๏ เอิบอรุณฝากแต้มเมื่อแย้มสาง ฟ้ารุ่งรางเหลื่อมรอยดั่งพลอยสรวง เกร็ดน้ำค้างกลั่นวาดเม็ดหยาดรวง แอบซ่อนดวงใสพราวจากคราวคืน ๏ ใกล้จะลับขอบลานแล้วกาลค่ำ หอมกลิ่นร่ำดอกปรุงจรุงชื่น แรมเรียวจันทร์แจ้งพลบจวนกลบกลืน พร้อมนิลผืนแทนคลี่ด้วยสีทอง ๏ ปล่อยสายธารบ่าลามของความหลัง ที่พรูพลั่ง..ยิ้มหัวและกลั้วหมอง แต่งคุณค่าเปล่าเปลืองได้เรืองรอง ร่วมขับพร้องเพลงฝันในวันเยาว์ ๏ ตราบล่วงรอยตำนานอีกวารหนึ่ง ช่วงคำนึงแตะตื่นในคืนเหงา ยังพรายแสงอุ่นอ้อมมากล่อมเกลา วาดพรุ่งเช้าปรากฏด้วยงดงาม ๏ กี่บันทึกจากถ้อยทุกรอยผ่าน น้อมเก็บจาร/ปลดจำต่อคำถาม แม้นรำไร..มืดคราวยังวาววาม ปลุกนิยามรายร่ำกลางสำเนียง ๏ ลมรำเพยแผ่วมาอุษาหนึ่ง ให้คะนึงขับยินเช่นพิณเสียง บ่มรอยทางทวนเพื่อจะเหลือเพียง หัวใจเคียง..รับหอม..ที่หลอมกาล
เพรง.พเยีย 10 มี.ค. 2549 05:07 น. - ID 87486 
2865
11
0
10 มีนาคม 2549 05:51 น. - comment id 565387
แวะมาทักทายยามเช้า ๆ ค่ะ
10 มีนาคม 2549 08:22 น. - comment id 565399
ภาพสวยจังค่ะ สายลมของคุณนางสวยจังนะคะ อุ่นจัง
10 มีนาคม 2549 08:43 น. - comment id 565407
งดงามครับ....
10 มีนาคม 2549 09:05 น. - comment id 565419
งดงามทั้งภาพและกลอน ชื่นชมในผลงานค่ะ
10 มีนาคม 2549 09:31 น. - comment id 565425
งดงามมากครับ
10 มีนาคม 2549 09:39 น. - comment id 565429
:) เช้า-ค่ำ-มืด..และความหลัง..
10 มีนาคม 2549 12:57 น. - comment id 565474
เดี๋ยวพี่จะมาแจมบทนี้ด้วยครับ น้องนาง
10 มีนาคม 2549 13:19 น. - comment id 565481
..ภาพและบทกวี..ทำให้ความรู้สึกของเรนดีจัง.... เรนขอบคุณ..พี่นางนะคะ.. และเรนก็ขอขอบคุณภาพที่ทำให้เรน..รู้สึกดี..
.. แว้ปป.. แป๊ปป.. เรนจะมากวนกาละแม..อีก
10 มีนาคม 2549 13:21 น. - comment id 565482
..แป๊ปปไม่นาน.. เรนจะกลับมา.. อ่านบทกวีแจม..ของพี่ชายสดายุนะคะ.... wappppppppppppp..
