ท่ามแสงไฟร้อนแรงแฝงตัณหา หลากใบหน้าผู้ชายหมายความสาว ฉาบรอยยิ้มเคลือบสีราคีคาว เป็นเรื่องราวซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน เมื่อความฝันความหวังถูกฝังไว้ เป็นบาดแผลท่วมใจไร้วันชื่น ถูกหยามเหยียดเหยียบย่ำเก็บกล้ำกลืน แสนขมขื่นขืนหม่นผ่านพ้นไป ว่าฉันเลวแค่ไหนฉันไม่โทษ ขอได้โปรดมองแค่เปลือกเลือกไม่ได้ ศีลธรรมวัดชั่วดีนี่กระไร เพื่อปากท้องลมปากใครตัดสินคน เหลือร่องรอยเรื่องราวคาวชีวิต รู้สึกผิดร้าวรานสักล้านหน เคยฝากรักพักใจใครยินยล ค่าของคนไม่เหลือเผื่อนิยาม ถูกตราหน้าว่าชั่ว-มั่ว-สำส่อน มากัดกร่อนหวั่นไหวใครเคยถาม ขายเพียงร่างด่าก่นดั่งคนทราม หยุดประณาม-ขายตัว-ใช่หัวใจ
-ร้อยแปดพันเก้า- 17 มี.ค. 2549 13:14 น. - ID 87700 
1452
2
0
17 มีนาคม 2549 14:25 น. - comment id 566936
แวะแอ่วยามบ่าย.. ทุกคนเป็นเจ้าของชีวิตของตัวเอง และมีสิทธิเลือกจะดำเนินชีวิตของตัวเอง และมีเหตุผลของตัวเองแม่นน้อ
17 มีนาคม 2549 15:01 น. - comment id 566942
มาทักทายครับ
17 มีนาคม 2549 21:12 น. - comment id 566998
:) ชีวิตที่เลือกไม่ได้..ดอกไม้แม้จะมีคาวใช่ว่าจะไร้คุณค่าน่ะค่ะ..
18 มีนาคม 2549 04:17 น. - comment id 567028
คนเราหากเลือกวิถีทางได้คงไม่ต้องเป็นแบบกลอนที่เขียน...แต่คนเราบางครั้ง บางเวลา..บางโอกาสหนทางที่เลือกมีเพียงหนทางเดียว..ทั้งที่..เขา..ไม่ได้เต็มใจเลือกในหนทางนั้น..
19 มีนาคม 2549 10:01 น. - comment id 567163
สวัสดีครับ..ทุกท่านมันเป็นความเห็น ความรู้สึกส่วนตัวกับผู้หญิงที่เลือกทำงานแบบนี้ ทั้งที่บางใครมักจะพูดถึงศักดิ์ศรี ศีลธรรม ที่เป็นนามธรรม คุณค่าคนวัดกันที่ไหน ดีกว่าขายยาบ้าแหละครับ อยากพูดอะไรมากกว่านี้ ไม่ค่อยสะดวกใจ ไว้คุยกันหลังไมค์ดีกว่าครับ ขอบคุณครับที่มาทักทายกันเสมอ รู้สึกอบอุ่นที่ได้คุยกันที่นี่ มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
