ตราบชีพนี้ยังมีรัก..

พุด


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song975.html
(ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก)


ใกล้วันแห่งความรักแล้วสินะ
ดอกไม้...
ช๊อกโกแลต ของขวัญ คำหวาน 
คงกำลังรอทายทักทุกดวงใจ
แต่..
สำหรับใครบางคน 
คงไม่มี...
ทั้ง ดอกไม้ แลสิ่งใด
คน..
ที่ไม่มี...แม้นหัวใจตัวเอง
ที่จักยึดมั่นฝันหา
 ไม่..
แม้ต้องการสิ่งใด..
ใครคน มาเติมเต็มอีกต่อไป..!


ขอเพียงแค่
ให้ยังมีลมหายใจ
ได้บรรเลงทำหน้าที่
ไปตามเพรงพรหม..เพรงกรรม
จนกว่า..
จะถึงวันตะวันลา..
ตราบจนกว่า...ชีวาชีวีจะสิ้น...
.............


คำความรัก...มากนักนิยามในนึก
มิถ้วนในรู้สึก หากให้ล้ำลึกแตกต่าง


สำหรับ...
ดวงยินดีพลีรักจากหนังสือในดวงใจเล่มล่า
*กระท่อมเปลือกไม้*ที่ดวงได้พบโดยบังเอิญ
หนังสือวรรณกรรม
ชนะเลิศรางวัลยอดเยี่ยม11รางวัลเกียรติยศแห่งปี
ของ
*LOUISE ERDRICH เขียน *
ฒามรา แปลและเรียบเรียง
เป็นหนังสือ...


ที่แสนงามจิตวิญญาณ
ที่น่าอ่านที่สุดเล่มหนึ่ง
...............


ความรัก ความผูกพัน เสียสละเอื้ออาทร
ที่มีต่อกันของสมาชิกในครอบครัว
และ
เพื่อนบ้านของชาวอินเดียนแดงเผ่าโอจิบวา
ที่ยังคงใช้ภาษาของตนเอง
และ..
มีถิ่นฐานอยู่ในอเมริกาเหนือ
บนเกาะเมดไลน์ ไอส์แลนด์
เรื่องราว ....
ความรักอันยิ่งใหญ่ได้ถูกถ่ายทอด
เพื่อคนทุกชนชาติทุกชนชั้นที่หัวใจ..ไม่ไร้รัก
..............................


ผู้แปลได้กล่าวคำจากใจเอาไว้ว่า
*กระท่อมเปลือกไม้*
ได้บอกเล่า..
เรื่องราวชีวิตความเป็นอยู่
ของชาวอินเดียนแดงเผ่าโอจิบวา
ที่..
ตั้งถิ่นฐานอยู่ในอเมริกาเหนือ
อย่างมีชีวิตชีวา
ผู้อ่าน
จะได้ซึมซับทั้งความรู้ทางประวัติศาสตร์ภาษาศาตร์
และ
ความบันเทิงครบทุกรส 
ไม่ว่าจะเป็นความสนุกสนาน
ความโศกเศร้า
จากการพลัดพรากของผู้เป็นที่รักและ
การรักษาเยียวยาของธรรมชาติบำบัด..


ความซาบซึ้งใจ
ในความรักความผูกพันของสมาชิกในครอบครัว
ของโอมาเกย่า
ที่...
แสดงออกเด่นชัด
ในตอนที่ฝีดาษระบาดขึ้นในเกาะที่เธออยู่
 
สมาชิกในครอบครัวเริ่มล้มป่วยลงทีละคนๆ
เริ่มจาก..พี่สาว ตามด้วยแม่
น้องชายคนรอง 
จากนั้น..
พ่อและน้องชายคนสุดท้ายที่ยังเล็กมาก


ทั้งหมดแยกตัวออกไปอยู่ต่างหาก
โดยมียายเป็นคนดูแล
ทิ้งโอมาเกย่า ที่ไม่ได้ล้มป่วยไว้ตามลำพัง


