http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song607.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song275.html (สงกรานต์น้ำตา..อยุธยาเมืองเก่า) ฤดูร้อน ฟ้าสดกระจ่าง สว่างไสว ด้วยระยับแดดเรียวเมฆสีเงินยวง ส่องผ่านปวงดวงดอกไม้นานาพรรณ ทั้ง.. ลั่นทมริมทาง คูนพร่างสี..เหลืองพราว ตะแบกขาวปนม่วงอรชร หวานละอออ่อนชมพูพันทิพย์... ................. เธอ..กำลังจะออกจากนิวาสสถาน ไม่ลืม..หยิบหมวกสานฝีมือละเมียดภูมิปัญญาชาวบ้าน ที่... สำหรับเธอแล้ว ช่างให้ความรู้สึกงามงดอย่างเหลือเกิน เธอ..เพิ่งได้มาจากวันที่ไปแถว*หน้าพระลาน* ในวันที่เธอไปน้อมนมัสการ*พระแก้วมรกต* ในวันมาฆมาศ ที่เพิ่งผ่านมา... ด้วยใจดวงใสใสแสนสุขเกษม.... .............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song607.html สงกรานต์น้ำตา สายัณห์ สัญญา เขามาทำบุญ ในวัน สงกรานต์ เขากลับมาบ้าน สรงน้ำหลวงพ่อในโบสถ์ เขา กลับ มา หา และมา ขอ โทษ เขาวอนพ่อโปรด ได้คิด เมต-ตา เขามาทำบุญ ในวัน สงกรานต์ เขากลับมาบ้าน อาบน้ำคุณลุงคุณป้า เขา กลับ มา พบ เขา มา ขอ ข-มา ที่ เคย พูด จา ล่วง ล้ำ เกิน เลย ประเพ-ณี สงกรานต์ ที่บ้านนอกเรา ดูใครๆเขา น่าชมชื่นเชย เรา คอย ห่วง หา ทุก นา ที เลย โอ้ทรามเชยเขาไยไม่ มา พอเขาก้าวมาในวัน สงกรานต์ พร้อมข่าวแต่งงาน หลั่งน้ำสังข์ในเดือนหน้า วันนี้เรานั้น สงกรานต์ น้ำ ตา หนุ่มน้อยบ้านนา โศกาอาดูร พอเขาก้าวมา ในวัน สงกรานต์ พร้อมข่าวแต่งงาน หลั่งน้ำสังข์ในเดือนหน้า วันนี้เรานั้น สงกรานต์ น้ำ ตา หนุ่มน้อยบ้านนา โศกาอาดูร... ..................... เสียงบทเพลงในรถหวานแว่วแผ่วมา คลอเคียงกับท้องนาดงตาล ในเส้นทางสายสวยสงบงาม ทางผ่าน...ที่เธอกำลังจะพาร่างไปวัด.. เพื่อถวายปัจจัย ที่จะร่วมสร้าง*ฉัตรทองคำ*กางกั้นพระบรมสารีริกธาตุ จิตดวงสะอาด กำลังสว่างพร่างพราย คล้ายตระการรับพลังรัศมีจากสายแสงสุริยา ดั่งดวงดอกบัวทองผ่องช่อบูชา...ชูพ้นน้ำ.. บานฉายฉานรับพลังบุญ อันคือ.. *ทุนธรรม* ดั่งเสบียงจิตตามติดไปได้ ใช่เพียงสะสมวัตถุใด หาก.. ฝากพลีไว้ในร่มรัตน์ฉัตรแก้ว ให้สมกับที่ได้เกิดมา พบพระพุทธศาสนาแล้ว และ.. มิขอคลาดแคล้ว ที่จักเดินตามรอยเบื้องพระบาทพระบรมศาสดา อันคือสายธาราเกษม..ที่จักจะหยาดเย็น ให้เป็นสุขสงบ พบ.. ความสว่างกระจ่างแจ่มไปตราบชั่วนิจนิรันดร์ เธอ..นั่งเรือข้ามฟาก ในคลองตาคลองใจ.. สายธารใสเจ้าพระยาแสนงาม..กำลังไหลล่อง บ้านเรือนสองฝั่งคลอง ราวกับภาพโบราณ ย้อนกาลสมัยกลายกลับมาฉายชัด ภาพวัดวาอาราม งามสงบสงัด..โผล่เจดีย์งามจรัส สีทองผ่องพรายพรรณรายระดะ ไปทั่วทั้งกรุงศรีอยุธยา ก่อนวันที่พม่าจะยาตราทัพ มาเหยียบย่ำ มาฝากรอยระกำสร้างทุกข์โทมนัสจนยากจะทำใจ น้ำใสใสกำลังหยาดริน ในห้วงใจ ณ..