จวนเวลาอาทิตย์อัสดง แสงสาดส่งเศร้าลงกว่าคราไหน จักมืดมิดอีกคราคืนยาวไกล ลมค่ำพัดสะบัดไหวไล่นกกา ก้มมองเท้าก้าวเหยียบ ณ ทางเก่า อีกวันเราสิ้นลงเสียแล้วหนา ช่างเร็วรวดวิ่งกวดติดจิตวิญญา ภาวนาก่อนกดตัวตรงฟูกนอน พริ้มตาหลับกับอารมณ์ที่บ่มก่อ น้ำตาคลอไหลซอนซึมซุกกับหมอน สิ้นแล้วหรือเสียงกล่อมเคยเว้าวอน จิตสะทนทุกข์สะท้อนกว่าค่อนคืน วิตกจิตคิดพลันใจสั่นไหว ร้าวฤทัยร่ำไห้ได้อีกหน อ่อนจริงเจ้าใจเขารึรู้ตน ความเศร้าหม่นที่ล้นใจทุกราตรี จากพลบค่ำย่ำรุ่งรับวันใหม่ คราบน้ำตาจากใจสองแก้มนี้ บ่งร่องรอยให้เห็นเช่นทุกที ..แต่วันที่พี่พรากจากกันไป ยิ้มแย้มตามความสดของวันรุ่ง กอบเก็บโศกหมองจากลุงแอบซ่อนไว้ อายเหลือจิตหากจักเอื้อนกับผู้ใด ใจหนอใจรักไปได้ไม่รักดี ก้าววันใหม่อย่างสดใสไม่มีส่อ ตาที่คลอน้ำหล่อไว้จากคนนี้ เก็บไว้ก่อนซ่อนเอาไว้ที่ยังมี ยิ้มกลบทีรอยใจรอยน้ำตา จงนิ่งเสียนิ่งไว้ใครจะรู้ คนเขามองดูเราผาดหรอกหนา มิมีหรอกจ้องลึกในแววตา เพื่อค้นหาความโศกาอันอาดูร
1 กุมภาพันธ์ 2549 17:34 น. - comment id 557414
จากพลบค่ำย่ำรุ่งถึงพรุ่งนี้ ดวงฤดีแตกสลายด้วยใจเหงา เหลือเพียงความอาดูรสิ้นสูญเรา พบเจอเศร้าเฝ้าแต่ช้ำยอมจำนน กลอนแต่งได้ดีนะ
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:07 น. - comment id 557425
เหงาอีกแล้ว... ยากจะห้ามใจไม่ให้เหงาตาม... รอยใจกระตุ้นอารมณ์เหงาอีกแล้วคับ... สะเทือนอารมณ์ด้วยเลย
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:11 น. - comment id 557429
เข้มแข็งเถิดเด็กน้อย ในแววตานั้น พี่เห็นพลัง อย่าสิ้นความหวัง อย่าทิ้งหน้าที่ อย่าทิ้งศรัทธา รอยที่ย่ำลง คงไร้ความหมาย ถ้ายอมพ่ายแพ้ ...เคยมีคนบอกครับ ว่าปัญญาทุกอย่าง มีแท้แก้...
2 กุมภาพันธ์ 2549 01:32 น. - comment id 557500
ในรอยใจฝากไว้เป็นรอยลึก ให้คอยนึกรองร่องของวันก่อน แผลในใจยากรักษาใครอาทร วอนขอวอนสมานแผลที่เจ็บนานสู้เขานะ
2 กุมภาพันธ์ 2549 13:55 น. - comment id 557632
ชอบกลอนมีอารมณ์จังเลยฮะ
2 กุมภาพันธ์ 2549 23:21 น. - comment id 557789
อย่าเก็บน้ำตาไว้ไร้ประโยชน์ อยากร้องไห้ร้องไปให้สาสม ปล่อยไห้โฮให้มากสุดสุดปรารถนา ระบายความในใจให้สิ้นพลัน ชีวิตจักต้องก้าวย่างต่อไป เชิดหน้าด้วยความภาคภูมิใจกล้าแกร่ง แพ้พ่ายใช่จะสิ้นหนทางชนะสักหนึ่งบ้าง ชีวิตเป็นของเราใช่ของใคร ไยจึ่งไม่คิดสู้ท้อแล้วได้อะไร