..๏ ลำนำเขื่อนศรีฯ

อัลมิตรา

 
..๏ เพียงแค่อยากพักผ่อนคลายร้อนบ้าง
ยามวันว่างไปล่องแพเพื่อแก้เหงา
อยู่กรุงเทพวุ่นนักหนักจิตเรา
จึงมุ่งสู่ป่าเขาลำเนาไพร
ธรรมชาติน้อมธรรมเข้านำจิต
ละมุนคิดละไมคำรินฉ่ำไหล
ร่ายกวีหวานซึ้งติดตรึงใจ
งามประไพภาพพิมพ์หิมพานต์
ในร้อยรสพจนาหอมกว่าหอม
ภุมรินทร์จะแห่ห้อมเข้าวอมหวาน
ในภาพที่ขยี้สิ้นถึงวิญญาณ
นครกาญจน์ไม่ไกลกระไรเลย 
เหนือเขื่อนศรีฯมีห้วงน้ำช่างฉ่ำชื่น
ยามค่ำคืนกระจกธารตระการเผย
ขึ้นสิบสี่จันทร์แจ่มจ้างามกว่าเคย
พี่น้องเอ๋ยเชิญดื่มด่ำลำนำไพร
มองเดือนเพ็ญเห็นพราวห้วงหาวนัก
แจ้งประจักษ์เจิดจรัสสุทรรศน์ใกล้ 
หมายไขว่คว้ามาครองคงต้องใจ
พริ้มพิไลหลงชมรื่นรมย์พลัน 
แสงเพ็ญเรื่อเอื้อฟ้าโสภายิ่ง
บรรเจิดจริงแจ่มจ้าพนาสัณฑ์ 
ลอยลิบตามาให้ฝันใฝ่ครัน
วิลาวัลย์หว่างน้ำดั่งคำชม 
สายน้ำเย็นเห็นปลามาเป็นหมู่
ครองเคียงคู่เคล้าคลอออสุขสม 
เริงแสงจันทร์มั่นหมายคล้ายรื่นรมย์
บ้างสู่สมแซงส่ายว่ายแทรกมา
คลื่นกระเพื่อมเหลื่อมล้ำลำน้ำใส
กระเซ็นไหวหว่างคู่หมู่มัจฉา 
ช่างเพลิดเพลินเกินปรามความปรีดา
จึ่งเริงร่าเรียงรายหมายชมจันทร์ 
บนเรือนแพริมเขื่อนเหมือนตรึงจิต
ให้ย้อนคิดคำนึงซึ่งใฝ่ฝัน
กาญจน์บุรีเขื่อนศรีฯที่รำพัน
เรารังสรรค์ศิลป์ไทยในวรรณวงศ์ ๚ะ๛