เด็กหญิงแปดขวบมีโอกาสที่จะรอดตาย
แต่..
เธอตัดสินใจเข้าไปอยู่รวมกับทุกคน
หัวใจเล็กๆของเธอ
มุ่งมั่นที่จะช่วยยายพยาบาลดูแล
และ
ยื้อยุดชีวิตทุกคนที่เธอรักเอาไว้ให้ได้
ถ้าทุกคนมีอันเป็นไปถึงตาย
เธอ...ก็ยินดีจะตายไปพร้อมกับพวกเขา
ถ้า..
ต้องตายก็ตายพร้อมกันหมดทุกคนนี่แหละ
เธอไม่ขออยู่ข้างนอกตามลำพัง
เธอไม่ขออยู่ห่างจากคนที่เธอรัก 
ไม่เด็ดขาด
แม้นั่นจะหมายถึงชีวิตของเธอก็ตาม


ผู้เขียนทำให้
สายใยผูกพันเข้มข้นประทับใจมากขึ้น
ด้วยการให้
*นก*
ที่ครอบครัวเลี้ยงไว้
ร้องเรียก*ฟินช์* น้องชายคนรองของโอมาเกย่าทุกครั้ง
ที่เขาทำท่าจะจากไป...
แม้แต่*แอนเด็ก*
ยังรู้เลยว่าฟินช์อาการหนัก 
จนเจียนจะตายแหล่มิตายแหล่
ทุกครั้ง..ที่ฟินช์จากไปไกลเกิน
นกจะร้องแหบห้าวว่า..เกโกฟินช์  ! 
ซึ่งแปลว่าหยุดนะฟินช์! มีความหมายว่า
อย่าไปนะหรืออยู่ที่นี่แหละ..
หรือ....
แม้แต่ในตอนที่ฟินช์โดนน้ำเชื่อมร้อนลวกเท้า
โอมาเกย่าก็กุลีกุจอช่วยรักษาอย่างดี 
แม้ปากจะบอกอยู่เสมอว่า
ไม่ชอบขี้หน้าน้องชายคนนี้ก็ตามที*
.......................


*อำนาจของความรัก 
พลานุภาพแห่งความผูกพัน
กระแสแห่งความห่วงใย 
พลังอันยิ่งใหญ่ของความทุ่มเท
อัน..
เปรียบเสมือนการยื้อยุด ฉุดดึง วิงวอนและร้องขอ
เพื่อยืดต่อและทุกสิ่งอันเป็นที่รัก
คือพลังประหลาดและอำนาจพิเศษ
ที่..
ระหว่างจิตกับจิต
ชีวิตกับชีวิต หัวใจกับหัวใจเท่านั้น
ที่จะถ่ายทอด สื่อสารเชื่อมโยงถึงกันได้
ผู้..
ที่มีความรักอย่างถึงที่สุดเท่านั้น
ผู้ที่เคยผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันเท่านั้น
จึงจะซึมซับรับลึกและลึกซึ้งกับความจริงข้อนี้ได้
หัวใจทุกดวงของมนุษยชาติ
ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ
หาก..
แต่ในความเป็นมนุษย์
หัวใจทุกดวงของเราล้วนมีพลังและอำนาจพิเศษ
ทั้ง..
ต่อมนุษย์ด้วยกันและต่อทุกสิ่งบนผืนแผ่นดิน
ความรักของมนุษย์สรรค์สร้างและรังสรรค์ทุกสิ่ง
ให้บังเกิดขึ้นได้
ขณะเดียวกัน
ก็สามารถทำลายทุกสิ่งได้ในชั่วพริบลมหายใจ
หาก..
ความรักนั้น
เปลี่ยนบทบาทและสถานะของตนเองเป็นผู้ทำลาย


ด้วย..
แรงแห่งรัก ด้วยกระแสแห่งความผูกพัน
เพียงเสียงเดียว
เพียงหนึ่งประโยคจากจิตวิญญาณของการร้องขอ
เพื่อยืดต่อชะตากรรม 
เพื่อนำทางไปสู่การดำรงอยู่ต่อไป
ช่างยิ่งใหญ่
และ
มีความหมายอย่างมิอาจประมาณค่าได้


หัวใจดวงน้อยของ*โอมาเกย่า*
 เด็กหญิงที่มีอายุเพียง8ขวบ
เป็นหัวใจดวงยิ่งใหญ่
ที่พระผู้เป็นเจ้าประทานมาให้กับดวงชีวิตของเธอ
หัวใจ ความรัก 
และชีวิตเป็นสิ่งเดียวกัน ยิ่งใหญ่ 
และ
เอื้ออำนวยต่อเลือดเนื้อและลมหายใจเสมอเหมือนกัน.....
...................


