นิทานเมกกะโปรเจ็คต์

บพิตร

กาลครั้งหนึ่งชาวนาสองตายาย
ใช้แรงควายแรงคนทนฟันฝ่า
สู้ทำกินปลูกข้าวเป็นชาวนา
ถึงเงินตราไม่พอก็อิ่มใจ
          
          ฟังข่าวคราวรัฐบาลจะเกื้อหนุน
เงินกองทุนหมู่บ้านจัดสรรให้
กู้เงินมาพร้อมขายควายเพิ่มเติมไป
ซื้อรถไถควายเหล็กมาทดแทน
          เพียงทำนาคงไม่รวยช่วยคิดต่อ
ต้องขุดบ่อเลี้ยงปลากุ้งมุ่งวางแผน
ทุนไม่พอรัฐช่วยได้ไม่ขาดแคลน
เงินเป็นแสน ธกส. ขอจำนอง
          ตาบอกยายหวังไว้คงรวยนะ
เป็นเมกกะโปรเจกต์เราทั้งสอง
ตากับยายวาดฝันอันเรืองรอง
มีเงินทองเหลือใช้ไร้ลำเค็ญ
          ใช้ควายเหล็กไถนาตายิ้มย่อง
ยายนั่งมองปลาใหญ่น้อยลอยน้ำเล่น
ให้อาหารพองามตามกฎเกณฑ์
เช้าจรดเย็นไม่หม่นหมองสองตายาย
          สถานการณ์เปลี่ยนแปลงยุคแข่งขัน
ค่าน้ำมันแพงไม่หยุดฉุดใจหาย
รถไถนากินน้ำมันไม่เหมือนควาย
หญ้ามากมายเต็มคันนาไม่น่ามอง
          เจ้าควายเหล็กกินน้ำมันเมินหญ้าอ่อน
ความผุกร่อนมาเยือนเหมือนซ้ำสอง
ค่าซ่อมแซมค่าน้ำมันนั่นเงินทอง
ปวดสมองกุมขมับหลับไม่ลง
          ทั้งกุ้งปลาอ้าปากอยากอาหาร
เหยื่อที่หว่านต้องซื้อหาอย่าลืมหลง
เหมือนโชคร้ายโรคมาปลาปลดปลง
กรรมใดส่งกุ้งก็ตายคล้ายซ้ำเติม
          ข้าวในนาไม่งามยามขาดปุ๋ย
จำต้องลุยซื้อมาอาหารเสริม
ทั้งปุ๋ยคอกปุ๋ยหมักหนักกว่าเดิม
ลงทุนเพิ่มเงินหมุนจนวุ่นวาย
          ฝนขาดเม็ดไม่ตกต้องตามฤดู
ลมแล้งลู่ลามเลียจนเสียหาย
ไร้เมล็ดกรอบแดงยืนแห้งตาย
ตากับยายมองหน้ากันใจสั่นคลอน
          ตาชวนยายไปในเมืองเรื่องพักหนี้
ธกส. จงปราณีพักหนี้ก่อน
เงินหลายแสนจะชดใช้ให้แน่นอน
ขอผัดผ่อนวันหน้าค่อยว่ากัน
          เงินกองทุนหมู่บ้านผ่านกำหนด
เวลาหมดขอก่อนจงผ่อนผัน
ยืดเวลาไม่ลืมหลงคงสักวัน
ถึงวันนั้นจะคืนให้ไม่ต่อรอง
          ผ่านร้านขายหวยบนดินยินดีนัก
จึงหยุดพักจุดความหวังคนทั้งสอง
แทงเลขสวยหวังแจ็คพ็อทยอดใฝ่ปอง
เงินล้านล่องลอยมาร่าเริงใจ
          วันหวยออกหมดหวังนั่งมองหน้า
ทั้งยายตาเงียบงันจิตหวั่นไหว
ตาเอื้อนเอ่ยแผ่วเบาเศร้าฤทัย
สิ้นทางไปคงขายนามาใช้คืน