน้าเมินหมางห่างกันไกล.
5 พฤษภาคม 2549 16:52 น. - comment id 575106
เขียนงานได้งามครับ
5 พฤษภาคม 2549 19:16 น. - comment id 575112
เพราะครับ น่าชมชื่น ทักทายครับ ว่างมากกกก
5 พฤษภาคม 2549 21:35 น. - comment id 575129
... ง่ะ...พี่รุ่ง อยู่ๆมาว่าผมทำไมคับ แค่ส่งอีเมล์ ให้ 10 หน้า โทรหาวันละ 2 เวลา ( หายใจเข้า และ หายใจออก ) แค่เนี้ย ..... 555 ล้อเล่น นะครับ พี่รุ่ง เดี๋ยวใครเข้าใจผิด ผมแย่เลย อิอิ
6 พฤษภาคม 2549 14:15 น. - comment id 575218
สวัสดีครับ...ตั้งใจมาทักทายครับ กลอนบทนี้...อ่านแล้วได้อารมณ์นะครับ ดูเหมือนว่าน้อยใจหรือกำลังประชดใครสักคนนะครับ...ได้อารมณ์เศร้าด้วยครับ
7 พฤษภาคม 2549 10:17 น. - comment id 575357
แดดเช้า เขียน (ง่ายนิดเดียว) :- อยากให้ฉันเดินพรากจากชีวิต วอนสักนิดแสร้งสอพลอขอคุณค่า รับรองได้ไร้ร่องรอยไม่สบตา จะหนีหน้าเมินหมางห่างกันไกล. --------------------- นารีไร้ใจ --------------------- ความผูกพันวันคืนทั้งชื่นขม ล้วนเป็นปมติดข้องอาจหมองไหม้ ธรรมดานารีที่ไร้ใจ มักรำคาญพาลใครไถ่ถามนาง ใครโทรหาทุกครั้งหลังอาหาร แม่นงครานหงุดหงิดตีจิตห่าง พูดพร่ำเพรื่อเยื่อใยมิใช่ทาง อยากจะร้างลาไกลในเร็ววัน หากซักไซ้ไล่เลียงเลียบเคียงถาม แม่คนงามขึ้งโกรธพิโรธสั่น ดุจแม่นางค้างคาอารมณ์ตัน ยิ่งคะยั้นคะยอพอกันที \"ง่ายนิดเดียว\" เลี้ยวใจไกลสุดกู่ ยอดพธูไม่สนขอด้นหนี เบื่อหน่ายนักซักไซ้ไม่รอรี มิทันที่รู้จักเลิกทักทาย ยังมิเคยเห็นหน้ากันมาก่อน หากยอกย้อนเซ้าซี้หลีกหนีหาย อย่ามาทำสอพลอพะนอกราย แม้มั่นหมายทุ่มให้ไม่รับรู้ นาม \"นารีไร้ใจ\" บอกไว้ก่อน แม่งามงอนครอง \"นิวาสสุวรรณ\" หรู ขอเนาเพียงลำพังช่างใจดู แม้หดหู่ไร้รักจักดุ่มเดิน -------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๖ พฤษภาคม ๒๕๔๙