นาทีนี้ เมื่อรำลึกย้อนไปในวันนั้น ภาพไฟควัน..ตะวันแดงเดือด ภาพเลือดท่วมท้องทุ่งเนืองนอง ภาพผองบรรพชนคนกล้า ที่.. ยอมพลีดวงวิญญาญ์ปกบ้านป้องเมือง ถูกสังหารด้วยคมหอกศาตราวุธอย่างเหี้ยมโหดสุดบรรยาย ทุกร่างชายชาติอาชาไนยชาตินักรบ เลือดไท ผู้มีใจดวงเหี้ยมหาญ ยอมพลีร่างเพื่อผืนปฐพี.. ดีกว่าจะยอมไร้สิ้นอิสราเสรี... ให้ใครเข้ามาย่ำยีดวงใจ..ดั่งทาส.. ............... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song275.html อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน จิตใจอาวรณ์ มาเล่า สู่กันฟัง อยุธยา แต่ก่อน นี้ยัง เป็นดังเมืองทอง ของพี่น้อง เผ่าพงศ์ไทย เดี๋ยวนี้ ซิเป็นเมืองเก่า ชาวไทยแสนเศร้า ถูกข้าศึกรุกราน ชาวไทย ทุกคนหัวใจร้าวราน ข้าศึกเผาผลาญ แหลกราญ วอดวาย เราชน ชั้นหลังฟังแล้วเศร้าใจ อนุสรณ์ เตือนให้ ชาวไทยคงมั่น สมัครสมาน ร่วมใจกันสามัคคี คงจะไม่มี ใครกล้า ราวีชาติไทย อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน จิตใจอาวรณ์ มาเล่า สู่กันฟัง อยุธยา แต่ก่อน นี้ยัง เป็นดังเมืองทอง ของพี่น้อง เผ่าพงศ์ไทย เดี๋ยวนี้ ซิเป็น เมืองเก่า ชาวไทยแสนเศร้า ถูกข้าศึกรุกราน ชาวไทย ทุกคนหัวใจร้าวราน ข้าศึกเผาผลาญ แหลกราญ วอดวาย เราชน ชั้นหลังฟังแล้วเศร้าใจ อนุสรณ์ เตือนให้ ชาวไทยคงมั่น สมัครสมาน ร่วมใจกันสามัคคี คงจะไม่มี ใครกล้า ราวีชาติไทย... .. นั่น..คือร้าวรานในมโนนึก ในยามนี้ ที่เธอคิดนึกแค่ชั่วครู่ จิตดวงตามรู้ บอกให้เธอ ละวางทุกราวเรื่อง ที่มีทั้งทุกข์..สุขงดงาม จำต้องผ่านลาเลยราวสอนสัจจะใจ ไม่มีสิ่งใด ยั่งยืนนาน...ผ่านกาลกัป์ปสมัย ทุกสรรพสิ่ง ฝากสัจจะใจจริงแท้ แค่มีเกิด ดับ นับอนันต์อสงไขยในวัฏสังสาร และ แด่เราผู้ผ่านภพมา ควรจะตระหนักชัดถีงกฏอนิจจังอนัตตานี้ ที่ควรพร้อมพลีจิต ให้ถึงพร้อมด้วยทาน ศีล ภาวนา และหาหนทาง เพียรวิปัสสนาพาพบสติปัญญาอย่างถูกทาง ก่อนที่.. ลมหายใจแลร่างจักมลายหายไป ซึ่ง.. มวลมนุษย์ในหล้าโลก คงไม่มีใครหลีกหนีพ้นโศก แห่งการพรายพลัดพรากจากจบได้แม้นสักคนเดียว.. ............. สายฝนเริ่มพรายพรมลงไปในสายน้ำ สายลมเย็นพัดพร่างร่างเธอจนเย็นฉ่ำชื่น เธอยืนทอดตานิ่งสงบกับฟ้าในยามพลบตรงท้ายเรือ และ... ในม่านมัวสลัวของสายฝน กมลเธอ..คนดี..กลับช่างแสนว่างงาม....!! ............
พุด 7 เม.ย. 2549 14:17 น. - ID 88269 
989
7
0
7 เมษายน 2549 15:49 น. - comment id 570417
แวะมาอ่านงานงามๆค่ะ ถึงประเพณีสงกรานต์แล้วนะคะ ขอให้พี่พุดมีความสุขมากๆนะคะ
7 เมษายน 2549 16:12 น. - comment id 570425
สวัสดีคะ พี่พุดสุดรัก... ขอให้พี่พุดมีความสุขมาก ๆ นะค่ะ และรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ... มะกรูดมาอ่านงานงาม และมาส่งความคิดถึง... ก่อนที่จะห่างหายไปสักระยะหนึ่ง....
