มิใช่เราเขา

แก้วประเสริฐ

                    มิใช่เราเขา
     ความร้อนรุ่มรุมคิดจิตไหวหวั่น
ดินฟ้านั้นพลันเสริมเติมหวั่นไหว
ทั้งในห้วงดวงจิตติดบ่วงใจ
ลบวิไลในกระแสแผ่ตามมา
     เฝ้ารุกเร้าเข้าเสริมเติมสิ่งหลง
เกิดพะวงลงโทสะมาใฝ่หา
ทั้งความโลภละโมบโอบอุรา
สิ้นปัญญามาตรองหมองระทม
     อนิจจาเกิดขังอนิจจังเปลี่ยน
เข้าวนเวียนภายในคล้ายสะสม
สู่ความทุกข์คลุกไว้ให้หมองตรม
เข้าเวียนวนจมห้วงล้วงดวงใจ
     เมื่อเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วสู่ดับ
มิแลลับจับอวิชาเข้าอาศัย
แล้วพะวงหลงผิดติดสู่ไกล
ซ่อนลงไว้ใจเฝ้าเข้าทางมัน
     หากเมตตามากำหนดจรดห้วง
คล้องเป็นบ่วงกรุณามาเสกสรร
นำมุทิตาไตร่ตรองมองพินิจกัน
ปัญหานั้นกลั่นลงตรงอุเบกขา
     ละเสียได้วางสิ่งอย่าอิงเขา
ไม่ใช่เราตัวเขาเฝ้ากังขา
สิ่งอันใดปล่อยไว้ให้โรยลา
คิดเสียว่าเป็นห้วงของบ่วงกรรม
     ความพอใจในฉันทะอย่าละเสีย
จะละเหี่ยเพลียใจให้หมองคล้ำ
เพียรสร้างธรรมนำวิริยะประกอบนำ
จิตครอบงำทำวิชาให้แตกฉาน
     ให้ไตร่ตรองมองลงที่ตรงนั้น
เข้าเสกสรรขันแต่งแห่งสร้างสรรค์
ตรวจสอบขอบช่องร่องแห่งมัน
อุดรอยพลันแต่งกรรมนำวิชา
     รูปธรรมนามธรรมนั้นมันเป็นธาตุ
ที่ประหลาดตรงคิดได้ใฝ่ใจหา
เป็นอมตะแห่งธาตุแตกฉานมา
จะไขว่คว้าความสบายใจกายตน
     เข้าดิ้นรนจนสู่ห้วงบ่วงแห่งทุกข์
บุกเข้ารุกปลุกไว้ให้สับสน
สร้างสิ่งนั้นผันเปลี่ยนเวียนใจคน
แหวกว่ายวนในห้วงบ่วงสงสาร
     จนเกิดดับจับภพชาติอนาถยิ่ง
สร้างระวิงอิงทุกข์คลุกประสาน
พอร้อนรุ่มกลุ้มให้ใจร้าวราน
สุดประมาณหาวิชามาใฝ่ตรอง
     ทุกข์เกิดได้ละได้ในที่ทุกข์
ที่เข้ารุกในที่ใจมาใฝ่สนอง
ให้ตรวจสอบใจทุกข์ที่มาครอง
แล้วกลั่นกรองดับทุกข์ที่ปลุกเรา
     อริยะสัจศาสดามาประกอบ
ให้รอบคอบตรวจสอบมิโฉดเขลา
จนลุล่วงปวงอวิชาปัญญาเบา
สิ้นเราเขาเข้าสู่ทางสร้างนิพพาน.
            *  แก้วประเสริฐ. *