11 มีนาคม 2549 06:22 น. - comment id 565576
น้องนาง....๐ กรุ่นหอมผกามาลย์แต่วารก่อน ระบัดกลิ่นยอกย้อนเข้าซ้อนหมาย กลางโรจน์เรืองสูรย์ย้ำแสงกำจาย โลมอุ่นอายอบร่ำใส่คำนึง ๐ จนเพลงแผ่วแว่วหวานได้ผ่านโสต แต่งปราโมทย์ซ่านใส่หัวใจหนึ่ง ภพภาพอันนิรมิตที่ติดตรึง คือแสงแรกงามซึ้งเช้าหนึ่งนั้น ๐ โคมฟ้าแห่งอรุณเมื่อหมุนคว้าง ย่อมกลบพรางกลับให้สิ้นไหวหวั่น ลิขิตช่วงท่วงทีแห่งชีวัน มฤคพรรณพฤกษ์สรรพ...พลอยรับรู้ ๐ กรุ่นบุหงาราตรีต้องลี้กลิ่น แต่เมื่อสิ้นผกายจันทร์จะหันสู่ ทั่วหล้ารออบร่ำความดำรู แต่เช้าตรู่ตราบเย็น...ไม่เว้นวาย หวัดดี เรน ลองเขียนมาให้อ่านบ้างสิ
11 มีนาคม 2549 07:52 น. - comment id 565583
อีกสักบท สำหรับผู้สนใจ เวลาอ่านวสันตดิลก ต้องอ่านดังนี้ ๐ พากย์ - กรอง - ส - นอง - พฤ- ติ - พิ - ลาป กระ - แหนะ - ภาพ - กระ - หนาบ - พัน พริ้ง - พราย - ละ - ม้าย - สุ - ริ - ยะ - นั้น กระ - แสะ - สั่น - ผ - กาย - แสง ส่วนทำนองเสนาะก็ออกเสียงแบบบท ๐ อ้า- องค์ - ป- ฐม - ป - ร- ม - พุท- ธ- วิ - สุท - ธ - สัน - ดาน วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ พากย์กรองสนองพฤติพิลาป กระแหนะภาพกระหนาบพัน พริ้งพรายละม้ายสุริยะนั้น กระแสะสั่นผกายแสง ๐ เพียงเพื่อจะเอื้อสุภะประพจน์ มธุรสะสำแดง เพียงเพื่อจะเกื้อมรรคะแสวง ยุติแหล่งเทวษศรี ๐ ตามตรองคระลองรหัสเลศ ระบุเจตนามี หวังเพียงจะเบี่ยงทุกขะทวี กรณีจะกลบกลาย ๐ เจ้าเอยเพราะเชยรติพิลาส พิศวาสะกำจาย เบ่งบานสราญกมลหมาย จะละลายและร่วมฝัน ๐ อกเอ๋ยเพราะเผยสุขะระรื่น บทะชื่นลุชีวัน ชื่นฉ่ำกระหน่ำกละวสัน- ตะละหลั่นละอองนอง ๐ ดังว่อนภมรถวิละเก- สรเรณุกากรอง สบหวานสะท้านรสะสนอง จะผละพ้องฤยอมผัน ๐ อึงอลกมลเพราะปฏิพัท- ธะกระกวัดเสมือนวัลย์ พาดเถาระเร้าพรรณะกระนั้น ฤจะหั่นจะหักหาย ๐ อบอุ่นเพราะสุนทริยะภาพ ประลุทาบและทักทาย เว้าวอนบ่ผ่อนพละสลาย และละม้ายจะมอมขวัญ ๐ โหยหาผวาปริวิตก จิตะผกและพัวพัน เหม่อลอยละห้อยภวะกระสัน บ่ละบรรลุจุดหมาย ๐ ล้วนหล่มและสมมุตินิทัศน์ อภิวัฒน์-วอดวาย ตั้งทรงและปลงภวะสลาย บ่จะหมายจะยาวยืน ๐ ตรึกตรองคระลองทุกข์กระหวัด บริพัตรก็เพื่อคืน สำนึกบันทึกกมละผืน ภวะตื่นณในตน
11 มีนาคม 2549 08:12 น. - comment id 565588
๐ ราชินีแห่งฉันท์ ๐ ๐ พากย์นี้กวีบุพะประดิษฐ์ นิรมิตะสำคัญ เพรียกนามะงามสุภะวสัน- ตดิลกะบรรหาน ๐ สร้างคำและร่ำคตินิทัศน์ บริพัตระนับนาน ร้อยศัพท์ประดับภพะสถาน พิสดาระสืบสม ๐ งดงามพิรามนยะประพจน์ มธุรสะปรารมภ์ เฉกคราญ ณ กาลบทะปฐม รุจะห่ม ณ ห้วงหาว ๐ แฉกแสงแสดงบุรพะทิศ ผิวะพิศะพรายพราว พากย์ฉันทะสรรค์วรรคะอะคร้าว จะสกาวเสมอกัน.
