...คืนเศร้า... ฟ้ามุมเก่าไร้ดาวให้มองหา หัวใจว่างเปล่าใต้แสงจันทรา น้ำค้างอ่อนล้า ทิ้งตัวกลางสายลม ...คืนเศร้า... ฉันเหน็บหนาวในความขื่นขม รักเคว้งคว้างบนโลกดวงกลม แบกความระทมปะปนน้ำตา ...คืนเศร้า... บอกรักเธอเบา เบา ไปกับขอบฟ้า บันทึกความคิดถึงลงไดอารี่กาลเวลา มองเหม่อตามหาหัวใจที่หายไป ...คืนเศร้า... คำว่า "เรา" ลบเลือนไปแห่งไหน รอบข้าง เหลือเพียงฉัน ไม่มีใคร เธออยู่ที่ใด ลืมหรือไร คำสัญญา ...คืนเศร้า... โลกสีเทา เงียบเหงา เหว่ว้า ดนตรีบรรเลง เป็นบทเพลงหยดน้ำตา ทุกนาทีที่ผ่านไป คล้ายดั่งว่า จะขาดใจ ...คืนเศร้า... เพราะเธอหรือเปล่า ทำฉันหวั่นไหว เรื่องราวที่ผ่านมาฉันคงฝันไป คิดว่า...รัก...ที่เธอให้นั้นมีอยู่จริง
27 กุมภาพันธ์ 2549 19:41 น. - comment id 563435
คืนแต่ละคืนมีความเศร้าที่น่าจดจำ แต่บางคืนมันโหดรายจนไม่อาจลืมตาตื่นเจอกันความจริง คืนเศร้า หม่นหมองครอบใจช้ำ คืนฝนตกกระหน่ำย่ำตรงใจ คืนนี้ไร้ผู้ไร้คนอยู่ใกล้ คืนไหนหละถึงมีใครย่างเข้ามา...
27 กุมภาพันธ์ 2549 19:55 น. - comment id 563439
ง่า... เหงาสมใจเรยใช่มะคะพี่แอ็ปเปิ้ล อิอิ **^__________^** นู๋ป่านอ่าวแล้วยังรุ๊สึกเหงาเรย เก่งซะไม่มี หุหุ แต่เหงามากก็มะดีนะคะ น้ำตาไหลลงมาหละแย่เลย นู๋ป่านเปงกำลังใจให้คร่า
27 กุมภาพันธ์ 2549 20:26 น. - comment id 563444
อืมส์... เศร้าจริง ๆ แอ๊ปเปิ้ล... ว่าง ๆ ...เชิญไปเศร้า... ที่บ้านพี่บ้าง.... เผื่อจะแนะนำอะไรดี ๆ .. ให้กับพี่ได้บ้าง... ห้องรับแขก...บ้านภูตะวัน...ยินดีต้อนรับ.. http://www.pantown.com/board.php?id=15234&name=board7&topic=1&action=view
27 กุมภาพันธ์ 2549 21:35 น. - comment id 563458
คืนเศร้า... เพราะเราเหงาเคว้างคว้างอย่างเงียบเงียบ และเราเปรียบรักเกินไกลกว่าที่คาดหวัง ปล่อยอารมณ์ข่มความคิดเกินประดัง แม้ฟ้ายังยิ้มเยาะอย่างท้อใจ --มีความสุขมากๆนะคับ p\'apple--
27 กุมภาพันธ์ 2549 22:15 น. - comment id 563467
อูย!!!เศร้าอารายจาปานนั้นงับ อย่าเศร้าไปเลย อ่านนี่แล้วกันน้างับ \" อันเกิดแก่เจ็บตายนั้นสิ่งสัตย์ ต้องมีเกิดแล้วก็พลัดสลัดหาย จะเศร้าโศกไปใยเกิดแล้วตาย เหมือนความรักแม้สุดท้ายก็คล้ายกัน \" รักจะแท้หรือไม่แท้ ท้ายสุด สุดท้าย ก็เหมือนกันงับ ไม่ใครคนใดคนนึงก็ต้องจากกันไปก่อนงับ เอาเป็นว่าเป็นกะลังใจให้งับ ก้อให้เป็นกะลังเยยไงอ่ะ อิอิ
27 กุมภาพันธ์ 2549 23:02 น. - comment id 563475
แวะมาอ่านคืนเศร้าค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2549 00:36 น. - comment id 563493
เหงาไปด้วยเรยคะ พี่ต้องรับผิดชอบนัสน๊า ทำให้เค้าเหงา.. แง๊
