ฉันรู้สึก. ในสัมพันธภาพคิดนึกเบื้องลึกนั่น ในความเงียบหลังวุ่นวายของคืนวัน ในรอยฝันแรเงาขึ้นบดบัง ไม่เคยรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย โลกาภิวัฒน์ฉับไวไม่เห็นหลัง โถมเทคโนโลยีเข้าประดัง สังคมคนกร่อนพัง ยังยืนยัน ฉันรู้สึก. สังคมมนุษย์คิดนึกน่าเย้ยหยัน ร่นเวลาหาอนาคต หมดกลางคัน วันต่อวันคืนต่อคืน มิรื่นรมย์ มนุษย์สุดวิเศษ วิเศษสุด แปลกแยกก่อผุดอยู่ทับถม ความเป็นมนุษย์กร่อนกร่อนเกลื่อนสังคม สั่งสมเอนกอนันต์ในอัตตา เธอรู้ไหม. ความใฝ่ฝันไกลไกล ถึงไหนหนา เหยียบโลกเขย่งยืน สูงถึงฟ้า ไม่เข้าท่าอย่าเลย ! อย่าพยายาม โลกเกิดขึ้นนับนานแต่กาลสมัย คน มนุษย์ เกิดแต่ใคร ใครตั้งถาม วิเศษสุดในมนุษย์ใครนิยาม ไม่เข้าใจใครฟังความไม่เข้าใจ ฉันรู้สึก. ความสัมพันธ์ร้าวลึกไร้ความหมาย คนหนอคน คนหนอคน คนวุ่นวาย ดูเปล่าดายในความหมายความเป็นคน ดูเปล่าดายในความหมายความเป็นคน ฯลฯ
ต้นกล้า อันดามัน 26 ม.ค. 2549 10:51 น. - ID 85678 
1205
4
0
26 มกราคม 2549 15:13 น. - comment id 555761
ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใด บอกกับใจว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว
26 มกราคม 2549 15:22 น. - comment id 555766
เป็นกำลังใจ..ให้เสมอนะ..
27 มกราคม 2549 00:07 น. - comment id 555899
ฉันรู้สึก. ความสัมพันธ์ร้าวลึกไร้ความหมาย คนยังคงดิ้นรนทุรนทุกราย แล้วกลับกลายความมืดก็ยืดยาวคุณแต่งได้ดีจัง ชื่นชมในผลงานค่ะ
28 มกราคม 2549 09:32 น. - comment id 556185
ไม่มีหรอก...ความพยายามที่เปล่าดาย เพียงแค่ความพยายาม... ก็มีค่าในตัวมันเองอยู่แล้ว...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
