..บนประภาคาร..

คอยเฝ้ามองท้องทะเลฟังเห่คลื่น
ลืมตาตื่นแม้ราตรีที่เหน็บหนาว
ทำหน้าที่ชี้ทางอย่างดวงดาว
ผ่านเรื่องราวอ่อนระโหยโดยลำพัง
ประภาคารคร่ำคร่า..หน้าคร่ำเคร่ง
มีบทเพลงธรรมชาติช่วยวาดหวัง
เพื่ออีกวันพรุ่งนี้ชีวิตยัง
บนชายฝั่งแห่งฝันอันเดียวดาย
คืนแล้ว..คืนเล่า.....เหงาและง่วง
กว่าภาระใหญ่หลวงล่วงจุดหมาย
ฟ้ามืดมิด..ชีพมืดมน จนวันตาย
แค่คลื่นกรายกระทบฝั่งเหมือนดังเดิม
แม้อยากมีวีรกรรมควรรำลึก
ทุกเสี้ยวความรู้สึกยากฮึกเหิม
ตราบความทุกข์ความท้อถูกต่อเติม
คล้ายคล้ายเพิ่มบาดแผลแก่หัวใจ
คืนคลื่นแรงลมกล้ากลางห่าฝน
เคยมีคนคำนึงถึงบ้างไหม
ปล่อยเวลาลบเลือนผู้เตือนภัย
ลืมแสงไฟริบหรี่ช่วยชี้ทาง
บนหอคอยความฝันอันว้าเหว่
ลมทะเลสัมผัสหน้าตอนฟ้าสาง
แม้ว่าเรือชีวิตหวิดอับปาง
เมินทุกอย่างที่ผ่าน....ใจด้านชา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

เพิ่มบุญ 19 ม.ค. 2549 07:52 น. - ID 85324

912

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/85324 ที่มา: เพิ่มบุญ

comments powered by Disqus

นางสาวใบไม้

19 มกราคม 2549 09:38 น. - comment id 554090
```
..แวะมา..สวัสดีค่ะ...
```

ketana

19 มกราคม 2549 11:06 น. - comment id 554112

แวะมาคาราวะ สวัสดีครับ

เพรง.พเยีย

19 มกราคม 2549 12:33 น. - comment id 554148
```
กลอนสวยจังค่ะ
```

พุด

19 มกราคม 2549 13:00 น. - comment id 554164


ประภาคารร้างไร้คล้ายสิ้นหวัง
หากคงยังส่องนำทางสว่างไสว
ให้พรานทะเลเหว่ว้าดายเดียวใจ
กลับคืนสู่นางไพรในอ้อมตักรักนิรันดร์

ประภาคารอย่าเสียใจใครทอดทิ้ง
ทุกสรรพสิ่งมีหน้าที่พลีเพื่อฝัน
ดาวดวงน้อยลอยดวงเคียงพระจันทร์
ให้งามนั้นเจิดจรัสรัศมีเพ็ญ

แล้วประภาคารยังมีฝั่งฝันสวรรค์รู้
ตามดูอยู่อวยชัยให้ใช่หลีกเร้น
แม้นปิดทองหลังพระปฎิมาเศร้าลำเค็ญ
ก็สมเป็นปูชนียบุคคล กุศลทาน..

สิรินทร์ จิตรเกษม

8 กุมภาพันธ์ 2549 19:06 น. - comment id 559281




บทนี้ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วชวนเหงา เศร้า โดนใจดีจัง 



อย่าบอกใครเลยว่า..คิดถึงทะเลแค่ไหน
เมื่อกี้ไปประชุมเชิงปฏิบัติการ กับเอ็นจีโอมา .. แม้ความหวังจะริบหรี่ แต่ตอนนี้หน่วยงานเขาเห็นความสำคัญของคนตัวเล็ก ๆ บ้างแล้วนะ

หวังอย่างเดียวอ่ะเนอะ ว่าเขาอย่าแค่รับฟังแล้วผ่านไป เหมือนที่ผ่าน ๆ มาก็พอ

อยู่เป็นเพื่อนกันนะ