และ..
จากใจดวง
ถึง..
ทุกคนดี..ทุกดวงใจในร่มรัก
ที่ดวงยินดีพลีนำเสนอ
หนังสือ*ของขวัญ*จากจิตวิญญาณ*
ที่..
เพียงดวงหวังให้หามาอ่าน
มาทายทัก
มามอบให้กับตนเองในวันแห่งความรัก 
ในอ้อมใจในอ้อมตักแม้นสิ้นไร้ใคร
ให้...ดวงใจ
ได้พบความละไมละมุน
ความหอมกรุ่นจากจิตใสใจเราเอง


จุดเทียนในยามตะวันโพล้เพล้ 
ถึงมาตรแม้นไม่มีรักมากล่อมเห่ดวงใจ
ให้หนาวคลาย...
ก็..
จงได้ใช้สายธารธาราเกษมแห่งรัก 
พลังจิตจากเนื้อเรื่องแสนงามนี้
ได้จักสะท้อนสะเทือนจิตวิญญาณ..บ้านภายใน
ให้พบความสงบสวยใสแสนงามตามลำพัง..
อย่างมิสิ้นไฟฝันพลังรัก...
ตราบ...จนกว่า..
ชีพนี้...จะมอดดับ..ลาลับดวง...ไปตามกาล..
........................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song975.html
ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก อรวรรณ เย็นพูนสุข 
อัน แสงสูรย์ ส่องสว่าง แต่กลางวัน
อัน แสงจันทร์ ส่องประจำ ยามราตรี
อัน ความรัก ร้อนเร่า เผา ฤดี
ส่อง ชีวี ทุกโมงยาม ประจำใจ
มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย
เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก
ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก
แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้ ไม่หนักเลย
มีรักแล้ว ไม่คลาดแคล้ว ต้องตรมฤทัย
เหมือน แบกโลก ทั้งโลกไว้ ให้โศกหนัก
ไม่อยากให้ โลกนี้ มีความรัก
แต่ฉัน สมัคร แบกรักไว้ ไม่หนักเลย
				
comments powered by Disqus
  • เจ้าพานทอง (พ่อจะแย่แล้ว)

    8 กุมภาพันธ์ 2549 13:42 น. - comment id 559170

    3.gif
    
    ไปเดินขบวนต้านพ่อผมกันเถอะ วันเสาร์นี้
    
    10.gif
    
    เพื่ออวยชัยวันความรัก
  • แก้วนีดา

    8 กุมภาพันธ์ 2549 13:55 น. - comment id 559175

    มาอ่านผลงานดีๆๆๆของพี่พุดเช่นเคยจ๊ะ36.gif11.gif
  • Silky

    8 กุมภาพันธ์ 2549 16:06 น. - comment id 559213

    อ่านแล้วซึ้งจังค่ะเด็กหญิงวัยแปดขวบรักบริสุทธิ์จริงๆกระต่ายก็ไม่เข้าใจทำไมคนเราโหยหาความรักกันนักทั้งที่อาจจะสมหวังหรือผิดหวังกิเลสมั่งค่ะเหมือนที่ว่ารักทำให้เรามีอะไรหล่อเลี้ยงใจไงค่ะพี่พุด
                        คิดถึงค่ะรักและดูแลตัวเองน่ะค่ะ
                                      กระต่าย
  • พุด

    8 กุมภาพันธ์ 2549 16:20 น. - comment id 559221

    16.gif36.gif
    เธอมีชื่อว่า*โอมาเกย่า*หรือ*กบน้อย
    เพราะว่า
    ก้าวแรกของเธอคือการกระโดดสองขา
    เธอ
    เป็นเด็กหญิงที่เฉลียวฉลาด
    และเกิดมาได้เจ็ดฤดูหนาวแล้ว
    เป็นคนช่างคิด
    
    ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายสุกใส36.gif
    .........
    ....................
    
