ฉันคือลม ที่พัดพาหัวใจ บางใครให้ลอยล่อง เธอคือหัวใจ ที่ฉันยกขึ้นมา ด้วยความทะนุถนอม เมื่อฉันอ่อนแรง เธอก็จะล่วงลงไป สู่พื้นดิน เมื่อฉันเหนื่อยแรง เธอคงจะหายไป จากเกลียวแห่งลมนี้ ฉันกำลังล้า หากเธอทำได้ ช่วยกระพือตัวช่วยฉันที ในบางห้วง .. ฉันอาจ ไม่มีแรงพอโอบอุ้ม สิ่งที่ฉันรักได้ ไม่แม้แต่ ชีวิต ของฉันเอง
วาตยากร 20 ก.พ. 2549 22:40 น. - ID 86833 
781
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
