๑ตั้งคำถามแก่วันแต่ละวัน หรือเงียบเหงาเปล่านั้นสิ่งสดใส จะถามหาทุกข์สุขที่เป็นไป ใครจะตามตอบได้ในสากล ๒กว่าจะเห็นดอกไม้ที่ริมทาง คนหนอหลงเอ่ยอ้างไปกี่หน จนย่ำเหยียบเทียบซ้ำแทบระท้น จึงพรำฝนน้ำตาอยู่ร่ำไป ๓อนาจสิ่งนิ่งแน่รันทดนัก เพราะไร้สิ่งตระหนักอย่างผลักใส ด้วยเวรนำกรรมซัดจึงเป็นไป ความสดใสดอกไม้ไม่หวลคืน ๔เช้าที่ตื่นลืมตามาร้องไห้ ด้วยอาลัยดวงดอกไม้อย่างสุดฝืน จึงทบทวนความฝันจนค่อนคืน ใครจะฟื้นดอกดวงที่ร่วงรา ๕ความดีพอมีบ้างในคืนวัน เราก็ต่างทางฝันสิ่งโหยหา ถึงหนาวเหน็บเจ็บช้ำรอยน้ำตา จวบเวลาผ่านมาเพียงเลยไป ๖รอบข้างข้างนั้นยิ่งโสมม เพราะต่างคนต่างถมคำร่ำไห้ ด้วยน้ำตาอารมณ์อย่างอาลัย แต่ลึกในกระหยิ่มใจอยู่ฮึกฮัก ๗สำลักสำรอกกระฉอกฉล เจ็บแปลบร้าวระบมจนจมปลัก ถึงหัวใจจะแกร่งด้วยแรงรัก ก็ยังพักยังพ่ายเมื่อปลายนั้น ๘กำลังใจคำขอที่ต่อรอง เราเดินทางต่างปองที่ปลายฝัน แต่ดอกไม้เฉาไปริมทางนั้น ใครจะร่วมปลูกปันที่ริมทาง ๙เราจะร่วมทางเดินกันอย่างไร แล้วทางเดินวันใหม่จะมีบ้าง จึงต่างอยู่บนทางที่อ้างว้าง ด้วยดอกไม้ริมทางยังไม่มี ๑๐สายเกินไปที่จะบอก เหลือแต่คำย้อนหลอกของภูตผี ก่อนย้ำดิ่งนิ่งในอวิจี พอได้มีสำนึกบาปสาบใจคน
16 เมษายน 2549 09:54 น. - comment id 571826
ดอกไม้ริมทางมักถูกยำนั้นจริงอยู่ เเต่คนที่รู้ค่ามันก็มีหลาย จงอย่าท้อจนกว่าตัวจะตาย จะกลับกลายไม้นั้นอยู่ในเเจกัน
16 เมษายน 2549 12:30 น. - comment id 571842
อันดอกไม้ริมทางต่างสถาน ต้องมีการล้มตายมลายสูญ แต่ก็เกิดใหม่ได้ให้ไพบูรณ์ ไม่สาบสูญหรอกน่าอย่าเศร้าใจ แปลกไหม ถ้าหญิงไร้เงาจะบอกว่า ดอกไม้โดยปกติ ไม่ว่าจะเป็นกล้วยไม้หรือดอกไม้ใด ๆ ก็ตามแต่ เราต้องทนุถนอมอย่างดี จึงจะเก็บรักษาไว้ได้นาน แต่สำหรับดอกหญ้าริมทาง เราไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะมันสามารถอยู่ได้โดยตัวของมันเอง และที่สำคัญ มองดูให้ดีซิ แล้วจะเห็นว่าคุณค่าของมัน อาจมีมากกว่าดอกไม้หลายชนิดที่เราเฝ้าดูแลเสียอีก อิอิ
16 เมษายน 2549 19:31 น. - comment id 571918
ทุกดอก... ทุกช่อ... งดงามเสมอ..
17 เมษายน 2549 21:43 น. - comment id 572165
เป็นแค่ดอกไม้ริมทางร้างคุณค่า คนเด็ดเจ้ามาดอมดมชมแล้วเฉย แถมทิ้งขว้างหมดเยื่อใยกระไรเลย ชมแล้วเชยทอดทิ้งไปไม่ใยดี
17 เมษายน 2549 23:32 น. - comment id 572187
ทุก สีสัน ขนาด รูปทรง ของดอกไม้ริมทาง คือเสน่ห์ ณ ทางนั้น ๆ