    ช่วงฤดูหนาวอันยาวนาน
    ครบอครัวของโอมาเกย่า
    พำนักอยู่ในกระท่อมไม้สนหอม
    ริมหมู่บ้านลาปวงเต้
    บนเกาะแห่งหนึ่งในทะเลสาบสุพีเรีย
    
    ซึ่งชนเผ่าของเธอเรียกว่า
    โมนิงวะเนกันนิง
    หรือ เกาะแห่งนกหัวขวานทอง36.gif
    
    ทันทีที่อากาศอบอุ่น
     กระท่อมเปลือกไม้จะถูกสร้างขึ้น
    ด้วย
    มืออันแคล่วคล่องว่องไวของโนกามี36.gif
    
    บัดนี้ที่ใบหน้างดงาม
    มีริ้วรอยเหี่ยวย่นเพียงบางเบา
    ของยายกะดำกะด่างเป็นจุดๆ
    ด้วยลวดลายใบไม้ผลิใบเล็กจิ๋ว
    
    มือข้างหนึ่งกงัดแกว่งมีดคมปลาบ
    ที่หยิบออกมาจากถุงประดับด้วยลูกปัด
    ที่ห้อยติดอยู่กับสะโพก36.gif
    
    ................
    36.gif
  • พุด

    8 กุมภาพันธ์ 2549 16:40 น. - comment id 559230

    10.gif36.gif
    ...........
    พ่อยิ้มให้
    แต่
    รอยยิ้มนั้นอ่อนล้า
    กังวานเสียงแผ่วเบาอ่อนเปลี้ยของพ่อ
    ทำให้เธอกลัวมากขึ้น
    มากกว่าที่เคยกลัวสิ่งที่เกิดขึ้น
    ก่อนหน้านี้เสียอีก36.gif
    
    คืนนั้นเธอนอนไม่หลับ
    จ้องมองเงาวูบวาบของเปลวไฟ
    บนเพดานอยากรู้จังว่าเกิดอะไรในเคบิน
    
    เธอฟังแม้กระทั่งเสียงหายใจของพ่อ
    และ
    เสียงกรนเบาๆของนีโว
    มันเหมือนกับความเจ็บป่วยจะกลืนกินคนในเคบินไปทีละคน..ทีละคน10.gif
    
    พวกเขาหายไปในนั้น
    แล้วไม่โผล่ออกมาอีกเลย
    โนโกมี ดูแลคนเหล่านั้นไหวหรือ
    แล้วถ้าเดเด้ล้มป่วยลงอีกคนเล่า
    แต่เธอ
    ไม่เคยคิดเลยตัวเธอเองหรือนีโว
    ก็อาจล้มเจ็บได้เช่นกัน
     เดเด้คือคนที่เธอจับตามองอย่างห่วงใย10.gif
    
    ไม่ได้นึกถึงนีโว
    อาจเป็นเพราะว่า
    น้องชายคนเล็กเป็นส่วนหนึ่งของเธอ
    
    เธอเก็บเขาไว้ใกล้ตัว
    เธอไม่รู้เลยเมื่อนีโวไม่สบาย10.gif
    
    บางทีเธออาจจะยอมรับความจริงไม่ได้
    เพราะ
    เธอรักน้องชายคนนี้มาก ก็อาจเป็นได้16.gif
    
    มันเกิดขึ้นในตอนกลางคืน
    ขณะที่เธออุ้มเขากระชับชิด
    เธอรู้ว่าร่างเล็กกระจ้อยร่อยร้อนผ่าว
    ร้อนเป็นไฟด้วยพิษไข้สูง10.gif
    
    เมื่อเดเด้ตื่นขึ้นมานั้น
    ตัวเขาแดง
    เงียบเชียบ
    และอ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้มแขนเธอ
    โอมาเกย่า กอดเขาแน่น
    เอาหิมะก้อนเล็กๆ
    ล้างหน้าให้เขาอย่างนุ่มนวล
    เธอหวังว่าเขาจะยิ้มให้เธอ10.gif
    
    และ
    ยังหวังอีกว่า
    เขาจะแข็งแรงและน่ารักเหมือนเดิม
    
    เธอไม่ต้องการให้ความเจ็บป่วยดูดกลืน
    เขาเข้าไปในบ้านหลังนั้นอีกคน
    
    ไม่ได้นะ!
    เธอไม่ยอม!
    แต่ไม่นานเธอก็งีบหลับไป
    
    เดเด้อุ้มนีโวไปแล้ว
    เธอตื่นขึ้น
    คลานไปที่ประตูกระโจม10.gif
    
    เดเด้เดินไปยังเคบินอย่างเงียบเชียบ
    
    ควันไฟลอยขึ้นมาจากปล่องไฟเป็นสายบางๆเหมือนเส้นด้าย...
    
