เพราะฉันเปลี่ยนไปหรือเธอเปลี่ยนแปลง รักของเราจึงดูอ่อนแรง..เหนื่อยล้า รอยเชื่อมที่เคยมีเปลี่ยนไปเป็นความเฉยชา แววตาอบอุ่นที่มองมาไม่เป็นเหมือนเคย คำรักที่เคยกระซิบให้ฟัง แปรเปลี่ยนเป็นความจริงจังเมินเฉย หัวใจของฉันอ่อนล้า..เหมือนถูกเธอละเลย จากความรู้สึกที่คุ้นเคย กลับดูห่างไกล สูดลมหายใจ ยืนเช็ดน้ำตา คอยบอกตัวเองว่า..จะไม่อ่อนไหว ก็คนรักกัน มีอะไร ต้องพูดออกไป อย่าเก็บความรู้สึกเอาไว้ คิดไปเองเพียงลำพัง ขอโทษที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้ คิดไปมากมาย อย่างคนสิ้นหวัง แค่ไม่อยากให้ฉันรู้สึกกังวลจริงจัง กับความวุ่นวายพลาดพลั้งที่อยู่รอบตัว ถ้าเธอบอกออกมา ฉันคงไม่จมจ่อมเช็ดน้ำตาอยู่ในความมืดสลัว ไม่ต้องร้องไห้ สะอื้นเศร้า อย่างหวาดกลัว ไม่ต้องมีวันคืนหมองมัวให้หนักใจ จากนี้ไป..อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ขอฉันอยู่ใกล้ ไม่หวั่นไหว อาจแบ่งเบาไม่ได้มาก เท่าที่ตั้งใจ แค่อยากให้เธอรู้ไว้..ไม่ว่าทางจะไกลเท่าไหร่ ฉันพร้อมจะเดินไปด้วยคน
10 มีนาคม 2549 00:39 น. - comment id 565360
อย่าผลักไสฉันให้ไกลห่าง หากรักที่เธอสร้างไม่ได้จืดจางอย่างที่เห็น ทุกข์หรือสุขอย่างไร..ให้เธอรู้ไว้ใจยังคิดเป็น คนที่ยังยืนเคียงข้างไม่หลีกเร้น...คนที่ยังมองเห็นเธอเป็นคนสำคัญ กลอนแต่งได้ดีจัง คิดถึงคุณนะค่ะ หลับฝันดีด้วยค่ะ
10 มีนาคม 2549 08:35 น. - comment id 565402
อิอิ นางฟ้าแค่โดนผลักอย่าเศร้าไปเลยน้า เพียงพลิ้วโดนถีบหัวส่งยังยิ้มได้ค่ะ คิดไปเอง เจ็บที่สุดเล้ย อิอิ
10 มีนาคม 2549 11:09 น. - comment id 565444
ใครกันนะช่างกล้าผลักไสพี่สาวเรา โห...เพียงพลิ้ว ก็อ่ะนะ อิอิ พูดซะจนเห็นภาพเลยคะ คิดถึงพี่นางฟ้านะ คิดถึงพี่ตูน และก็เพียงพลิ้วจ้า
10 มีนาคม 2549 12:02 น. - comment id 565457
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ
11 มีนาคม 2549 10:47 น. - comment id 565620
อื่ม .... อ่านแล้วจะร้องไห้อ่ะ ... พูดไม่ออก แต่ก็ขออนุญาตเก็บกลอนบทนี้ไว้ที่บ้านหน่อยนะคะ