หน้าส่วนตัว
โลกของฉันนั้นเหว่ว้า
มาจากบ้านไร้หลังคาหลังใหญ่
ทรัพย์สินสมบัติคือขลาดเขลา
สวรรค์ประทานเหงาและอ่อนไหว
ก้าวย่างห่างอกแม่
จวบวันนี้ก็มีแต่จะต้องไป
ไปสู่อะไรสักอย่าง
ที่ซึ่งปลายทางอยู่แสนไกล
ไม่ผิดหากเรียกว่าเร่ร่อน
เพราะเรือนชานบ้านนอนหามีไม่
หลบหลับกับสุมทุม
ยุงหยอกยุงรุมไม่เท่าไร
คนหยอกกลับขยาด
เล่ห์หลอกแหมบาดเจียนหมดใฝ่
เส้นทางเราทับกัน
เธอคงไม่เหยียดฉันหรอกใช่ไหม
แม้นหยันฉันคงเฉา
มิรู้จะเร้นเงา ณ ที่ไหน
แม้นเอื้อพอหายเหงา
จะตอบแทนเธอเท่าความเบาใจ
พรุ่งนี้ก็จะลา
ทนหน่อยหากเบื่อหน้า..อย่ารีบไล่
ที่สุด แม้นใยดี
เราต่างรู้ว่ามี.. อันต้องไป
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 19 เม.ย. 2549 23:15 น. - ID 88554 
950
8
0
19 เมษายน 2549 23:27 น. - comment id 572521
แรงบันดาลใจในการเขียนบทนี้ หาเอาในนี้แหละครับ ขอบคุณคนให้แรงบันดาลใจนะคร๊าบ
20 เมษายน 2549 04:28 น. - comment id 572529
ย่องมาเยี่ยมตอนไกล้รุ่งครับผม...
20 เมษายน 2549 06:01 น. - comment id 572538
นั่นสินะคะ จะรัก จะเกลียด แต่ที่สุด ต่างก็มีอันต้องไป สู่ความว่างเปล่า ทุกอย่าง...เป็นอย่างนั้นเอง ดีจังค่ะ ได้อ่านบทนี้แต่เช้า
20 เมษายน 2549 10:54 น. - comment id 572569
" เกิดมาก้อไม่มีอะไร ตายไปก้อไม่มีอะไร มาแต่ตัวก้อไปแต่ตัวเช่นกัน \" ของับ นี่คือ สัจธรรม คนที่คิดถึงคงกลับมาสู่อ้อมใจแย้วน้างับ เลิกเหงาได้แย้ว
20 เมษายน 2549 17:26 น. - comment id 572604
angmo ครับ จะเก็บเกี่ยวและอ่านงานของพี่ทั้งหมด
20 เมษายน 2549 19:59 น. - comment id 572618
ดีใจมากแตงโม ไม่คิดว่าจะได้เจอกันในนี้ เฒ่าเหมือนก็เขียนอยู่ที่นี่เป็นช่วง ๆ นะ และก็ได้พูดคุยกันตามสมควร หาอ่านดูก็ได้ นามครูใหญ่โรงเรียนเล็ก ฝีมือไม่ธรรมดาหรอก ส่วนอ้าย เอาอารมณ์เป็นหลัก ส่วนมากออกทางเสียดสีการเมือง แต่ก็หยุดเขียนเป็นพัก ๆ เพราะงานอย่างอื่นเข้ามาให้ทำหลากหลาย ที่ ม.ขอนแก่น มีเพื่อนที่เขียนในนี้หลายคนนะคนหนึ่งชื่อ มัดหมี่ คุณหมอ พยาบาล เกษตร วิศวะ ครู ก็มี กินข้าวแลงหรือยัง อ้ายกินข้าวกับทอดกรอบปลาซิว เค็มๆ มัน ๆ ก็อร่อยไปตามประสา ดีใจหลายเด้อที่ได้พบกัน
20 เมษายน 2549 20:17 น. - comment id 572622
สวัสดีครับคุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ คุณเพรง.พเยีย และคุณMomMamSan ตอนนี้อากาศเย็นลงหน่อย อาบน้ำประแป้งเย็น ๆแล้วมา นั่งรับลมเอื่อยๆ หัวค่ำ ก็สบายใจพอใช้ได้นะครับ ตอนเที่ยงน่ะโอ..ไม่อยากออกจากร่มเงาเลย มันร้อนมาก แดดร้อนจนแสบหนัง บทนี้รับอารมณ์มาจากงานเขียนของคุณอัลมิตรานะครับ ฮ่า ๆ คุณMomMamSan แม่ของลมตะวันกับปานตะเว็น กลับมาแล้วครับ ไม่ค่อยเหงาแล้วล่ะ ขอบคุณนะครับ
20 เมษายน 2549 21:52 น. - comment id 572629
อัลมิตรานึกภาพช่วงบ่าย ๆ ใต้ต้นไม้ มีตั่งตัวหนึ่งอยู่ในมุมร่มของใบบัง หมอนสักใบไว้หนุน หนังสือสักเล่ม .. แค่คิดก็สุขค่ะ
20 เมษายน 2549 22:50 น. - comment id 572635
เอ้า เอ้า เอ้า !!!! แมนค่นบ่านเดี่ยวกั่นตั่วนิ ยั้งสั่นข่อยเว่าลาวใซเด๋ ฮ่วย ฮ่วย ฮ่วย คื่อบอเว่าซูกั่นฟั่งน้อวาแมนไทบ่านเดี่ยวกั่น แมนศิษย์ม่อขอคื่อกั่นอีกซ่ำ เคียดหลายเด๊ .... เบิงแล่วสิต่องเอิ่นวาพีนำตั่วนิ ฮวย ฮ่วย ฮ่วย ซือหลานคือม่าสิมวนแท่ \" ลมตะวัน \" กั่บ \" ปานตะเว็น \" มักแท่น้อ สอย สอย สอย พู่สาวสำน่อยบอนุงสิ่น
21 เมษายน 2549 06:24 น. - comment id 572646
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ความสุข หาได้ง่าย ๆ นะครับ แต่บางทีเราก็ไปหาเสียยากและไกล กลับไม่เจอ-ฮา สวัสดีครับคุณมอมแมมแสน ดีใจหลายครับที่ได้พูดคุยกัน ค่อย ๆ เปิดม่านกั้งนะครับ
21 เมษายน 2549 10:05 น. - comment id 572666
ดอกไม้และปลายปากกา..
21 เมษายน 2549 11:01 น. - comment id 572686
ทักทายคุณธรรมาภิวัฏเช่นกันครับ
21 เมษายน 2549 17:43 น. - comment id 572748
จริงสินะ แล้วต้นทาง กลางทางที่เราจรผ่าน จะว่างหรือเปล่าน้อ...
21 เมษายน 2549 21:45 น. - comment id 572763
ฮ่าๆ ไม่ว่างหรอก ไม่ยุ่งก็วุ่น สงบๆน่ะไม่เท่าไหร่
24 เมษายน 2549 12:44 น. - comment id 573105
เอิ้นข่อยวา \"มอมแมม\" ซือๆเกาะได้พี \"มอมแมมซัง\" เป่นซือหมาบักม่อมแม่มยูบ่านข่อย แหล่วเอ่าม่าเอิ้นแบบญีปุนตั้วพี ย่ามได้เปิดผ่ากั้ง แหล่วเกาะสิได้ฮู่จั๊กกั่นเด้อ สอย สอย ...
24 เมษายน 2549 20:52 น. - comment id 573157
โอเคครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