    โอมาเกย่าเห็นพ่อเดินโซเซ แต่ไม่ล้ม
    การก้าวเท้าพลาดของเดเด้
    ทำให้โอมาเกย่ารู้ว่าพ่อป่วย10.gif
    
    เธอรู้ว่าพ่อปกปิดว่าตัวเองไม่สบาย
    และก็รู้ด้วยว่า
    พ่อกำลังจะเข้าไปในเคบินพร้อมกับนีโว
    และจะไม่กลับออกมาอีก
    
    โอมาเกย่า จัดการโดยไม่ลังเล
    เธอดับไฟกองล็กๆ
    ในกระโจมเปลือกไม้10.gif
    
    ถ้าต้องตาย..ก็ตายพร้อมกันหมดทุกคนนี่แหละ
    เธอไม่ขออยู่ข้างนอกตามลำพัง
    เธอ ไม่ขอยู่ห่างจากคนที่เธอรัก
    ไม่เด็ดขาด
    
    แม้นั่น จะหมายถึงชีวิตเธอก็ตาม...10.gif16.gif
  • อัลมิตรา

    8 กุมภาพันธ์ 2549 16:41 น. - comment id 559232

    ก๊อก ๆๆๆ แวะมาส่งข่าวค่ะ
    
    คุณหมอ.. สบายดี แต่ยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่
    เมื่อวานได้สนทนากันนิดหน่อยค่ะ  .. :)
  • ไรไก่

    8 กุมภาพันธ์ 2549 19:06 น. - comment id 559282

    แวะมาอ่านงานงามตามเคยค่ะ
    ทุกชีวิตยังมีรักให้แก่กันและกันหัวใจรักยังผูกพันกันเสมอ.โลกสวยงามเสมอเมือคนมีรักให้แก่กันตลอดไป
    16.gif
  • แก้วประเสริฐ

    8 กุมภาพันธ์ 2549 22:31 น. - comment id 559333

    36.gif   อ่านเรื่องคร่าวๆแล้วนึกภาพไปด้วย เป็นรักอันยิ่งใหญ่จริงๆครับ
    
                     16.gifแก้วประเสริฐ.16.gif
  • แสงไร้เงา

    9 กุมภาพันธ์ 2549 04:22 น. - comment id 559355

    สวัสดีค่ะพี่พุด
    
    อืม ...
    
    อย่างนี้ต้องไปห้องสมุดแล้ว 
    
    ไปหาหนังสือมาอ่านเพิ่มเต็ม
    
    แวะมาเยี่ยมพี่พุดค่ะ
    
    ดูแลสุขภาพนะค่ะ
    
    รักและคิดถึงค่ะ
    
    36.gif16.gif
  • พุด

    3 มิถุนายน 2549 13:39 น. - comment id 581666

    
    ขอเขียนกลอนอ้อนใจใครคนหนึ่ง
    คนซึ้งซึ้งในฝันทำหวั่นไหว
    ถือเป็นโชคโลกมอบให้นะดวงใจ
    ปาฏิหารย์ยิ่งใหญ่มหัศจรรย์รัก
    
    โลกแห่งฝันเรามีกันและกันในวันนี้
    นะคนดีรู้ทะนุถนอมดวงดอกภักดิ์
    ให้ผลิบานตระการกอแตกช่อรัก
    เนานานนักเป็นนิรันดร์มอบฝันพลี
    
    ไม่อยากรู้อดีตอนาคต
    เพียงหมดจดเททุ่มใจนาทีนี้
    ทุกลมหายใจปัจจุบันสร้างฝันดี
    แล้วมาพลีสรรสร้างทางแห่งใจ
    
    ลบโลกโศกไร้แล้งทุกหย่อมหญ้า
    เธอผู้กล้ามีขวัญนำทางไสว
    เคียงชิดใกล้หลอมรวมพลังใจ
    แล้วเดินไปด้วยกันมั่นอุดมมการณ์

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน