หายไปลับคงไม่กลับหวนย้อนมา หายจากลาจากสายตาที่ส่งไป หายห่างลับสุดขอบฟ้าแสนไกล หายห่างแล้วจากใจไม่หวนคืน นับจากคราห่างเหินเดินห่างจาก ความพลัดพรากจากใจไม่อาจฝืน กฎแห่งกรรมธรรมชาติไม่อาจคืน แม้จะต้องกล้ำกลืนฝืนหัวใจ แม้จะรู้ว่าต้องห่างต้องร้างลา แต่น้ำตาหยดน้อยก็รินไหล รู้สึกปวดทรมานในหัวใจ ถึงต้องห่างกันไกลไม่อาจเจอ ต้องไปแล้วจากไปแล้วกันซินะ มิอาจจะหวงห้ามหรือปรามเธอ เป็นทางที่ถูกกำหนดแล้วนะเออ มันเป็นทางที่เธอเจอเธอต้องไป ทำอย่างไรได้เล่าใจดวงนี้ นอกจากที่อวยพรให้เธอไป ฝากความรักฝากความห่วงความห่วงใย ฝากหัวใจแทนไปในถ้อยคำ หวังว่ายามเธอเหนื่อยและท้อแท้ หวังยามลมปรวนแปรในคืนค่ำ หวังยามที่พายุพัดกระหน่ำ หวังว่าคำของฉันจะปลอบเธอ หากเงยหน้ามองมาไม่เจอใคร เธอลองใช้หัวใจจะพบเจอ ความรู้สึกที่ฉันนั้นให้เธอ มันยังคงอยู่เสอมไม่เปลี่ยนไป
แสงริมทางเท้า 17 มี.ค. 2549 01:32 น. - ID 87692 
969
1
0
17 มีนาคม 2549 01:49 น. - comment id 566866
++++ ไม่มีอะไรหรอกนะที่มาเม้นต์เองเน๊ยะ เหอๆ........................... เซ็งจัง... นอนไม่หลับสักกะที .... โชคดีทุกคนนะคับ ขอบคุณล่วงหน้าคับ ติเพื่อก่อ ว่ามาได้เลยคับ ผมฝีมือยังอ่อนด้อยขอคำชี้แนะด้วยคับ
17 มีนาคม 2549 08:30 น. - comment id 566885
ในวันที่มีพายุกระหน่ำ ไม่ขอให้เธอปลอบ แต่ขอปลอบเธอ อิอิ
20 มีนาคม 2549 11:40 น. - comment id 567336
เม้นไรดีวะเนี๊ย อ่านแล้วเศร้าวะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
