๏ โดยหน้าที่ผู้นำกับอำนาจ คือบทบาทของระบอบเรามอบให้ ตามครรลองผองสิทธิ์อธิปไตย เพื่อรับใช้สัญญาประชาคม ๏ สวมหัวโขนตำแหน่งแสดงศักดิ์ ควรตระหนักใช่ลานใครกรานก้ม หรือบัลลังก์คอยตื่นไว้ชื่นชม รอพ่นลมโวหารสำราญลิ้น ๏ เพียงบังตาทาฉาบด้วยคราบสูท กลับดึงดูดหลงปลื้มจนลืมหมิ่น เป็นนายว่า..ข้าพลอยจึงลอยดิน ก่อแหว่งวิ่นคุณค่าศรัทธาชน ๏ ลอยดุจว่าวต้องลมยามข่มพัด คอยยืดหยัดรั้งตัวไปทั่วหน เวียนซัดส่ายเพราะแรงตะแบงตน หวังดิ้นรนยื้อยุดจนสุดปลาย ๏ โอ้อำนาจ..เสพผ่านอยู่นานเนิ่น กลัวเพลิดเพลินเริงสรรพจะลับหาย จึงวาดเติมเคลิ้มฝันกับบรรยาย เทียวขับผายฟุ้งทั่วทุกกลั้วคำ ๏ แต่สุดที่สุดทางในร่างเก่า สิ้นแสงเงาคอยส่งให้ลงย่ำ เหลือสุดท้ายปรากฏไว้จดจำ ชนจะนำคืนค่า..สู่สามัญ
11 เมษายน 2549 07:21 น. - comment id 570886
อำนาจและหัวโขนทำให้เปลี่ยนไปได้เยอะนะคะ บางครั้งคิดจะถอด คงจะชินเกินจะถอดคืนสู่สามัญได้มั้งคะ
11 เมษายน 2549 07:33 น. - comment id 570891
ในช่วงแห่งความสับสนกับพลังของแมงมุมที่มีอยู่ในตัว ปีเตอร์ พาร์เกอร์ ก็หวนนึกถึงคำที่ลุงเบนเคยบอกไว้ว่า .. \"พลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ จะมาพร้อมกับความรับผิดชอบมหาศาลเสมอ\" ปีเตอร์จดจำคำของลุงจนขึ้นใจ พร้อมกับตกลงใจว่า จะใช้พลังพิเศษที่มีอยู่ในตัว ต่อสู้กับอาชญากรรมทั้งมวล Spider-Man ...
11 เมษายน 2549 07:50 น. - comment id 570902
สวัสดีน้องนาง ๐ โดยอำนาจหน้าที่เขามีอยู่ ควรเป็นผู้หนักแน่นดุจแผ่นผา จริงจังในคำมั่นคำสัญญา สำรวมการคบหาสมาคม ๐ โดยอำนาจหน้าที่เขามีนั้น ความสัมพันธ์จำเพาะต้องเหมาะสม ให้เติบเต็มคุณค่าควรปรารมภ์ เพื่อสั่งสมความรักความภักดี ๐ การแยกแย้มฝีปากคอยถากถาง เปรียบหลุมพรางสอดซุกไปทุกที่ ฤๅอาจก้าวย่างฝ่าถ้อยวาที อันไหลปรี่ปร่าขมอารมณ์เมือง ๐ กับความเห็นแตกต่างหลายอย่างนั้น ไยต้องปั้นปากรุกไปทุกเรื่อง อกใจหนอคุกรุ่นแต่ขุ่นเคือง ต้องเปล่าเปลืองคารมไว้ข่มกัน ๐ ช่วงคับแคบแนวน้ำสู่ลำห้วย ลำบากด้วยปริมาณจะผ่านผัน ย่อมแน่นิ่งเน่าเหม็นลำเค็ญครัน เฉกเช่นนั้นแคบในหัวใจคน ๐ ที่ผุดพลุ่งอัตตาผ่านวาทะ ไม่ลดละร้อนแรงทุกแห่งหน หรืออำนาจเหนี่ยวรั้งสู่วังวน ลากตัวตนลิ่วล่วงสู่บ่วงมาร ๐ ไร้วิญญาณสำหรับการรับรู้ เหลือแต่ผู้อบร่ำด้วยคำหวาน เวียนและเล็มเพลิดเพลินอยู่เนิ่นนาน เหมือนเหนี่ยวกาฬเป็นกรอบลงครอบตน ๐ จึงวาทีสำหรับให้รับรู้ เหมือนสมสู่ซ้องศัพท์อย่างสับสน โอ้ล่ะหนอภาพหรูวิญญูชน เริ่มลุ่ยหล่นหลุดเลื่อนอยู่เกลื่อนตา
11 เมษายน 2549 09:26 น. - comment id 570932
@@@ประชาชน..เลือกข้า..มายิ่งใหญ่ ข้าจะใช้..อำนาจ..เด็ดขาดสิ้น คนอย่างข้า..ซื่อตรง...ไม่โกงกิน ข้ามีลิ้น..ทำงาน..คู่หว่านเงิน @@@มีขันที ..ขันทวย..ช่วยวิเคราะห์ ช่วยกันเกาะ..คอยเอาใจ..ไม่ขัดเขิน ข้าชักใย..หลังม่านนี้..ดีเหลือเกิน แสนเพลิดเพลิน..ข้ายิ่งใหญ่..ในแผ่นดิน..