28 กุมภาพันธ์ 2549 01:11 น. - comment id 563499
มาเหงาเปนเพื่อนนะคะ ความเหงา ความเศร้านี่ร้ายกาจจิงๆนะ แถมยังเจ็บปวดแปล๊บๆ เวลาอาการกำเริบอีกแน่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2549 10:59 น. - comment id 563524
น.นิรัติศัย ถ้าคืนไหนรู้สึกว่าโหดร้าย ขอให้สิ่งนั้นเป็นเพียงแค่ฝันไป แล้วตื่นมาพบกับวันใหม่ที่งดงาม ไม่ว่าจะเศร้าแค่ไหน เราก็ต้องก้าวข้ามผ่านคืนนี้ไปให้ได้คะ mini pk น้องป่าน เหงาวันละนิดทำให้รู้ว่าเรายังมีความรู้สึกอยู่จ๊ะ ไม่ว่าจะอย่างไร เราเท่านั้นที่ต้องรับผิดชอบต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น ยิ้มเหงา ๆ เศร้าพองาม ๆ ชีวิตก็มีความสุขได้ อิอิ พี่ภูตะวัน บ้านพี่เปิดประตูต้อนรับความเศร้าเหรอคะ ดีเลย เดี๊ยวจะเอาอักษรแห่งน้ำตาไปถ่ายเทให้ท่วมบ้านเลย อิอิ แวะไปเยี่ยมแล้วคะ ดีใจที่มีเพื่อนบ้าน pantown เพิ่มขึ้น แสงตะวัน หากแม้ฟากฟ้าจะยิ้มเยาะ หากสายลมจะเลียบเลาะแล้วพัดหาย หากดวงดาวจะไม่เหลียวแลทอประกาย แต่เราก็ยังหายใจ และเดินทางต่อไปในทุกวัน มีความสุขมาก ๆ เช่นกันจ๊ะน้อง ม่านแสงแห่งตะวัน คือกำลังใจของแสงแรกที่ส่องมาทุกเช้า
28 กุมภาพันธ์ 2549 11:03 น. - comment id 563527
MomMamSan คนเราเกิดมาก็ต้องมีอารมณ์หลากหลายจิคะ ห้ามเหงา ห้ามเศร้า ห้ามร้องไห้ ถ้าห้ามได้ คงจะดี เราคงเลือกที่จะมีแต่ความสุข แต่นั้นก็ไม่ใช่รสชาติของชีวิตเนอะ ฉะนั้น เศร้าได้เศร้าไป แต่พอประมาณ ชอบแต่งกลอนเศร้าอ่ะ อิอิ Sliky อีกไม่นานก็เช้าแล้ว คืนเศร้า คืนนี้กำลังจะผ่านพ้นไป ขอบคุณมาแวะมาอยู่เป็นเพื่อนในคืนเศร้า ๆๆๆๆๆๆ แง้ๆๆๆ ช็อกโกแล็ต พี่เปิ้ลเปล่าทำให้นัสร้องไห้นะ อิอิ อ่านแล้วเศร้าทำไมอ่ะ ไม่รู้ไม่ชี้ด้วยล่ะ หนีดีกว่า เดี๊ยวหาว่ารังแกเด็ก หุหุ อ่ะ ๆๆ อย่าเศร้านะนู๋น้อย ขอโตด ๆๆ จีด้า บางทีความเศร้า...พี่มองว่ามันก็เป็นเสน่ห์ของชีวิตดีนะ ทำให้ได้ขีด ได้เขียนอะไรออกมา เป็นอารมณ์ศิลปิน ในช่วงเวลาหนึ่งจ๊ะ สุข เศร้า เคล้ากันไป ดื่มด่ำแล้วอร่อยดีเนอะ ขอบใจนะจ๊ะที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อน ซึ้ง ๆๆๆ
28 กุมภาพันธ์ 2549 11:25 น. - comment id 563534
สวัสดีจ๊ะเปิ้ล....แวะมาทักทายจ๊ะ ทำไมถึงเศร้าหรือว่าเธอเหงาใช่ไหม มาเถอะนะเพื่อน..มานั่งลงตรงนี้ไวไว มารับฟังเรื่องความอ่อนไหวเรื่องดอกไม้งาม ดอกไม้แห่งความสุขที่เธอจะพบได้ทุกความต้องการ หากเพียงใจของเปิ้ลเปิดรับแสงตะวันเช่นเจ้าดอกไม้ดอกงามนั้น เปิ้ลจะพบสุขได้ทุกวัน...เพียงเธอเชื่อใจของฉัน ความรักคงมั่นจะต้องมีวันเป็นของเธอ คิดถึงและห่วงนะเปิ้ล...... (ยายฟ้าสีครามกระซิบมาบอกว่าคิดถึงเปิ้ลเช่นกันจ๊ะ)
