ในเสี้ยวแสงตะวัน..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song287.html


ใกล้ค่ำ..ตะวันดวง..สีส้มสุกชัดยังจรัสแจ่มจ้า
ฝากแสงสีรุ้งร่ำลา ผืนนภา  เหนือหล้าโลก
ร่างหนึ่ง..หยุดยืนนิ่งๆ
ใต้ตะแบกพวงม่วงละมุนปนชมพูพราวไปทั้งราวกิ่ง
เธอ..ยิ้มหวาน..รับ..ตระการจิตภายใน
ที่...
กำลังคลี่แย้มแง้มเปิดบานประตูแห่งหอมห้วงหัวใจ
ให้..รับงามอย่างรู้ค่ารักธรรมชาติ


เธอ..เดินทอดน่องช้าๆภาวนาสติไปตลอดทาง
บนเส้นทางสายสวยแสนสงบงาม
ที่ทอดเคียงขนานนาข้าว..ขจี..สุดลูกตา
เป็น..ทางลัดที่เธอหลงรักนักรักหนา
และ..
กำลังพาร่างเธอให้ไปพบจุดหมายปลายทางที่รออยู่
*สระว่ายน้ำ *
ที่ซ่อนความนิ่งเงียบเฉียบเย็น..ฉ่ำใส ในสวนสวย
แมกไม้ไทยที่ยังร้างไร้ผู้คน


ดวงดอกลั่นทม ..ผลิคลี่พลีหอมเศร้า
เฝ้าให้หอมหวนอวลอารมณ์
มารัดร้อยรัดรึงตรึงใจ
ให้เธอแสนซาบซึ้ง
จนต้องหยิบมาทัดแก้มแซมผมห่มหอมให้ดวงใจ
ชมพูพันทิพย์ไสวช่อ
รอ...ร่วงพราวประดับลานหญ้า
ราวพรมดอกไม้ฟ้า..พรายพร้อยชดช้อยชวนมอง


เธอ..จูงจิต..มาปล่อยให้มีชีวิตชีวา
ไปกับฟ้ากว้างใกล้ค่ำ
ในสายน้ำอันแสนใสฉ่ำเย็น 
หลังจาก...เว้นว่างร้างแรมลามานาน...


เธอ..
คิดถึง...ทะเล..โอ้ละเห่...โอ้ละช้า
ด้วยใจดวงเหว่ว้า
ราว..เห็นภาพ*ตะวันลา*
พร่างแสงจรัสจ้า อาบฟ้างาม
โลมไล้กลางเกลียวคลื่นสีทองผ่องยองใย
ไปทั่วทั้งท้องทะเลระยิบระยับ..


เธอ..ปล่อยทุกสิ่ง ทิ้งร่างใจในสายน้ำ
มาเป็นปลา..โผผวา..แหวกว่าย
ให้สายชลได้พร่างพรมห่มผิวนวล ชวนให้เบาสบาย
ในขณะที่..
ตะวันกำลังพรายแสงลงมาไล้โลม..ปลอบปลุก


ให้ลบลืมความอ้างว้าง
แปรเป็นความว่างเปล่า ในเงาไม้ร่ายไหวกิ่งใบบัง
ดั่ง..
พลังแห่งสายธาราเกษมนั้น
ได้..ชำแรกแทรกซุกเบียดบุกมาสู่บึงใจ
ให้พบความเฉียบเย็นฉ่ำใสละไมละเมียดละมุน
จนราวได้รับไออุ่นเอื้อโอบ..


เธอ..ปล่อยวาง ร่าง รัง เรือน
เสมอเสมือน...
เปิดจิตปล่อยใจ ดั่งนกไพร ผู้มีวิญญาณเสรี...!
*****************


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song287.html
นัดพบ..
ถ้าเราจะนัดพบ กัน
เมื่อตะวันลับไม้
ฉันไม่หลอกจะบอกให้ อย่าเอ็ดไป สิจงฟัง
ฟัง สิฟัง สัก นิด
แล้วอย่าคิดว่าฉันสอน ว่าฉันสั่ง
ฟังสิฟัง ฟังกันเล่นเพลินเพลิน
แต่มันสุขเหลือเกิน ไม่เชื่อเชิญ ลองจำ
ถ้าเราจะนัดพบ กัน
เมื่อตะวัน พลบค่ำ
ธรรมชาติชุ่มฉ่ำ ฉ่ำชื้น ชื่น ใจ
ใต้ ร่มไม้ใบบางบาง แสงสว่างรำไรรำไร
ไม่ต้องระวังไม่ต้องระไว
จะอายทำไมกับพระจันทร์
ถ้าเราจะนัด พบ กัน
ควรให้จันทร์ เห็น ใจ
ลมอ่อนอ่อนพัด ผ่าน
ชูกิ่งก้านช่อใบ
บ้างก็แกว่งบ้างก็ไกว
บ้างเขยื้อนสะเทือนไหว
สะบัดใบไปตามลม
ผสมน้ำค้าง พร่าง พรม
เรไรจิ้งหรีดหวีดผสม
ต่างคลอต่างคล้อต่างล่ออารมณ์ เรา
ให้ชมให้ชื่น ใจ
นี่แหละถิ่นนัดพบ
แต่เราไม่พบกับใคร
เพียงแต่พบกับธรรมชาติ
แล้วเราก็อาจจะสุขใจ
ไม่ต้องไปพบ กับใคร ที่ไหน
เพลินใจ เพลิน ตา...