บทกวีที่ทะเล

เสือยิ้มมุมปาก

ใครมองข้าอย่างไรข้าไม่สน 
ข้าเดินได้ด้วยตัวตนบนวีถี
ใครมองข้าบ้านักไม่รักดี 
ข้าหายใจต่อชีวีโดยลำพัง
ใครมองข้าแปลกประหลีดีประหลาด 
วิปลาสผงาดตนปนอหังก์
อีกครั้งที่ข้าไม่สนไม่อินัง 
ข้าเชื่อข้าหวังข้ายังคอย
แหละ..ข้ามองทะเลที่สาดซัด 
ทะเลพัดทะเลพาทะเลถอย
ทะเลยักษ์ทะเลย้ำถลำรอย 
ทะเลร้อยด้วยทะเลโดยเอวัง
เอ้อละเหวย..เพื่อนร่อนเร่เจ้าเลรัก 
เอ่ยปากบอกทักเล่าความหลัง
เจ้าทะเลข้าเพียงคนปนประดัง 
เปิดประเด็นด้วยพลังแห่งชีวิต
เจ้าตะโกนถามข้าว่าบ้าหรือ 
มานั่งหืออือออตัดพ้อผิด
มัวร่ำไห้พร่ำเพ้อไร้ความคิด 
ถอยหลังเปิดจิตด้วยทิศใจ
ข้ายินรอบคอบจึงตอบเจ้า 
โอ้ตัวเราหดหู่เกินทนไหว
เดินทางเพื่อพำนักพักเงาใจ 
มีความหวังครั้งใหม่ได้มั่นคง
เถิดหนาอย่าร้องเจ้าท้องฟ้า 
หยาดน้ำตาเก็บเถิดอย่าปล่อยหลง
ซ่อนน้ำเศร้าเคล้าน้ำทุกข์สุขลดลง 
เถิดนะ..กอดองค์คงสัมพันธ์
ข้าทะเลท้องฟ้าก็ว่าเหมือน 
ล้วนย้ำเตือนรอยจำย่ำแถกถัน
ข้าทะเลท้องฟ้าไม่ต่างกัน 
สามสิ่งสำคัญสรรค์ชีวี
ใครมองทะเลว่าเร่ร่อน 
พเนจรเปื้อนสุขกลางวิถี
มองลึกถลำดิ่งนิ่งโดยดี 
เพียงนี้ข้าครวญสรวลคอย