11 มีนาคม 2549 09:41 น. - comment id 565607
ยกมา:- \"อุ่นอุษา\" ๏ ลมรำเพยแผ่วมาอุษาหนึ่ง ให้คะนึงขับยินเช่นพิณเสียง บ่มรอยทางทวนเพื่อจะเหลือเพียง หัวใจเคียง..รับหอม..ที่หลอมกาล ว่าไป:- \"อุราเหงา\" -------------------- โอ้ลิ่วลมรำเพยที่เคยคุ้น ช่างมาหนุนใจหนาวดวงดาวผ่าน แสงจันทราราตรีนี้ยาวนาน สุดสะท้านถึงทรวงด้วยห่วงเธอ เป็นอย่างไรบ้างหนอพะนอขวัญ เคยคุยกันหวานชื่นค่ำคืนเสมอ มาวันนี้จากไกลมิได้เจอ ความคิดถึงล้นเอ่อมาท่วมใจ โอ้ราตรีนี้ช่างวังเวงนัก สุดจะหักห้ามจิตหวนคิดใฝ่ รัตติกาลวารวันเปลี่ยนผันไป กลัวว่าใครเคยห่วงจะลวงกัน จ้องจันทราราตรีฤดีหม่น ห่วงใยคนเคยชิดสนิทฝัน เคยหยอกล้อเริงเล่นไม่เว้นวัน ต้องมีอันไกลจากพลัดพรากจร อยากจะสบนัยน์ตาเจิดจ้านั้น อยากหยอกล้อเล่นกันเช่นวันก่อน ทำได้เพียงจ้องจันทร์หวั่นอาวรณ์ กลัวบังอรเปลี่ยนใจมิใยดี ---------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๐ มีนาคม ๒๕๔๙
11 มีนาคม 2549 11:19 น. - comment id 565628
ยอมให้ในความไพเราะคับ สวัสดีครับ จำกันได้ไหมนี่ ผม ปักษาวายุ กลับมาแล้วครับ
11 มีนาคม 2549 12:34 น. - comment id 565654
กลอนสวยมากเลยค่ะ
11 มีนาคม 2549 15:26 น. - comment id 565681
คุณแสงไร้เงา... คุณเพียงพลิ้ว... คุณบินเดี่ยว... คุณร้อยแปดพันเก้า... คุณหญิงไร้เงา... คุณกุ้ง... น้องเรน... คุณปักษาวายุ...(ยังจำได้ซิคะ) คุณทะเลใจ... ......ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายค่ะ....
12 มีนาคม 2549 00:57 น. - comment id 565724
มาอีกรอบครับ จำได้ไหมครับ ฉันท์ บท รักครั้งแรก ที่ผมเคย บอกว่า อยากแต่งได้ บ้าง วันนี้ ได้มา 1 บท สั้นๆ ไม่ค่อยเพราะ เท่าไหร่ แต่ ผมแต่งได้แล้วครับ ขอบคุณ สำหรับแรงบันดาลใจ เข้าไปชม ได้ที่ เดียวดาย ของปักษาวายุนะครับ ขอบคุณ
12 มีนาคม 2549 08:46 น. - comment id 565764
คุณปักษาวายุ... แวะไปอ่านมาแล้วค่ะ ยินดี และ ดีใจ ที่งานเล็กๆ บทหนึ่งได้กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ สำหรับตัวเอง ก็มีแรงบันดาลใจแบบนี้เหมือนกัน ... ความรู้สึกอยากขอบคุณ เราคงไม่ต่างกัน... เชื่อว่า...วันข้างหน้า คุณปักษาวายุ ก็จะลอง และ ศึกษาฉันท์ประเภทอื่นๆ เพิ่มขึ้นอีก แล้วจะรออ่านบทต่อไปอีกนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
