หากเธอใส่ใจ ฉันหน่อย ฉันคงไม่คล้อย ตามใครจนไหวหวั่น ขอเวลาสักนิด มาดูแลกัน ฉันก็จะยังเป็นฉันคนเดิม จะไม่ฟัง คำ ใครคนไหน ให้มีความหวาดหวั่นใจมาเพิ่ม และถ้าเธอจะเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เริ่มคบกัน ฉันก็คงจะไม่คิดมาก ให้ใจได้หวาดได้หวั่น หากเธอ เปลี่ยนไปในสักวัน แล้ววันนั้น ใครเล่าจะช้ำใจ
ดอกบัว 11 เม.ย. 2549 16:32 น. - ID 88366 
1139
4
0
11 เมษายน 2549 17:28 น. - comment id 571070
น่านะ!!!! \" สิ่งใดที่เป็นของของเรา ก็เป็นของเราวันยังค่ำ ถ้ามันไม่ใช่ของของเรา ก็ป่วยการที่จะครอบครองเอาไว้ \" แวะมาเยี่ยมพร้อมกะลังใจอีกหนึ่งลังหย่ายๆงับ
11 เมษายน 2549 19:04 น. - comment id 571077
ผิดที่ผู้หญิงครับ การใส่ใจของแต่ละบุคคลอาจแสดงออกได้ต่างกันไป อาจดูไม่ใส่ใจแต่เขาอาจจะใส่ใจก็ได้ อยู่ที่การรับรู้ของตัวผู้หยิงเองด้วยครับ
11 เมษายน 2549 20:04 น. - comment id 571092
คงไม่เป็นอย่างนั้นหลอกค่ะคุณ ดอกข้าว ผู้หญิงนะค่ะรองว่าเมื่อปักใจรักใครแล้วลืมยากค่ะและกว่าจะรักได้ก็ยากมากเหมือนกัน เพราะผู้ชายที่ทำงานกับบัวอยู่รอบตัวบัวนี้ผู้ชายล้วนๆ 18 คน มีที่มั่นคงจริงๆอยู่คนเดียวในสายตาบัวทั้งๆที่แฟนแต่ละคนก็น่ารักสวยๆทั้งนั้น ผู้หญิงรักยากลืมยากค่ะ ผู้หญิงรับรู้ความใส่ใจจากผู้ชายเสมอ เพราะเธอรัก
11 เมษายน 2549 20:19 น. - comment id 571095
... เพียงใส่ใจกันสักหน่อยอย่าปล่อยร้าง อ้อมกอดว่างห่างรักสมัครสมาน หากแม้รักรีบบอกมาอย่าช้านาน ก่อนจะสายเกินกาลใครคว้าไป สวัสดีครับ มามั่วๆ แจมๆ ด้วยคนครับ
11 เมษายน 2549 21:41 น. - comment id 571108
๐ มาเถิดเธอก้าวย่างบนทางฝัน ไต่บรรพตสูงชันอย่างมั่นหมาย ระหว่างก้าวหลุมขวากอาจมากมาย จงคอยชายชำเลืองคอยเยื้องยัก ๐ เงื้อมแง่งหินบิ่นแหลมอาจแซมเกี่ยว ลมกราดเกรี้ยวอาจโถมเข้าโหมหัก ตะวันแผดแดดร้อนเข้าย้อนทัก ทดสอบใจแน่นหนักในหลักการ ๐ หากเย็นไว้ไม่กลัวจนตัวสั่น แม้นอักโขโมหันธ์จะมั่นผลาญ ทวนดาบขอพอเอื้ออย่าเงื้อนาน แกว่งสังหารฟาดฟันให้บรรลัย ๐ ยอดเขาสูงมองไปนั่นไกลลิบ กี่ร้อยสิบตาพรับฤๅนับไหว กี่มุมโค้งลับเหลี่ยมต้องเตรียมใจ แลกี่ร่มไพรพฤกษ์ให้ตรึกตาม ๐ ผ่านปุ่มปมโสโครกของโตรกผา ชะลอเท้าทอดตายามฝ่าข้าม มองร่องลึกสึกกร่อนแง่งงอนงาม มองรอยแยกแทรกทรามอยู่ตามทาง ๐ ฝ่าทิวทัศน์จาริกด้วยสิกขา โขดสิงขรมหิมาเพื่อฝ่าขวาง เมื่อจำนงมุ่งเน้นในเส้นทาง ความสับสนอ้างว้างคงห่างเธอ
12 เมษายน 2549 07:22 น. - comment id 571176
น้องดอกบัวจ๋า พี่กานต์ว่าเรื่องแบบนี้ความผิดของเราเท่าๆกัน พี่กานต์ส่วนใหญ่แล้วโทษตัวเองมากกว่าค่ะ แต่ความจริงผิดนี้หารสองค่ะ เพียงรักและเข้าใจ คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนะคะ
12 เมษายน 2549 09:08 น. - comment id 571202
บินมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับผม
12 เมษายน 2549 14:13 น. - comment id 571265
ก็เลยได้ช่องแก้ตัว โยนเลย อิอิ
12 เมษายน 2549 18:29 น. - comment id 571351
@ขอบคุณค่ะคุณ มอมแมมไม่อาบน้ำที่มาเยี่ยมให้กำลังใจกันค่ะ @ขอบคุณค่ะ คุณนกพายุที่มาทักทายกันค่ะ @ขอบคุณค่ะ ท่านชายสดายุที่นำกลอนไพเราะมาฝากบัวค่ะ @ขอบคุณค่ะพี่กานต์ แต่ไม่ผิดทำไมต้องหารค่ะ นี่แหละบัวถึงเลือกที่จะอยู่คนเดียว แค่บัวมีความจริงใจให้กับคนที่ดีกับบัวก็พอค่ะ @ขอบคุณค่ะ คุณบินเดี่ยวไร้คู่ ที่ผ่านมาทักทายกัน @ขอบคุณค่ะ คุณฤกษ์เวลาดี แต่ไม่ได้โยนค่ะเป็นเรื่องจริงที่ยอมรับไม่ได้ค่ะ@ ขอบคุณค่ะคุณดอกข้าวเจ้าแข็งๆที่มาแสดงความรู้สึกค่ะ ขอบคุณทุกท่านค่ะ
12 เมษายน 2549 21:46 น. - comment id 571394
หากว่าเธอใส่ใจให้ห่วงหา คอยใกล้ชิดเสมอมาไม่พาหวั่น ยิ่งกว่าเสาร์อาทิตย์คิดถึงกัน ตัวของฉันคงไม่เศร้าเหงาแน่นอน
13 เมษายน 2549 07:41 น. - comment id 571430
@ ขอบคุณค่ะ พี่ผู้หญิงไร้เงาที่งามน้ำใจค่ะ จริงๆแล้วบัวแต่กลอนไม่เป็นหลอกค่ะแต่บัวชอบเพ้อฝันและชอบอ่านกลอนบัวเลยรองหัดเขียนบ้างค่ะ กลอนของพี่ๆไพเราะทั้งนั้นเลยค่ะบัวจดใส่ ไดอารี่ของบัวไว้เต็มไปหมดค่ะ ขอขอบคุณในความมีน้ำใจ ที่พี่พี่หลั่งไหลมาให้บัว จะเก็บไส่ในใจไว้กับตัว จะไม่คิดกลัวกับทางที่ก้าวเดิน ขอบคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
