...ความรักไม่ว่าจะเป็นใคร เรื่องของหัวใจมิอาจห้ามกันได้...เมื่อรัก...เราก็มิอาจรู้ได้ว่า...จะผิดหวังหรือสมหวัง...แต่รักแล้วต้องยอมรับกรรม...โดยมิอาจห้ามได้...ใจของเราเอง...แต่ทำไหมกันนะเวลาจะรักใครเราถึงห้ามมันไม่ได้ ผมต้องทำยังไงผมไม่รู้ แอบรักครูผมกลั้นน้ำตาไว้ แอบรักได้ก็เรื่องของหัวใจ แต่จะบอกยังไงควรคิดดู การแอบรักต้องเหงาเจ็บแค่ไหน กลั้นน้ำตาเอาไว้ใครมิรู้ นั่งหน้าห้องวาดฝันเก็บหน้าครู คอยเรียนรู้เรียนรักแอบมีใจ แล้วต้องทำยังไงทำยังไง มาถึงวันจากไกลจากไปไหน เรียนจบแล้วต้องจากทำยังไง ก็หัวใจเรียกหาวิธีทำ หรือต้องปล่อยความรู้สึกผมคนนี้ กาลเวลาช่วยทีลบจางซ้ำ หรือต้องปล่อยให้ใจต้องรับกำ ให้เจ็บช้ำจางไปกับเวลา อยากให้เลื่อนเวลามาบัดนี้ ถึงวันที่รักจางมิเรียกหา แต่ตอนนี้เจ็บช้ำกลั้นน้ำตา หรือจะมาเลิกคิดถึงซึ่งวันตาย
14 มีนาคม 2549 00:46 น. - comment id 566219
ก็เป็นธรรมดาค่ะเพียงแต่ว่าตัวเองต้องรุ้ว่ารักแบบไหนและจะวางตัวอย่างไร
15 มีนาคม 2549 11:11 น. - comment id 566518
ขอบคุณครับ...
16 มีนาคม 2549 03:11 น. - comment id 566676
ไม่มีคำว่าผิดในความรัก ค่าประจักษ์แค่ไหนเกินกล่าวขาน เก็บหน้าครูใส่หัวใจทุกทุกบาน ให้ความงามความดีอยู่คู่ใจ ถึงวันจากจำจรเราต้องจาก ใช่อยากพรากครูคนดีรู้ใช่ไหม ความรักนั้นมีค่าเหนือสิ่งใด กลัวบอกไปใจคุณครูปิดรับมัน ศิษย์คนนี้เพียรเรียนเขียนความรัก แต่อยากนักจักหักห้ามลบตรงไหน ผิดไปแล้วไม่กล้าบอกชอกชั้าใจ เหตุอันใดสวรรค์ท่านลำเอียง ภาวนาก่อนนอนสอนความคิด ให้ยุติแค่นี้จนสิ้นเสียง เอ่ยวาจาท่าทางร้อยสำเนียง ลดรักเพียงก้าวต่อไปไม่ลืมครู จบแล้ววว กว่าจะจบได้ ชายเหงาคงไม่ว่านะเราแต่งอ่ะ