เติมแย้มแต้มยิ้มคล้ายอิ่มรัก ที่แท้กระอักเลือดคั่งอก จุกเจ็บสะท้านนานสะทก บัวบกหมดกระสอบแค่ปลอบโยน พ่ายแพ้แก่โลกความโศกเศร้า สดุดีความเหงาเท่าโลดโผน คะนองกว่าคะนึงจึงเพลิดเพลิน ก้าวเกินความจริงสิ่งพบพา ในห้องรกเรื้อเหลือเศษซาก- ความฝันอันมากปรารถนา ความหวังเกินเสี้ยวเส้นเยียวยา โอ่งรับน้ำตาจึงล้นรอง ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนอิ่มรส แท้โลกกำหนดตอบสนอง ไม่พอ...จึงแพ้แก่ครรลอง กลืนความหม่นหมองเลี้ยงชีวิต.
26 เมษายน 2549 19:25 น. - comment id 573399
ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนอิ่มรส ที่แก้กำหนดแค่บทบาท ความจริงอิงแอบแนบสามารถ ไม่อาจตัดใจในน้ำตา แต่งเก่งจัง ชื่นชมในผลงานคุณเสมอ
26 เมษายน 2549 18:27 น. - comment id 573466
ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนอิ่มรส แท้โลกกำหนดตอบสนอง ไม่พอ...จึงแพ้แก่ครรลอง กลืนความหม่นหมองเลี้ยงชีวิต ........ ใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนอิ่มฝัน แท้โลกตีบตันสุดพลาดผิด เจ็บร้าว ... ปวดปร่าพร่ามืดมิด กล้ำร้อนเร่าฤทธิ์ พิษรักช้ำ
26 เมษายน 2549 18:30 น. - comment id 573467
รออ่านมานานแล้วครับ
26 เมษายน 2549 18:52 น. - comment id 573469
เด็ดขาดมาก....
27 เมษายน 2549 11:58 น. - comment id 573594
บทนี้สัมผัสเพี้ยนต้องขอโทษครับ
27 เมษายน 2549 12:58 น. - comment id 573640
สวัสดีครับ...ทักทายแบบชายเหงาครับ ..........สดุดีความเหงาเท่าโลดโผน ..........คะนองกว่าคะนึงจึงเพลิดเพลิน ผมชอบกลอนของคุณมากครับ...แต่อ่านเพลิน ๆ กำลังได้อารมณ์ กลับมาสะดุดตรงท่อนนี้ครับ แต่ยังไงก็ชอบครับ...
27 เมษายน 2549 13:49 น. - comment id 573660
สวัสดีครับ..ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีนะครับ กลอนน่าอ่าน ยังติดตามกลอนคุณเหมือนเดิม แต่อีกที่นึง ไม่ค่อยเห็นคุณเท่าไร งานยุ่งหรือครับ
27 เมษายน 2549 17:27 น. - comment id 573711
ขอบคุณทุกเสียงครับ คุณปราณฤดี พี่ก่อพงษ์ พี่แทนคุณแทนไท ผู้หญิงไร้เงา คุณชายเหงา (ยอมรับโดยสดุดีครับผม) สวัสดีครับ...คุณร้อยแปด
28 เมษายน 2549 16:38 น. - comment id 574208
..