ฉันยังคิดถึงสิ่งที่เคยทำ และจดจำบ่อยครั้งย้ำหวั่นไหว แต่ตอนนี้ต้องนั่งประหลาดใจ เธอจากไปทิ้งให้ฉันเศร้าทรวง เธอเคยบอกว่าจะไม่ผละทิ้ง แนบแอบอิงเคียงคู่อยู่แดนสรวง ไม่ไปไหนรักมั่นใจหนึ่งดวง เหมือนติดห้วงความรักมิลืมเลือน เธอลูบไล้ผมสลวยอย่างชมชื่น ยิ้มระรื่นออดอ้อนใครจะเหมือน รสวจีหวานฉ่ำย่ำตอกเตือน ใจสะเทือนปวดร้าวราวสิ้นใจ ทำไม...ฉันจึงรักเธอไม่จืดจาง ทำไม...ห่างหายไปเหตไฉน ทำไม...เบื่อหน่ายหรือมีใคร ทำไม...ใจเธอร้ายเสียจริง
3 กุมภาพันธ์ 2549 11:42 น. - comment id 557843
อืมน่ะ....ความรักมักเป้นฉะนี้ก็มีคนอยากมีรักกันร่ำไป...ขอให้สมหวังค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 12:16 น. - comment id 557859
หาเหตุผลไม่เจอเหมือนกันค่ะ ขอให้สมหวังนะคะ เขียนไม่ออก บอกไม่ถูกค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 12:58 น. - comment id 557881
ตอบไม่ได้เหมือนกัน
3 กุมภาพันธ์ 2549 14:35 น. - comment id 557937
สวัสดีค่ะ พี่รุ้ง ไม่มีเหตุผล ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ารักเขา มารู้อีกที เมื่อเขาจากไปแล้ว...
3 กุมภาพันธ์ 2549 16:42 น. - comment id 557991
ขอเธอจงเฝ้าดูมันด้วยความรัก แม้เธอจักไม่ใส่ใจ........... ..........มันไม่มีคำบรรยายหรือคำถาม กับความรู้สึกที่มี ..................ความรักเป็นสิ่งที่ดีค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 22:42 น. - comment id 558091
วจีพจน์แสนสุดซึ้ง สวยหรู ถ้อยถักทอพรั่งพรู เหล่าล้วน จริงใจทุกถ้อยดู ท่าบ่ ใช่นา หากปักใจเชื่อถ้วน จักช้ำชอกใจ หลงเชื่อมอบรักให้ หมดใจ ลวงหลอกสำเร็จไกล ห่างร้าง กว่ารู้สึกตัวไฉน เป็นดั่ง นี้นา มั่นรักข้างเดียวสร้าง ช่างไร้เดียงสา
3 กุมภาพันธ์ 2549 23:51 น. - comment id 558103
หลงใหลอันใดนัก โอ้ความรักยากขบคิด บ้างทำวิปริต บ้างก็ติดอยู่ไม่ลืม
4 กุมภาพันธ์ 2549 11:56 น. - comment id 558225
ก้อ..ความดีน่ารักซิจ๊ะ แก้วประเสริฐ.