7 เมษายน 2549 19:19 น. - comment id 570444
ฝากคำซึ้งแทนใจถึงน้องSilkyในงาน http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story6626.html..นี้นะคะ ......... ในยามเยาว์ พี่พุดชอบไปเล่นน้ำ ริมลำธารสายงาม ที่ไหลล่องมาจากภูเขาค่ะ และ จะค่อยๆไหลลงทะเล ที่นั่นมีต้นจิกดอกกระจิ๊ด หวานพรูพราว จะค่อยๆร่วงพรายลงบนสายน้ำค่ะ และ พี่พุดจะชอบไปนั่งดูภาพปฏิทิน ที่ร้านกาแฟเล็กๆประจำหมู่บ้าน ภาพในความทรงจำนั้น คือภาพ*ทะเลสาบสีเงิน*แสนงาม ในท่ามทิวสนเมืองหนาวค่ะ พี่พุดจะรู้สึกสงบใจทุกครา ยามเหว่ว้าใจ จนฝังใจในความงามล้ำ นิ่งงันสงบเงียบนั้นค่ะ วันนี้..ลำธารสายหวานในยามเยาว์ เหลือน้ำน้อยมาก หาดทรายหายไป ผู้คนรุกล้ำกัน เพราะที่ดินราคาแพงดั่งทองคำค่ะ และ.. ร้านกาแฟนั้น ก็หายไปแล้วเช่นกันค่ะ นี่คือสรรพสิ่งที่แปรผันยากหวนย้อนคืน สายน้ำในวันนี้ที่ ยังมีณ..ภายในใจพี่พุด คือสายน้ำใจจากรอยวัยเยาว์ในเงางามแห่งอดีตค่ะคนดี ความเรียงบทนี้ช่างงามจิตวิญญาณนักแล้วค่ะน้องรัก พี่พุดมากล่าวคำทายทัก และฝากคำซึ้งใจ ที่เพียรให้พลังใจแลหยาดน้ำใจ แด่พี่พุดเสมอมา นะคะ พี่พุด กราบพระให้คุ้มครองน้องนะ ด้วยรักและซึ้งใจค่ะ
7 เมษายน 2549 19:21 น. - comment id 570445
น้องไรไก่ แสนรัก พี่พุด ขอบคุณค่ะที่ให้พลังใจ ใสหยาดเย็นในทุกงานพี่พุดนะคะ ระยะนี้พี่พุดจะเบื่อโลกมากค่ะ บางที.. ฝากงานไว้แล้ว ก็ไม่ค่อยได้เข้ามาทายทักน้องๆเลย สงกรานต์ขอให้น้องได้ทำบุญ ให้จิตใสใจสราญนะคะ ด้วยรักค่ะ พี่พุด
7 เมษายน 2549 19:24 น. - comment id 570446
7 เมษายน 2549 20:35 น. - comment id 570457
...เหมือนได้นั่งเรือล่องไปในแม่น้ำกับพี่พุดเลยค่ะ คิดถึงนะคะ
7 เมษายน 2549 22:35 น. - comment id 570473
พี่พุดค่ะ บัวไม่รู้ว่าพี่พุดคือใคร แต่งานชุดนี้ของพี่บัวชอบค่ะ ไพโรจน์จำรัสรัศมีบุญ บัวอ่านแล้วทำให้บัวต้องน้ำตาไหลออกมา ภาพผองบรรพชนคนกล้า ยอมพลีดวงวิญญาณปกบ้านป้องเมือง ทุกร่างชายชาติอาชาไนยชาตินักรบ เลือดไท ผู้มีดวงเหี้ยมหาญ ยอมพลีร่างเพื่อผืนปฐพี ดีกว่าจะยอมไร้สิ้นอิสราเสรี ให้ใครเข้ามาย่ำยีดวงใจ ดั่งทาส ถ้าเราไม่มีบรรพชนผู้กล้าเราคงจะสิ้นแผ่นดินไทย บัวขอกราบลงพื้นแผ่นดินที่บรรพชนผู้กล้าทำให้บัวได้มีแผ่นดินอยู่ค่ะ รวมทั้งขอบคุณเหล่าทหารหาญที่ปกป้องดินแดนไทย
8 เมษายน 2549 06:24 น. - comment id 570493
8 เมษายน 2549 16:31 น. - comment id 570603
ขอสักก๊งชงสักกั๊กจะรักมาก เห็นรูปแล้วนึกอยากปากมันเปรี้ยว บรั่นดียี่ห้อนี้ชอบนักเชียว ถ้ามีแกล้มขบเคี้ยวยิ่งขอบคุณ สงสัยจะคอเดียวกันละมั๊งถ้าใช่พุดพัดชาต้องรับแขกหนักหนาสาหัสแน่เลยอยู่ไหนก็จะไปเยี่ยม อิอิ
9 เมษายน 2549 13:06 น. - comment id 570682
คิดถึงแม่พุดมากนะไม่รู้ว่าแม่พุดจะคิดถึงไหม
9 เมษายน 2549 14:14 น. - comment id 570699
เหนือคำบรรยาย..งานงามมากค่ะ..แวะมาทักทาย...พี่พุด..นะคะ..คิดถึงมากค่ะ..
9 เมษายน 2549 18:41 น. - comment id 570717
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
