สวรรค์บันดาลประทานชีวิต เหตุไฉนริดรอนอายุขัย บ้างม้วยมรณาปัจฉิมวัย บ้างประสบภัยแต่ในครรภ์ แรกวิโยคกำสรดคร่ำครวญร้อง เคราะห์กระหน่ำซ้ำสองให้โศกศัลย์ อรุณเรืองรองกลับพลิกผัน ชีวิตยังเปราะบางกว่าน้ำค้าง รำลึกผู้ล่วงลับไม่หวนคืน นั่งทนฝืนพลุ่งพล่านเสียกริยา ฟ้าสูงไร้บันใดเกินเอื้อมคว้า แค้นนี้จะพรรณาต่อผู้ใด...
ไม้หวึ่ง 24 ม.ค. 2549 03:09 น. - ID 85584 
1266
3
0
24 มกราคม 2549 11:47 น. - comment id 555118
ร่างกายสูญสิ้นโศรกตรม อกขมขื่นนักหนักหนา สิ่งใดใดในโลกล้วนอนิจจา เกิดมาต้องจากศูนย์สูญสิ้นไป...
24 มกราคม 2549 17:30 น. - comment id 555256
เราเกิดมาใช่เลือกเกิดสมใจหมาย แม้สวรรค์จะเบี่ยงบ่ายคล้ายกลั่นแกล้ง แต่ยังเห็นฟากฟ้าไกลรำไรแสง จงออกแผลงทำดีพลีกายา
24 มกราคม 2549 18:03 น. - comment id 555271
อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมาผ่านบทกลอนหน่า
8 มิถุนายน 2549 11:17 น. - comment id 582659
อันชีวิตคือสิ่งที่เปราะบาง บ้างก็วางชีวาวายที่ตรงหน้า บ้างเพียงแค่หนึ่งกระพริบที่หลับตา บ้างโหยหาโหยไห้ก่อนดับลง บ้างร้องร่ำเรียกร่างที่ดับสูญ บ้างอาดูรอาลัยไร้ประสงค์ บ้างกอบเกียรติชีวาที่ดับลง บ้างยืนยงต่อไปจวบจบกาล สุดแท้แต่บุญกรรมที่บรรจบ ที่ยื้อยุดภัยประสบที่สืบสาน อดีตชาติอาจองค์ดลบรรดาล สิ่งสุดท้ายก็พบพาลซึ่งนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
