**.. เราทั้งสอง เริ่มต้น คนละฟาก เริ่มนับจาก ศูนย์ค่า ไปหาหนึ่ง ค่อยค่อยเรียน รู้กัน ฝันตราตรึง จนสุดถึง หนึ่งร้อย นะกลอยใจ.. **.. สะพานเชื่อม คุ้งโค้ง โยงปลายฟ้า เชื่อมสายตา ด้วยจิต พิสมัย ระหว่างทาง อันยาว เราห่างไกล สองฤทัย เชื่อมทาง ไม่ห่างกัน.. **.. ทอดสายตา แลจันทร์ วันเพ็ญผ่อง นับวันที่ เราสอง ประคองฝัน อาจเหน็ดเหนื่อย เมื่อยไป ในชีวัน แต่สำคัญ ทนอด และอดทน.. **.. ความเหนื่อยล้า เตือนให้ เราใจสู้ น้ำตาพรู ร่วงลงกับ ความสับสน ทิ้งเถิดคืน อ่อนแอ แพ้กมล กลับมาบน หนทาง อย่างที่เป็น.. **.. เราทั้งสอง กว่าบรรจบ พบกันได้ หนทางไกล ผ่านมา ฝ่าทุกข์เข็ญ ภายใต้โลก คดเคี้ยว เปลี่ยวเยือกเย็น รักเราเช่น นิจนิรันดร์ ฉันมั่นใจ... ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
24 กุมภาพันธ์ 2549 17:16 น. - comment id 563021
ไพเราะ และ ตรงใจมาก เยยงับ ขอบคุณของับกาป๋มสำหรับกลอนดีๆมีความหมายแบบนี้งับ ขอยืมไปใช้หน่อยงับ อิอิอิ ไม่ลงทุนอีกแย้วอีตามอมแมมนี่
25 กุมภาพันธ์ 2549 09:11 น. - comment id 563108
ชอบมากคัฟ^^
25 กุมภาพันธ์ 2549 16:06 น. - comment id 563162
วันนี้คุณมาแบบหวานๆ ดีครับ แนวนี้ ผมก็ชอบ
25 กุมภาพันธ์ 2549 16:30 น. - comment id 563169
ไพเราะมากครับ... นี่กระมังที่ว่ากวีถึงไส้แห้งก็อยู่ได้ คงเพราะมีถ้อยอักษราปลุกปลอบและมอบปรารนาแบบนี้ให้แก่กัน ถึงได้เพียรฝันและเพียรเชื่อ... เป็นอารมณืที่ผมหลงรักครับ ความรักและกำลังใจ... ยิ่งวันใดได้นำไปวางไว้ตรงหน้าใครสักคนที่เราหมายมาดปรารถนามีวันพรุ่งด้วยแล้ว ยาดจะหาคำเอ่ยได้สมใจครับ ว่าสุขแค่ไหน... เยี่ยมมากครับ
25 กุมภาพันธ์ 2549 21:04 น. - comment id 563199
**.. ขอขอบคุณในทุกๆความเห็นมากๆครับ อิอิ นานๆจะแต่งกลอนรัก สักครั้งนึง ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
1 เมษายน 2549 13:00 น. - comment id 569539
love good