เปล่าดาย แล้วสุดท้ายก็เปล่าว่าง ความรู้สึก..เหมือน..ว่าเลือนราง ค่อยห่างแล้วค่อยระเหยหาย ไร้ค่า ยามร่วงรินหยดน้ำตามาเรียงราย น้ำตาสวยเรียงร้อยเป็นสร้อยสาย เผื่อว่าเธอจะอยากได้ไว้คล้องคอ อ่อนล้า ลมพัดพาความรักไปไหนหนอ คิดถึงทุกบ่อยและคอยรอ ถมทิ้งเหมือนไม่พอ..การรอคอย เปล่าดาย ไม่อาจสานน้ำตาสายเป็นเส้นสร้อย เพียงกรีดร่องบาดผิวเป็นริ้วรอย เจ็บปวดซ้ำต่อกี่บ่อยไม่เคยชิน
หมอกจาง 27 ม.ค. 2549 21:58 น. - ID 85760 
1101
3
0
27 มกราคม 2549 22:47 น. - comment id 556128
ความว่างเปล่า .. มิใช่เพียงแค่เรื่องเล่า .. เปล่าว่าง .. ไร้สิ่งใดในมือยามปล่อยวาง สุดท้ายแล้วก็ .. เปล่าว่าง .. อย่างที่เคย ..
28 มกราคม 2549 08:23 น. - comment id 556159
ช้ำบ่อยนิ่งปล่อยวาง ไม่เคยทำได้สักทีค่ะ น้ำตาที่ไหลมา ช่างไร้ค่าเสียจริง
28 มกราคม 2549 12:25 น. - comment id 556210
น้ำตาสวยเรียงร้อยเป็นสร้อยสาย เผื่อว่าเธอจะอยากได้ไว้คล้องคอ ช่างเหน็บแฮะเมื่อสุดท้ายก็ว่างเปล่า... เก็บคืนไปเถอะ สิ่งที่ไม่สำคัญแล้ว เรื่องเรา-เรื่องราว ฉันจะเอาพื้นที่ว่างเปล่า....ไว้ให้คนอื่น ...เติมเต็ม...
28 มกราคม 2549 15:00 น. - comment id 556269
ไม่เปล่าดายหรอกนะ อย่าน้อยก็ทำให้เราได้กลอนหนึ่งบท ผมทึ่งตั้งแต่ตอนเริ่มบทที่สอง ไร้ค่า... เป็นผมนะ ถ้าเริ่มด้วยคำว่าไร้ค่า ผมจะไม่สามารถเขียนอะไรต่อได้เลย แต่นี่ยังไหลออกมาได้อีกสามบท นี่แหละที่ผมบอกว่าไม่เปล่าดาย
3 กุมภาพันธ์ 2549 05:19 น. - comment id 557792
กีกี้ ไม่อาจปล่อย ไม่อาจวาง ด้วยที่ถือคือความว่างที่ว่างเปล่า ที่ครอบครองนั้นใช่รูปหากคือเงา คือความเศร้าที่ไม่อาจ..จะปล่อยวาง นะ..ดำน้ำบุ๋งๆแหะๆ ------------------------------ เพียงพลิ้ว เฮ้อ..ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกันแหละครับ
----------------------------- ละอองน้ำ บอกกี่หนแล้วเนี่ย.. คงต้องบอกซ้ำอีกหน.. ว่าเกลียดคนรู้ทัน...
ปล. มีเวนคืนพื้นที่ด้วยแฮะ
----------------------------- คุณextreme life ขอบคุณครับ..
ผมก็ไหลไปเรื่อยๆของผมแหละครับ ดำน้ำมั่ง 55 ดีนะที่ยังหาทางโผล่ได้ ..
แต่ก็นะ..อย่างที่คุณบอกแหละ อย่างน้อยก็ได้กลอนไว้อ่านปลอบใจตัวเองสักบทก็ยังดี..เนาะ
8 กุมภาพันธ์ 2549 19:42 น. - comment id 559297
อ่ะ แน่นอน เจอคนมั่วซั่ว...ก็ต้องมีเวนคืน เอาไปพัฒนาอื่น ๆ ต่อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
