โน่นขอบฟ้าดาราระย้าย้อย สูงสุดสอยเกินสิทธิ์ที่คิดฝัน ฝากคำกลอนอ้อนเอื้อนมาเตือนจันทร์ สงสารกันเถิดหนายอดยาใจ คำจากใจไม่เพราะเสนาะเสน่ห์ ไม่เรี่ยมเร้หลงเพ้อพิสมัย เหมือนด้ายว่าวต้องบาดขาดอาลัย หลงลอยไกลเกินคว้าลงมาชม เธอเป็นจันทร์ฉันชายกระต่ายป่า ตะกายห้วงเวหาก็พาขม ก็พาขื่นคิดน้อมมาดอมดม กลับระทวยระทมด้วยตรมตรอม แม้นเหาะเหินเดินได้ในอากาศ มุ่งหมายมาดไขว่คว้ามาถนอม แนบเนื้อนุ่มพุ่มพวงดวงพะยอม จะไม่ยอมพรัดพรากไปจากกัน เตือนตัวเองอย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า ดวงตะวันจันทราเกินค่าฝัน หิ่งห้อยน้อยฤาจะแข่งแสงพระจันทร์ ต้องนอนกลั้นน้ำตาอาลัยลาน โศกกำสรดบทกลอนอ้อนสะอื้น เตือนใจตนจงตื่นฝืนฟุ้งซ่าน ถ้ายังฝืนขื่นขมอาจซมซาน ค่อยค่อยคลานมาตายแทบตักเธอ
30 มกราคม 2549 21:59 น. - comment id 556781
ความหวังที่ไกลเกินฝัน เปรียบเสมือนกระต่ายน้อยหมายจันทร์ ครับ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2549 07:36 น. - comment id 556826
+++ฉันเปรียบเป็นกระต่ายหมายจันทร์เจ้า คงมีสิทธิ์แค่เฝ้าเจ้าจันทร์ฉาย+++ +++มิอาจอาจเอื้อมเสนอตัวไปเยี่ยมกราย ขอเป็นแค่ดินทรายบนถิ่นเดิม+++
31 มกราคม 2549 11:33 น. - comment id 556894
** คืนนี้มีเราสอง แนบประคองรักร่วมฝัน กายจิตแนบชิดกัน วอนให้จันทร์นั้นเป็นใจ จันทราฟ้าสีทอง เหลืองเรืองรองงามสดใส แม้นห่างกันแสนไกล เทวัญไซร้เป็นพยาน สองเรารักร่วมจิต ตราบชีวิตให้สุขศานต์ รักสองครองเนิ่นนาน หวานใดปานจะเทียมทัน วอนจันทร์กระจ่างฟ้า ขอรักข้าจงสุขสันต์ ด้วยรักและผูกพัน จวบถึงวันรักนานเนา ....ฯ อ่านแล้วให้ความรู้สึกที่ดีค่ะ..มาขอแจมกลอนด้วยนะคะ....
31 มกราคม 2549 13:50 น. - comment id 556946
31 มกราคม 2549 19:25 น. - comment id 557070
คุณน้ำตาหมอก ..... จันทร์บนฟ้าอย่าไปหมายคงไม่สม หวังลมลมให้ขมใจไปไยเล่า มองรอบกายคนใกล้เข้าใจเรา อาจมีเขามาเป็นเงาเข้าสักวัน นะ....จะบอกให้ มาเย้าเล่นแก้เหนื่อยจ้ะ อ้อ คารวะพี่แก้วฯ กับสวัสดีคุณราชิกาค่ะ