28 กุมภาพันธ์ 2549 11:59 น. - comment id 563540
งาม...ไปด้วยความเศร้า เคล้าความเหงาแห่งหยดน้ำตา ที่ปะปนกันในยามเหว่ว้า กับเวลาที่ค่อย ๆ เคลื่อนคลาย ชอบจริง ๆ ครับ
28 กุมภาพันธ์ 2549 13:02 น. - comment id 563571
...อย่าเศร้า..ไปเลย....คนดี ที่ไกลๆตรงนี้..ยังมีฉันอยู่ทั้งคน.. -----รักน้า----
28 กุมภาพันธ์ 2549 13:03 น. - comment id 563572
คืนเศร้า ความระทมยังอยู่กับเราไม่ไปไหน หนทางที่เป็นมาทุกเวลายังย้ำความเป็นไป น้ำตาใสใสยังล้นเอ่อในรอบดวงตา คืนเศร้า ยังคงมีเพียงเราที่เหว่ว้า คงทางและความเดียวดายังคงทักทายตลอดเวลา ไม่รู้วันใดจะลับลากับความทรมาที่มากมาย คืนเศร้า ยิ่งคิดแล้วเรายิ่งใจหาย หนทางมืดมิดที่ยังย้ำติดไม่ห่างกาย แต่เอาเถอะฉันจะยอมท้าทาย..ก้าวข้ามมันไป คืนเศร้า สักวันฉันจะหายเหงาและหวั่นไหว และคิดว่าวันนั้น..วันที่ฉันมุ่งมั่นไม่หวั่นทุกข์ภัย จะเป็นวันที่ฉันสุขใจยามชิดใกล้..ยามได้มีเธอ กลอนไพเราะมาก ชอบจังจ๊ะ คิดถึงด้วย
28 กุมภาพันธ์ 2549 14:00 น. - comment id 563583
แก้วนีดา ขอบคุณสำหรับความห่วงใยและความคิดถึงที่มีให้จ๊ะ ขอบคุณทั้งดา และ ฟ้าสีคราม แล้วก็สุขสันต์วันเกิด ณ ที่ตรงนี้อีกทีนะจ๊ะ ไม่เศร้ามากหรอก แต่ชอบเขียนกลอนแนวนี้หวิวไหวดี อิอิ กวีปกรณ์ อักษรเหงา ๆ บอกผ่านบทกลอน เป็นหนึ่งบทตอนที่ชีวิตเริ่มอ่อนไหว มีความเศร้าเป็นเพื่อนไว้เตือนใจ มีอะไรให้ได้คิดจากน้ำตา พี่นางสาวใบไม้ ทุกวินาทีที่พ้นผ่านฉันรู้ว่าเธอไม่เคยห่างไปไหน เราอยู่ใกล้ ๆ ตรงนี้ที่หัวใจของกัน รักเช่นกันนะพี่อ้อ ดูแลตัวเองดีดีนะ อย่าหักโหมงานมาก ห่วงใยเสมอ พี่ผู้หญิงไร้เงา คืนเศร้า เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันร้องไห้ บอกผ่านสายลมให้ไปกระทบใจอีกใจ คนที่ห่างไกล แต่รักมากมายเหลือเกิน สวัสดีคะ แต่งกลอนตอบได้ไพเราะจังคะ ดีใจที่ชอบกลอนบทนี้นะคะ คิดถึงพี่สาวเช่นกันคะ
28 กุมภาพันธ์ 2549 19:32 น. - comment id 563648
พอพี่เมกว่างเข้ามาอ่าน น้องเปิ้ลก็เศร้าซ่ะแร่ะ ไม่ปลอบนะครับ เพราะรู้ว่ามีคนปลอบเยอะ แค่พี่เมกคิดถึง เลยแว่ะมาเยี่ยม อิอิ คิดถึงน้องเปิ้ลนะครับ
1 มีนาคม 2549 11:48 น. - comment id 563815
คืนเศร้า บางทีอาจทำให้เราคิดอะไรหลาย ๆ อย่างงได้นะ อย่างน้อยก็กลอนบทนี้ไง เป็นกำลังใจอีแล้วล่ะ...
2 มีนาคม 2549 00:59 น. - comment id 564019
คืนเศร้า วันที่ฟ้าไร้เงา คนเคยใกล้ ที่ความเหงามุมหนึ่งข้างหัวใจ กลับมาโดดเด่นให้ร้างไร้ใจพิงพัง
4 มีนาคม 2549 16:24 น. - comment id 564517
โอ๊ะ...ถ้าเราได้อ่านกลอนนี้เมื่ออาทิตย์ก่อน เราคงจะร้องไห้แน่ๆ มันตรงเหลือเกิน