.....ไม่รู้อีกนานแค่ไหน ที่หัวใจจะลืมความเจ็บช้ำ ทรมานเหลือเกินกับความหมางเมินที่เธอเคยทำ วันเวลามันยังคงตอกย้ำอยู่ในใจ .....อีกนานแค่ไหนกันคนดี ที่ผู้หญิงคนนี้จะได้เริ่มชีวิตใหม่ เหนื่อยล้าเหลือเกินเหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไป เหนื่อยกับหัวใจที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะลบเลือน ....อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...
22 มกราคม 2549 19:03 น. - comment id 554719
ไม่รู้อีกนานแค่ไหน หัวใจจะลืมเธอไปได้หมดสิ้น ไม่ต้องจดจำกับน้ำคำที่เคยได้ยิน ไม่ต้องมีชีวินกับแผ่นดินที่ยังมีเธอ พอกันทีได้หรือยัง หมดสิ้นเสียทีกับความหวังสม่ำเสมอ พอเถอะนะ...ที่ผ่านมา..ขอให้พร่าเบลอ เพราะรู้ก็รู้ว่าเธอ...ไม่เคยพร่ำเพ้อหรือละเมอหากัน แต่ทำไมไม่รู้ลืม ใจยังคงปลื้มยังมิลืมภาพความฝัน เหตุการณ์เก่าก่อนยังคืนย้อนทุกคืนวัน หรือเพราะความจริงแล้วเรานั้น...รักเธอทุกวันและเวลา นี่อาจเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดของการลืมไม่ลงมั้งค่ะ หรือคุณว่าไง
22 มกราคม 2549 19:06 น. - comment id 554722
เมื่อไหร่ความเจ็บช้ำ จะเลือน ลืมนา คงตอกย้ำเฝ้าเตือน อย่างนั้น คลับคล้ายเสมอเหมือน มิหยุด ยั้งเฮย ทรมานบีบคั้น เหนื่อยล้าเหลือเกิน