นั่งอยู่ในห้องเล็ก ๆ กับใจเหงา ๆ มีเพียงความว่างเปล่าอยู่ใกล้ ๆ กวาดตามองรอบ ๆ ห้อง...เฮ้อเหงาใจ ได้แต่ถามตัวเอง...ว่าฉันไม่ใคร...รึไงกัน ทำไมต้องเหงาอยู่กับความโดดเดี่ยว มีแต่ความเปล่าเปลี่ยว...ที่อยู่เคียงข้างฉัน เบื่อกับความจำเจ...ซ้ำซากทุก ๆ วัน ทำไมชีวิตของฉันถึงดูไม่มีค่าอะไร ไม่เหมือนตอนที่ยังมีเธออยู่ แทบสะกดคำว่าหดหู่ไม่เป็นเลยรู้ไหม โลกทั้งใบอบอวลด้วยความรักที่ล้นใจ ต่างจากวันนี้มากมาย...ต่างเหลือเกิน กินไม่ได้...นอนก็ไม่หลับ นับจากวันที่เธอมาห่างเหิน ตั้งแต่วันนั้น...ที่เราตัดสินใจต่างคนเดิน ฉันก็ต้องเผชิญกับความหว้าเหว่เพียงลำพัง เธอจะรู้สึกเหมือนฉันไหมนะ ว่าชีวิตมันดูไร้ค่าสิ้นหวัง เธอจะรู้ไหม...ว่าชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งต้องพัง เพียงเพราะความไม่ยั้งใจ...ของใครบางคน
แสนแก้ว 17 มี.ค. 2549 22:15 น. - ID 87714 
877
0
0
18 มีนาคม 2549 00:08 น. - comment id 567017
แต่ก็ยังหายใจอยู่ต่อไปได้นะ เดินต่อไปข้างหน้าอย่าหันหลังกลับมา แล้วจงลืมให้ได้
18 มีนาคม 2549 08:40 น. - comment id 567039
สำหรับเพียงพลิ้ว เพราะความไม่ยั้งใจของตัวเองมากกว่าค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
