........ เปิดฉากแห่งความรักให้เธอได้สัมผัส เปิดหัวใจให้ผูกมัดกับความห่วงใยด้วยใจปรารถนา เริ่มต้นด้วยความคิดถึง ความผูกพัน ก่อตัวเป็นความรักขึ้นมา แล้วค่อย ๆ เบ่งบานอย่างช้า ๆ ภายใต้ความรู้สึกของตัวเอง .........ความรักก็ดำเนินไปตามกาลเวลาอย่างช้า ๆ ให้สายลมพัดพาไปสู่ทุกอย่างที่เคยวาดฝัน และแล้วความรักไม่อาจอยู่ได้แบบนี้ทุกคืนวัน ก็มีสักครั้งที่มันจะต้องจากเราไป ........ฉากสุดท้ายที่เราไม่ได้กำกับเอง ปล่อยหัวใจละเลงไปตามโชคชะตาแห่งความฝัน ฉากสุดท้ายก็แค่คนเคยรู้จักกัน ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้นแค่ได้......รักกันก็เพียงพอ........
6 มีนาคม 2549 19:26 น. - comment id 564847
พี่ตั๊ก~ นู๋มาเม้นแล้วนะ ฝีมือยังเยี่ยมยอดไม่เคยเปลี่ยนข้าข้อยขอคาราวะ เออ...ตอนนี้นู๋บ้าแต่งนิยายฮ่าๆๆ แต่งไม่เคยจบซักเรื่องเลย
6 มีนาคม 2549 19:56 น. - comment id 564850
กิ๊วๆ ออกแนวเกิดมาแค่รักกันของนู๋เรยเน้อ อย่างงี้แหละคนเข้าใจความรัก นางเอกอย่างเรา ฮ่าๆ แต่มะเหงเข้าใจเร๊ย อุส่าเข้าใจ แต่ก็ยังทำร้ายเราอีก ใจร้ายที่ซู้ดดดดดด สู้เค้านะ จุ๊บๆคร่า
7 มีนาคม 2549 00:05 น. - comment id 564886
แง๊ อ่านแร๊วอยากร้องไห้ ตอนนี้ อารายๆก้อซึ้งไปม๊ดดดด เพราะง่าพี่กระดาน นัสจาร้องแร๊วนะ ฝันดีงั่บ
7 มีนาคม 2549 11:11 น. - comment id 564927
...ชะตาชีวิตลิขิตเป็นตอน เหมือนหนึ่งละครแสดงกันไป ฉากรักแสนหวานสุดซึ้งตรึงใจ ฉากทุกข์ร่ำไห้หัวใจแหลกลาญ ...ชะตาชีวิตลิขิตเอาไว้ ให้ใครหรือใครได้เดินฟันฝ่า หากท้อชีวิตลิขิตขึ้นมา ไม่ต่างกับปลาที่ว่ายตามน้ำ ...ฉากทุกข์และสุขเคล้าคลุกหมุนเวียน ทุกข์แล้วก็เปลี่ยนเป็นสุขเวียนซ้ำ มีรักแล้วผ่านพ้น..มีคนให้จดจำ ใส่ลิ้นชักความทรงจำ..แล้วเดินต่อไป * หมายเหตุ ปลาปกติจะว่ายทวนน้ำ เพราะมันจะมีอาหารกิน(แพลงตอน) ปลาที่ว่ายตามน้ำจะไม่มีอาหารกิน
9 มีนาคม 2549 14:46 น. - comment id 565297
หนังไทยฉากสุดท้ายก็ต้องลงทุนหน่อยตัวแสดงต้องออกมาครบ อิอิ 90 เปอรเซ็นเป็นฉากแต่งงานกินเลี้ยง อิอิ นี่ได้แค่นี้ก็เอาละนะ อิอิ