.... ใจกังวลกลลวงของห่วงใย มารุกไล่ไชชอนให้ร้อนผ่าว คอยสะกิดบิดเบือนเหมือนทุกคราว ชวนรวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บหัวใจ.. ไม่อยากเป็นเช่นนี้นะที่รัก ความแน่นหนักเยือกเย็นเร้นไปไหน ไม่อยากหวงห่วงหาบ้าบอไป รู้ใช่ไหมใจหม่นหมองร้องงอแง... ทำอย่างไรไม่กังวลกับกลลวง เหมือนเป็นบ่วงห่วงใยไร้ทางแก้ ทำอย่างไรใจรอนรอนช่างอ่อนแอ คอยจะแพ้แค่เฉียดเงาเขาเคียงกัน...