...เพียงเซเซ...

ภูเขาลูกนี้ฉันต้องไต่ข้าม
เหมือนสองบ่างามงามมีอะไรแบกอยู่
มีเมฆเป็นเพื่อน...มีฟ้ากว้างเป็นน้องให้รับรู้
มีครูคือบทกวีเป็นเพื่อนเตือนสติ

ฉันจะตอบโจทก์ชีวิตอย่างไร
สั่นคลอน....บั่นทอนในกายทุกกระบิ
ต้องปลุกเมฆที่เคลื่อนย้ายจากฟ้ากว้างสิ
แล้วบอกทุกทุกวิ.....ฉันจะสู้..ฉันล้มไม่เป็น..เพียงเซเซ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

kOrOkOsO 6 มี.ค. 2549 15:21 น. - ID 87365

1915

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/87365 ที่มา: - , kOrOkOsO

comments powered by Disqus

ทะเลใจ

7 มีนาคม 2549 10:26 น. - comment id 564919

มาประครองคนเซเซด้วยกำลังใจค่ะ

  สู้ ๆ นะคะ สักวันเราต้องข้ามภูเขาลูกนั้นได้ 


สู้ค่ะ

MomMamSan

7 มีนาคม 2549 14:00 น. - comment id 564966


     ถึงสูงล้ำค้ำขุนเขาหากเรามั่น
      ลองหันมองซ้ำซ้ำย้ำรอบข้าง
   ย่อมมีเพื่อนผองหนึ่งซึ่งร่วมทาง
ก้าวข้างหน้าอย่าได้คร้ามบ่เดียวดาย


มีกาป๋มเป็นเพื่อนอีกคนน้างับ เซเซ.เมื่อไรบอกน้าจาถอย...ฮา ล้อเล่งอ่า...เซมากุเตะ...เอ๊ย!!เอ!หาเรื่องแว้วไม๊ล่ะเราเนี้ย  แค่จาชวนให้หัวเราะน่านะ อย่าโกรธกันเด้อ อิอิ