ในวันนั้นที่เธอเจอกับเขา วันที่เราต้องเป็นเพียงแค่เพื่อน แต่ว่าใจใจนี้ยังย้ำเตือน ไม่ลืมเลือนดูเหมือนเกินเพื่อนไป หากคราวใดเห็นเธอเคียงข้างเขา ใจก้อเศร้าเกินจักทนไว้ได้ อยากตะโกนโห่ร้องบอกเธอไป ได้แต่เก็บเอาไว้ เพราะฉันกลัว ไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ อยากเป็นเพียงเพื่อนได้คอยเล่นหัว แม้ในใจของฉันจักหมองมัว เพราะว่าหัวใจนี้อยู่ที่เธอ คำว่ารักหากเอ่ยบอกเธอไป กลัวเป็นเพียงคำไรดูเพ้อเจ้อ หากพูดไปคงไม่ได้พบเจอ กลัวเธอปล่อยฉันเก้อเหงาเดียวดาย ยามที่อยู่ใกล้ชิดดูแลห่วง ใจทั้งดวงอยากเดินหลีกหนีหาย ยามที่อยู่ใกล้ชิดเคียงข้างกาย กลัวเธอจักจับได้ในสักวัน ไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ จะขอไปอยู่ห่าง ๆ เหมือนเหหัน จะติดต่อคงมั่นในสัมพันธ์ นะเพื่อนกัน เพื่อนเกลอ เพราะฉันกลัว
19 เมษายน 2549 13:52 น. - comment id 572484
ขอทักทายว่า \"สวัสดีค่ะ\" วันนี้กลอนเพราะจังเลย.....
19 เมษายน 2549 16:46 น. - comment id 572497
ไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ จะขอไปอยู่ห่าง ๆ เหมือนเหหัน จะติดต่อคงมั่นในสัมพันธ์ นะเพื่อนกัน เพื่อนเกลอ เพราะฉันกลัว ............... ทั้งกังวล ลนลาน เกินหาญหัก ไม่กล้ารักไม่กล้าเลือกเกรงเกลือกกลั้ว ให้เธอหม่นมลทินสิ่งหมองมัว มาพันพัวเป็นชู้ ... กับคู่ใคร จึงไม่กล้ายิ้มหยอกบอกว่ารัก กลัวรู้จักลึกลงด้วยหลงใหล จึงหักห้ามความหวังหลั่งจากใจ แล้วจากไกลหักลาน้ำตานอง
20 เมษายน 2549 04:24 น. - comment id 572527
กล้าๆหน่อยน้องชาย...
20 เมษายน 2549 08:58 น. - comment id 572547
แค่คำว่าเพื่อนยังไม่อยากได้เลยค่ะพี่ชาย กลัวว่าจะรักเพื่อนเข้าสักวัน อิอิ
20 เมษายน 2549 19:57 น. - comment id 572617
อย่ากลัว อย่ากลัว ความใกล้ ได้ไหม เล่าเพื่อน ด้วยใจ ไม่เลือน ย้ำเตือน บอกเกลอ แถมยัง ห่วงหา นำมา เสนอ เพื่อให้ พบเจอ เพื่อนเกลอ เพื่อนกัน จึงขอ บอกกล่าว คล้ายเป่า ประกาศ มุ่งมั่น หมายมาด ไม่อาจ เปลี่ยนผัน แถมยัง ห่วงใย มากใน สัมพันธ์ จึงขอ เธอนั้น โปรดหัน กลับมา เดินใน ทางเก่า ที่เรา เคยคิด เพื่อมา ใกล้ชิด ให้จิต หรรษา ขีดขีด เขียนเขียน แวะเวียน นำพา ให้สุข อุรา เหมือนครา เหมือนเคย อีกอย่าง หนึ่งไซร้ ความใน ใจฉัน ที่ขอ ยืนยัน คงมั่น เฉลย เพื่อนกัน ดีแท้ แน่นอน จังเลย จึงขอ ชิดเชย เพื่อนเอ๋ย เพื่อนตาย มีคนเคยบอกฉันเสมอว่า หากเราจะคบใคร ขอให้เราคบแบบเพื่อน เพราะมิตรภาพนี้ จะยังยืนและคงทนถาวร ฉะนั้น ฉันจึงอยากเป็นเพื่อนเธอ เพราะฉันเชื่อเสมอว่า เธอจะเป็นเพื่อนที่ฉันมีไปจนวันตาย
21 เมษายน 2549 01:38 น. - comment id 572644
ยังกลัว ยังกลัว ความใกล้ ทำเอา ใจเจ็บ ยอมหนาว ยอมเหน็บ คนเดียว ทนไหว หากใกล้ แล้วต้อง ลำบาก หัวใจ จักขอ ห่างไป ไม่ใกล้ ผูกพัน เพราะใจ นั้นมัน คิดเกิน เลยเถิด ให้หยุด ให้เปิด คิดเพียง เพื่อนฉันท์ บอกได้ ตอนนี้ กลับตัว ไม่ทัน จึงขอ เหหัน ห่างไกล ออกมา ติดต่อ รอคำ ตอบทาง จดหมาย เป็นอยู่ สบาย เป็นไง เพื่อนจ๋า ตอนนี้ เขานั้น ยังอยู่ หรือว่า เลิกร้าง ร่ำลา กันไป หรือไร อย่างไร ก้อช่าง ขอเพียง เธออยู่ ไม่เศร้า หดหู่ ทดท้อ โศรกศัลย์ ไม่นั่ง เมาเหล้า มองเหม่อ จาบรรย์ แค่นี้ ละนั้น ก็แสน ยินดี