11 เมษายน 2549 10:55 น. - comment id 570951
11 เมษายน 2549 11:06 น. - comment id 570965
.. เรนคิดถึง..นะคะ..
11 เมษายน 2549 11:28 น. - comment id 570974
ได้ข้อคิดจากกลอนนี้เยอะเลย.....อำนาจเป็นของไม่ยั่งยืน เคยสูงสุด สุดท้าย คืนกลับสู่สามัญ
11 เมษายน 2549 12:02 น. - comment id 570979
เพรง.พเยีย เขียน (อำนาจ):- ๏ แต่สุดที่สุดทางในร่างเก่า สิ้นแสงเงาคอยส่งให้ลงย่ำ เหลือสุดท้ายปรากฏไว้จดจำ ชนจะนำคืนค่า..สู่สามัญ ------------------------ ผลกรรม-อำนาจ ------------------------ ๏ ผู้นำดีมีอำนาจบทบาทใหญ่ ย่อมนำไปเสริมสร้างและรังสรรค์ กอปรประโยชน์นานาสารพัน เพื่อเติมฝันสานหวังในสังคม ๏ สวมหัวโขนเล่นบทเพื่อทดสอบ รับผิดชอบหน้าที่เวทีสม ขึ้นบัลลังก์หวังปัดขจัดปม ความโสมมล้างไปในเวลา ๏ ครบวาระมาใหม่ได้อีกครั้ง เป็นความหวังทุกส่วนทั่วถ้วนหน้า มิจำต้องซื้อเสียงเลี้ยงโฆษณา ด้วยคุณค่าแห่งงานประกันตน ๏ ตรงกันข้ามยามใหญ่หากใหลหลง ต้องพะวงหน้าหลังกลัวพลั้งหล่น ทิ้งการงานภาระสาละวน ต้องดิ้นรนยื้อกาลประจานตัว ๏ ด้วยอำนาจใดใดที่ในโลก ล้วนวิโยคผ่านพ้นทุกคนทั่ว มิจีรังยั่งยืนอย่าฝืนมัว หากมิชั่วกลับมาใหม่ยิ่งได้ดี ๏ ถ้าทำผิดปิดปมโสมมนั้น ผ่านคืนวันพลันเห็นประเด็นถี่ ยิ่งซับซ้อนซ่อนเงื่อนเกลื่อนธานี จะยิ่งชี้ชะตาผู้กระทำ --------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๑ เมษายน ๒๕๔๙
11 เมษายน 2549 13:13 น. - comment id 570993
11 เมษายน 2549 13:31 น. - comment id 571004
มันเป็นเช่นนี้หนอ สวัสดีค่ะ
11 เมษายน 2549 13:39 น. - comment id 571011
เห็นด้วยจ๊ะคนดี
11 เมษายน 2549 20:13 น. - comment id 571093
บางคนก็หลงอยู่กับอำนาจ น่ะค่ะ..
11 เมษายน 2549 21:55 น. - comment id 571111
๐ ร่มเงาแห่งอำนาจ ๐ ๐ และแล้วทาสในเรือนก็เคลื่อนทัพ ระส่ำศัพท์ถึงยอมจะค้อมหัว ศักดิ์ศรีอันยากหาช่างพร่ามัว เมื่อตฤปต่ำกล้ำชั่วไม่กลัวคาว ๐ ยามภาคสูงทรุดซบตรหลบพื้น ความขมขื่นจึงขวางทุกย่างก้าว อดสูและแตกตื่นนั้นยืนยาว เกินจะนับความปวดร้าวที่ผ่าวล้น ๐ ศักดิ์ศรีหนอรอคนไม่วนผ่าน คงทิ้งลืมในตำนานเคยหว่านพ่น ฤๅเดโชโภคทรัพย์พาอับจน จึงสับสนบนวิถีกาลีเมือง ๐ อัสนีวาดสายจากปลายฟ้า เคลื่อนแรงฝ่าดินล่างอยู่ปร่างเปรื่อง อัปรีย์เลศกลพาป่นเปลือง จำนับเนื่องสำหรับให้รับรู้ ๐ อุดมการณ์ผ่านคล้อยลิบลอยลับ เพื่อส่ำสรรพอภิรมย์ได้สมสู่ และเป็นคราอภิวัฒน์ของสัตว์รู ได้รื่นเริงร่วมหมู่อย่างรู้คอย
11 เมษายน 2549 23:32 น. - comment id 571142
กระหายกันนัก อำนาจ พอหมดอำนาจแล้วเหลืออะไร ตัวอย่างมีให้เห็นมากมายครับ
12 เมษายน 2549 04:17 น. - comment id 571162
แสงไร้เงาแวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะค่ะ
12 เมษายน 2549 05:10 น. - comment id 571165
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายค่ะ และถือโอกาสสวัสดีปีใหม่ไทยด้วยนะคะ ขอให้เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขอีกช่วงหนึ่ง สำหรับทุกท่าน กับ ครอบครัว
12 เมษายน 2549 08:23 น. - comment id 571193
ยอดเยี่ยมครับ ทันสมัย และ เป็นสัจธรรม ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่เมืองครับ
12 เมษายน 2549 14:32 น. - comment id 571276
มาบ้านนี้ได้อ่านหลายสำนวนดีจัง
12 เมษายน 2549 15:30 น. - comment id 571303
มาชื่นชมงานค่ะ...และขอรดน้ำวันสงกรานต์ด้วยค่ะ......